Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012
Ένας κατάσκοπος από τα Βαλκάνια.
Αγαπημένη μου Σόφη,
Ταινιών συνέχεια Από το μακρινό Μακάο και το Αφγανιστάν προσγειωθήκαμε στα Βαλκάνια με ένα ωραίο film από τη Βουλγαρία. " Το χρώμα του χαμαιλέοντα" .
Στα χρόνια της κομμουνιστικής Ευρώπης και της ακόμη πιο κομμουνιστικής Βουλγαρίας ένας νεαρός προσλαμβάνεται από την μυστική αστυνομία γιατί έχει ιδιαίτερα ταλέντα για κατάσκοπος. Λέει ψέματα με ευκολία, γίνεται αμέσως συμπαθής, έχει φαντασία και καταπιεσμένο φόβο.
Όταν μετά από ένα λάθος απολύεται φτιάχνει ένα δικό του δίκτυο κατασκόπων με μέλη κάποιους τάχα επαναστάτες εναντίον του καθεστώτος,τους οποίους εκμεταλλεύεται δέοντος, όταν αυτοί μετά από μερικά χρόνια παίρνουν εξουσία στα χέρια τους. Φυσικά μέσα σε όλα αυτά ερωτεύεται, κάνει ένα φόνο, μαθαίνει ότι του είχαν πει ψέματα για το ποιος τον γέννησε, σκοτώνει και μερικά κουνέλια!!
Μια κωμωδία μαύρη που βγάζει το γέλιο μέσα από τον παραλογισμό του καθεστώτος αλλά και της κατάστασης.Ένα καθεστώς που θέλει να θεραπεύσει την ατελείωτη μαλακία και μιλώ για την κυριολεκτική σημασία της λέξης (συγνώμη κιόλας για την έκφραση )ενός έφηβου, συμβουλεύοντας την μητέρα του να του βρει άλλες δημιουργικές δραστηριότητες.Ε, συγνώμη αλλά πόση μαλακία μπορεί να αντέξει ένα παιδί και να μην επηρεαστεί για το μέλλον!Χρησιμοποιώντας την ανάγκη των ανθρώπων να ακούσουν αυτό που θέλουν αλλά και την αιώνια δίψα για εξουσία, συστήνεται άλλοτε ως κατάσκοπος της KGB, άλλοτε της CIA ή της MI6 στρατολογώντας αυτούς που του χρειάζονται Υφαίνει το ιστό του αριστοτεχνικά, δολοπλοκεί ζώντας παράλληλα και το παραμύθι του με την κοπέλα που ερωτεύεται.
Τι μου έμεινε από την ταινία; Το πόσο αστείοι έμοιαζαν οι λειτουργοί του καθεστώτος ντύνοντας με λόγια περίτεχνα καταστάσεις γελοίες , το ότι οι άνθρωποι έχουμε μια εσωτερική ανάγκη να χωνόμαστε στις ζωές των άλλων και να να κατασκοπεύουμε,αλλά και μία ατάκα που έκρυβε όλη την ουσία
"Μα αυτό είναι δεν είναι η αλήθεια " λέει στον ανώτερο του ο πράκτορας
"Τότε φτιάξε μια καινούρια αλήθεια " του απαντάει εκείνος και το πρόβλημα λύνεται έτσι απλά.
Όταν βγήκαμε από το σινεμά ο καιρός είχε φθινοπωριάσει. Έκανε ψύχρα και τα σύννεφα ήταν πια σε όλο το πλάτος του ουρανού. Άκουσα πως αύριο θα είναι πιο χαμηλή η θερμοκρασία. Δεν μπορώ να πω ότι χαίρομαι . Ο περσινός χειμώνας ήταν αρκετός για να θέλω ένα ακόμη πιο μεγάλο καλοκαίρι.Όχι. Φέτος για πρώτη φορά θαρρώ στη ζωή μου, δεν θέλω να έρθει ακόμη ο χειμώνας. Αλλά ποιος με ρώτησε εμένα. Το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να προσαρμοστώ.
Αυτά από μένα για σήμερα κοριτσάκι.
Σε φιλώ γλυκά
Καλή σου νύχτα
Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012
Η υπέροχη "Πέτρα" και το "Μακάο"της υπομονής.
Αγαπημένη μου Σόφη,
Από χθες είχα προαναγγείλει πως σε επόμενη δημοσίευση θα σου είχα νέα κι εντυπώσεις από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Κράτησα τον λόγο μου και επανέρχομαι στο κιτάπια σου με πολλές εικόνες από χώρες μακρινές.
Χθες το βράδυ βρεθήκαμε με τον Γιώργο στην προβολή της ταινίας " Η τελευταία φορά που είδα το Μακάο". Ο τίτλος σε βοηθά να κάνεις την κριτική του έργου από μόνος του . Η τελευταία φορά που είδα αυτή την ταινία!!Φαντάσου ένα ντοκιμαντέρ το οποίο εκεί που το γύριζαν αποφάσισαν να βάλουν μέσα και κάποια μυθοπλασία η οποία εν τέλει κατέληξε σε επιστημονική φαντασία!!Οι άνθρωποι ,λέει, μεταμορφώνονταν σε ζώα με τη βοήθεια ενός μαγικού κλουβιού,για να γλυτώσουν από την καταστροφή που περίμενε τους ανθρώπους το 2012. Το κινέζικο ημερολόγιο φαίνεται εναρμονίστηκε με αυτό των Μάγιας, τι να πω. Με τούτα και με εκείνα χάσαμε μιάμιση ώρα από τη ζωή μας παρακολουθώντας μια ταινία με ατελείωτα, "wanna be Αγγελόπουλος", πλάνα τοπίων που στην τελική δεν ήταν και όλα από το Μακάο, όπως αποκάλυψαν στο τέλος οι σκηνοθέτες της "wanna be ταινίας"! Το κύριο πρόβλημά τους ήταν, πως άλλο ξεκίνησαν να κάνουν, άλλο αποφάσισαν στην πορεία ότι ήθελαν να κάνουν κι εν τέλει και το αποτέλεσμα δεν τους δικαίωσε και το κοινό δεν τους αποδέχθηκε (από μια πρόχειρη σφυγμομέτρηση που κάναμε στο τέλος).
Κι αν χθες απογοητευτήκαμε, σήμερα πήραμε την αποζημίωσή μας με την "Πέτρα της υπομονής".Εγώ Σοφάκη δεν είμαι ούτε κριτικός κινηματογράφου ούτε λάτρης και συχνός θεατής της λεγόμενης "βαριάς κουλτούρας" ,αλλά όταν μια ταινία έχει κάτι να πει δεν χρειάζεται να έχεις κάνει διατριβή στον Γκοντάρ για να το καταλάβεις.Η Πέτρα είχε πολλά να πει.Η ιστορία ξεκινά με όλα τα πιασάρικα στοιχεία μιας ταινίας που αναφέρεται σε γυναίκα κάπου σε ένα πολύπαθο,φανταστικό Αφγανιστάν. Πόλεμος, θάνατος, ανδρικός αυταρχισμός και μια μάνα με δύο κοριτσάκια κι έναν άντρα σε κώμα, να προσπαθεί να επιβιώσει. Εκεί που λες ότι από το πρώτο τέταρτο τα έχεις δει όλα και το μόνο που μένει είναι να τρέξει το δάκρυ κορόμηλο, η γυναίκα αρχίζει να λέει στον άντρα όλα τα μυστικά της ζωής της, όλες τις μύχιες σκέψεις που ποτέ δεν θα τολμούσε να πει αν αυτός δεν ήταν σε κωματώδη κατάσταση μπροστά της δίχως ίχνος αντίδρασης.Γίνεται γι'αυτήν η δική της Πέτρα της υπομονής μια μαγική πέτρα που σύμφωνα με την Πέρσικη μυθολογία απορροφά τα βάσανα και τον πόνο του ανθρώπου που τα εξομολογείται, μέχρι την μέρα που σπάει, εξαφανίζοντας όλα όσα τον βασανίζουν.. Κάπου εκεί το δάκρυ γυρίζει πίσω από εκεί που ήρθε, το χιούμορ μπαίνει στην ιστορία μαζί με έναν οπλισμένο Ταλιμπάν που τραυλίζει κι έρχεται για να βιάσει αλλά τελικά γίνεται φύλακας άγγελος κι εραστής!!Μέχρι που στο τέλος η Πέτρα της σπάει λυτρώνοντας την. Την βρήκα εξαιρετική.Μάλιστα ψάχνοντας βρήκα ότι είναι βασισμένη σε βιβλίο το οποίο σκέφτομαι πολύ σοβαρά να διαβάσω.
Από χθες είχα προαναγγείλει πως σε επόμενη δημοσίευση θα σου είχα νέα κι εντυπώσεις από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Κράτησα τον λόγο μου και επανέρχομαι στο κιτάπια σου με πολλές εικόνες από χώρες μακρινές.
Χθες το βράδυ βρεθήκαμε με τον Γιώργο στην προβολή της ταινίας " Η τελευταία φορά που είδα το Μακάο". Ο τίτλος σε βοηθά να κάνεις την κριτική του έργου από μόνος του . Η τελευταία φορά που είδα αυτή την ταινία!!Φαντάσου ένα ντοκιμαντέρ το οποίο εκεί που το γύριζαν αποφάσισαν να βάλουν μέσα και κάποια μυθοπλασία η οποία εν τέλει κατέληξε σε επιστημονική φαντασία!!Οι άνθρωποι ,λέει, μεταμορφώνονταν σε ζώα με τη βοήθεια ενός μαγικού κλουβιού,για να γλυτώσουν από την καταστροφή που περίμενε τους ανθρώπους το 2012. Το κινέζικο ημερολόγιο φαίνεται εναρμονίστηκε με αυτό των Μάγιας, τι να πω. Με τούτα και με εκείνα χάσαμε μιάμιση ώρα από τη ζωή μας παρακολουθώντας μια ταινία με ατελείωτα, "wanna be Αγγελόπουλος", πλάνα τοπίων που στην τελική δεν ήταν και όλα από το Μακάο, όπως αποκάλυψαν στο τέλος οι σκηνοθέτες της "wanna be ταινίας"! Το κύριο πρόβλημά τους ήταν, πως άλλο ξεκίνησαν να κάνουν, άλλο αποφάσισαν στην πορεία ότι ήθελαν να κάνουν κι εν τέλει και το αποτέλεσμα δεν τους δικαίωσε και το κοινό δεν τους αποδέχθηκε (από μια πρόχειρη σφυγμομέτρηση που κάναμε στο τέλος).
Κι αν χθες απογοητευτήκαμε, σήμερα πήραμε την αποζημίωσή μας με την "Πέτρα της υπομονής".Εγώ Σοφάκη δεν είμαι ούτε κριτικός κινηματογράφου ούτε λάτρης και συχνός θεατής της λεγόμενης "βαριάς κουλτούρας" ,αλλά όταν μια ταινία έχει κάτι να πει δεν χρειάζεται να έχεις κάνει διατριβή στον Γκοντάρ για να το καταλάβεις.Η Πέτρα είχε πολλά να πει.Η ιστορία ξεκινά με όλα τα πιασάρικα στοιχεία μιας ταινίας που αναφέρεται σε γυναίκα κάπου σε ένα πολύπαθο,φανταστικό Αφγανιστάν. Πόλεμος, θάνατος, ανδρικός αυταρχισμός και μια μάνα με δύο κοριτσάκια κι έναν άντρα σε κώμα, να προσπαθεί να επιβιώσει. Εκεί που λες ότι από το πρώτο τέταρτο τα έχεις δει όλα και το μόνο που μένει είναι να τρέξει το δάκρυ κορόμηλο, η γυναίκα αρχίζει να λέει στον άντρα όλα τα μυστικά της ζωής της, όλες τις μύχιες σκέψεις που ποτέ δεν θα τολμούσε να πει αν αυτός δεν ήταν σε κωματώδη κατάσταση μπροστά της δίχως ίχνος αντίδρασης.Γίνεται γι'αυτήν η δική της Πέτρα της υπομονής μια μαγική πέτρα που σύμφωνα με την Πέρσικη μυθολογία απορροφά τα βάσανα και τον πόνο του ανθρώπου που τα εξομολογείται, μέχρι την μέρα που σπάει, εξαφανίζοντας όλα όσα τον βασανίζουν.. Κάπου εκεί το δάκρυ γυρίζει πίσω από εκεί που ήρθε, το χιούμορ μπαίνει στην ιστορία μαζί με έναν οπλισμένο Ταλιμπάν που τραυλίζει κι έρχεται για να βιάσει αλλά τελικά γίνεται φύλακας άγγελος κι εραστής!!Μέχρι που στο τέλος η Πέτρα της σπάει λυτρώνοντας την. Την βρήκα εξαιρετική.Μάλιστα ψάχνοντας βρήκα ότι είναι βασισμένη σε βιβλίο το οποίο σκέφτομαι πολύ σοβαρά να διαβάσω.
 |
| Η πρωταγωνίστρια που ήταν μία κούκλα! |
Όμως θέλω να πω και κάτι που στ' αλήθεια με έβαλε σε σκέψη. Υπάρχει μία σκηνή, στην οποία η γειτόνισσα της πρωταγωνίστριας , που σημειωτέον είναι ο μόνος χαρακτήρας της ταινίας που έχει όνομα, βρίσκει τον άντρα και τα δύο της παιδιά σφαγμένα από τους στρατιώτες και χάνει τα λογικά της. Ήταν πολύ δυνατά τα συναισθήματα που μου προκάλεσε αυτό το θέαμα ,σφίχτηκα και λυπήθηκα τόσο πολύ για τους νεκρούς όσο και για την μάνα.Όταν τελείωσε η ταινία και το ξανάφερα στο νου, συνειδητοποίησα πως όταν ακούω
καμιά φορά στις ειδήσεις ότι "τόσοι σκοτώθηκαν σήμερα από βομβιστική επίθεση στο κέντρο της Βαγδάτης" μου φαίνεται κάτι συνηθισμένο, μια καθημερινότητα. Έπρεπε να προσωποποιηθεί για να με συγκλονίσει; Η αδικία και η υποκρισία στον κόσμο δεν έχουν όρια. Είμαι ευγνώμων που υπάρχουν άνθρωποι διατεθειμένοι και ικανοί να θυσιάσουν περισσότερα από μερικές στιγμές με κρίσεις συνείδησης, για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Έτσι εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να βγάζουμε πιο εύκολα έξω την ουρά μας και να προσπαθούμε για το καλύτερο, όσο μας το επιτρέπει η δυτική μας κουλτούρα.
Αγαπημένο μου Σοφάκη,
Καλή μου Πέτρα της υπομονής
Μην σπάσεις ακόμη, έχω να πω κι άλλα.
Σε φιλώ γλυκά
Καλή σου νύχτα κοριτσάκι.
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012
Χωρίς συγκεκριμένο θέμα.
Αγαπητό μου Σοφάκι,
Θέλω σήμερα να σου γράψω πολλά και διάφορα κι έτσι ο τίτλος θα έπρεπε να είναι μακροσκελής δίχως συνοχή και νόημα. Το καλύτερο λοιπόν που είχα να κάνω ήταν απλά να μην έχω τίτλο.
Αγαπημένη μου, αν και ανυπόστατη φίλη ξεκινώ την επικοινωνία μας θέλοντας να πω,μέσω του χώρου μας, κάτι στους φίλους που μας τιμούν διαβάζοντάς μας. Το blog αυτό έγινε κυρίως για δικούς μου ψυχοθεραπευτικούς λόγους, αλλά κι επειδή μου είναι εξαιρετικά ευχάριστη η ιδέα πως μπορώ να έχω επικοινωνία για θέματα που με απασχολούν ή μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον, με πολλούς από τους αγαπημένους μου ανθρώπους ταυτόχρονα.Αν αυτή η επικοινωνία είναι και αμφίδρομη, τότε σίγουρα τα πράγματα είναι απείρως καλύτερα.Αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι αν νιώσετε κάποια στιγμή την ανάγκη να σχολιάσετε, έστω και για μια καλησπέρα, κάντε το θα μου δώσετε μεγάλη χαρά.
Μέσα στην εβδομάδα που μας έρχεται θα κάνω κάτι που έχω υποσχεθεί εδώ και καιρό, κυρίως σε κάποια ξενιτεμένα παιδιά στο μακρινό UK: θα δημοσιεύσω φωτογραφίες από το καινούριο μας σπίτι. Εντός των ημερών ο Γιώργος- Bob Μάστορας θα φτιάξει αυτό το περιβόητο πάσο που τόσο καιρό κουβεντιάζουμε (μεταξύ μας όχι στο blog ) κι έτσι ένα από τα πρωινά που έρχονται με τον ήλιο και με ωραίο φως θα βγάλω τις φωτογραφίες που θέλω. Έχουμε χρώματα στο σπίτι και πιστεύω πως θα είναι ωραίες.
Ο Γιώργος αυτή την εβδομάδα βρίσκεται σε μία δημιουργική "αναμπουμπούλα". Πέραν από τις χειρωνακτικές ξυλουργικές εργασίες έχει αναλάβει κι άλλες πιο καλλιτεχνικές. Μαζί με την επίσης καλλιτεχνική φύση και φίλη Γιολάντα, έχουν αναλάβει να φτιάξουν ένα βίντεο καθώς κι ένα φωτογραφικό πανόραμα από την συμμετοχή της "Μαλαματίνας" στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (είναι ένας από τους χορηγούς ).Έχει μια ανησυχία για το αποτέλεσμα αλλά εγώ πιστεύω και στους δύο, διότι έχω δει και δείγματα της δουλειάς τους Τύφλα να έχουν οι επαγγελματίες! Δεν θα ισχυριστώ ότι η γνώμη μου είναι αμιγώς αντικειμενική διότι ξέρουμε πως θα ήταν αναληθές. Παρόλα αυτά η εμπιστοσύνη παραμένει. Μπορεί να είναι ερασιτέχνες αλλά όπως μερικές γυναίκες έτσι και η τέχνη θέλει καμιά φορά τον ...εραστή της αν ο επίσημος αγαπημένος αδυνατεί να την ικανοποιήσει!!Για ιδίοις όμμασι συμπεράσματα :μερικές φωτό από την Γιολάντα εδώ https://www.facebook.com/
κι ένα βίντεο από τον Γιώργο εδώ.http://www.youtube.com/watch?v=oddfycUBomU&feature=bf_prev&list=UUtbOIuCDr9yxNkvQl7X6_Uw.Η δουλειά τους για το Φ.Κ.Θ θα δημοσιευτεί μόλις περατωθεί.
Κλείνοντας Σοφάκη να πω και δημόσια συγχαρητήρια στον αγαπητό φίλο Πέτρο που πέρασε στις εξετάσεις της σχολής Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη.Μπράβο του!!Το πάρτυ που οργάνωσε χθες το μεσημέρι στην αυλή του ήταν super!Καιρό είχα να διασκεδάσω τόσο.Πάντα τέτοια Πέτρο και όπως λέει και μια ψυχή "Σ'αήκα να εβρίουμες".
Καλή σου νύχτα κοριτσάκι
Σε φιλώ γλυκά
ΥΓ ¨Αρχισα την παρακολούθηση ταινιών για στο Φεστιβάλ σήμερα. Λεπτομέρειες την επόμενη φορά.Φιλιά Σοφάκη
Θέλω σήμερα να σου γράψω πολλά και διάφορα κι έτσι ο τίτλος θα έπρεπε να είναι μακροσκελής δίχως συνοχή και νόημα. Το καλύτερο λοιπόν που είχα να κάνω ήταν απλά να μην έχω τίτλο.
Αγαπημένη μου, αν και ανυπόστατη φίλη ξεκινώ την επικοινωνία μας θέλοντας να πω,μέσω του χώρου μας, κάτι στους φίλους που μας τιμούν διαβάζοντάς μας. Το blog αυτό έγινε κυρίως για δικούς μου ψυχοθεραπευτικούς λόγους, αλλά κι επειδή μου είναι εξαιρετικά ευχάριστη η ιδέα πως μπορώ να έχω επικοινωνία για θέματα που με απασχολούν ή μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον, με πολλούς από τους αγαπημένους μου ανθρώπους ταυτόχρονα.Αν αυτή η επικοινωνία είναι και αμφίδρομη, τότε σίγουρα τα πράγματα είναι απείρως καλύτερα.Αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι αν νιώσετε κάποια στιγμή την ανάγκη να σχολιάσετε, έστω και για μια καλησπέρα, κάντε το θα μου δώσετε μεγάλη χαρά.
Μέσα στην εβδομάδα που μας έρχεται θα κάνω κάτι που έχω υποσχεθεί εδώ και καιρό, κυρίως σε κάποια ξενιτεμένα παιδιά στο μακρινό UK: θα δημοσιεύσω φωτογραφίες από το καινούριο μας σπίτι. Εντός των ημερών ο Γιώργος- Bob Μάστορας θα φτιάξει αυτό το περιβόητο πάσο που τόσο καιρό κουβεντιάζουμε (μεταξύ μας όχι στο blog ) κι έτσι ένα από τα πρωινά που έρχονται με τον ήλιο και με ωραίο φως θα βγάλω τις φωτογραφίες που θέλω. Έχουμε χρώματα στο σπίτι και πιστεύω πως θα είναι ωραίες.
Ο Γιώργος αυτή την εβδομάδα βρίσκεται σε μία δημιουργική "αναμπουμπούλα". Πέραν από τις χειρωνακτικές ξυλουργικές εργασίες έχει αναλάβει κι άλλες πιο καλλιτεχνικές. Μαζί με την επίσης καλλιτεχνική φύση και φίλη Γιολάντα, έχουν αναλάβει να φτιάξουν ένα βίντεο καθώς κι ένα φωτογραφικό πανόραμα από την συμμετοχή της "Μαλαματίνας" στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (είναι ένας από τους χορηγούς ).Έχει μια ανησυχία για το αποτέλεσμα αλλά εγώ πιστεύω και στους δύο, διότι έχω δει και δείγματα της δουλειάς τους Τύφλα να έχουν οι επαγγελματίες! Δεν θα ισχυριστώ ότι η γνώμη μου είναι αμιγώς αντικειμενική διότι ξέρουμε πως θα ήταν αναληθές. Παρόλα αυτά η εμπιστοσύνη παραμένει. Μπορεί να είναι ερασιτέχνες αλλά όπως μερικές γυναίκες έτσι και η τέχνη θέλει καμιά φορά τον ...εραστή της αν ο επίσημος αγαπημένος αδυνατεί να την ικανοποιήσει!!Για ιδίοις όμμασι συμπεράσματα :μερικές φωτό από την Γιολάντα εδώ https://www.facebook.com/
κι ένα βίντεο από τον Γιώργο εδώ.http://www.youtube.com/watch?v=oddfycUBomU&feature=bf_prev&list=UUtbOIuCDr9yxNkvQl7X6_Uw.Η δουλειά τους για το Φ.Κ.Θ θα δημοσιευτεί μόλις περατωθεί.
Κλείνοντας Σοφάκη να πω και δημόσια συγχαρητήρια στον αγαπητό φίλο Πέτρο που πέρασε στις εξετάσεις της σχολής Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη.Μπράβο του!!Το πάρτυ που οργάνωσε χθες το μεσημέρι στην αυλή του ήταν super!Καιρό είχα να διασκεδάσω τόσο.Πάντα τέτοια Πέτρο και όπως λέει και μια ψυχή "Σ'αήκα να εβρίουμες".
Καλή σου νύχτα κοριτσάκι
Σε φιλώ γλυκά
ΥΓ ¨Αρχισα την παρακολούθηση ταινιών για στο Φεστιβάλ σήμερα. Λεπτομέρειες την επόμενη φορά.Φιλιά Σοφάκη
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012
Είδες τα 5Μ !!!
Αγαπητή μου Σόφη,
Ο τίτλος είναι παράφραση παλιού σλόγκαν από διαφήμισή για τη Δ.Ε.Η. Το λέει συχνά ο μπαμπάς μου "Είδες η Δ.Ε.Η!!" συνήθως με ειρωνική διάθεση κάθε που βλέπει ένα καινούριο λογαριασμό.Τα 5Μ για να σου λύσω και την απορία είναι μία κίνηση των 5 μεγαλύτερων μουσείων της πόλης (Αρχαιολογικό, Βυζαντινό, Τελλόγλειο, Κρατικό σύγχρονης Τέχνης, Μακεδονικό Σύγχρονης Τέχνης ), έχει γίνει στο πνεύμα της συνεργασίας τους και της αντίληψης ότι δεν ανταγωνίζονται αλλά συνεργάζονται γιατί έτσι πετυχαίνουν περισσότερα. "Γίνονται αυτά στην Ελλάδα; " ίσως αναρωτηθείς. Θα σου πω ότι η ίδια απορία γεννήθηκε και σε μένα, αναλογιζόμενη ότι ζούμε εν έτη 2012 στον καιρό της Τροϊκας (ελληνικής και ξένης, αν με εννοείς ).Κι όμως αυτή η κίνηση ξεκίνησε να υπάρχει από τα μέσα του 2010, απλά εγώ έμαθα γι'αυτήν μόλις πρόσφατα.
Η τελευταία κοινή κίνηση...της κίνησης είναι η εξασφάλιση εκθεμάτων από το Λούβρο. Ανάλογα με τον χαρακτήρα και το είδος του Μουσείου, είναι και τα εκθέματα που φιλοξενεί. Το Λούβρο ξεπληρώνει χρέη από πέρυσι όταν δικά μας Μουσεία είχαν στείλει εκθέματα για την έκθεση με θέμα "Στο Βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου : η Αρχαία Μακεδονία " που είχε και πολύ μεγάλη επιτυχία. Για 'μένα , που είμαι λάτρης Μουσείων και Εκθέσεων, αυτό είναι κοσμογονία!! Καλά Σοφάκη, μπορεί να υπερβάλλω αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε με τον Γιώργο, τον μαραθώνιο επισκέψεων στα Μουσεία της πόλης από το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης,που βρίσκεται και στην γειτονιά μας. Μέσα στο κτίριο της Μονής Λαζαριστών , απέναντι ακριβώς από την είσοδο του ξενοδοχείου "Les Lazaristes" είναι η είσοδος του Μουσείου.Το είχα ξαναδεί , είναι η αλήθεια, κάποια από τις άλλες φορές που είχα πάει στη Μονή, όμως ποτέ δεν το είχα επισκεφτεί, για να μην πω ότι είχα σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξή του.
. Εκεί φιλοξενούνται δύο εκθέσεις φωτογραφίες που αφορούν αυτό καθ'αυτό το κτίριο του Λούβρου εσωτερικά και εξωτερικά του Jean Christophe Ballot αλλά και τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτό του Mimmo Jodice. Η πρώτη έχει λήψεις από μέσα αλλά κι έξω από το κτίριο.Τα παιχνίδια που κάνει ο φωτογράφος με το φως, τις σκιές και τις σημειολογίες είναι πολύ όμορφα.Προσέξτε για παράδειγμα την Αφροδίτη της Μήλου δίπλα. Οι καμπύλες του αγάλματος είναι σε συμμετρία με τις καμάρες που συνεχίζουν στο βάθος και τονίζουν και την ιστορική συνέχεια των εκθεμάτων του Μουσείου ή αν το δεις αλλιώς το πόσο πίσω στο χρόνο ξεκινούν.Θαύμασες τις παρατηρήσεις μου έτσι Σοφάκη; Θα σου πω ένα μυστικό: Είχαμε την τύχη να πετύχουμε ξενάγηση από μια συνεργάτιδα του μουσείου και γνώστη του θέματος. Παρόλο που δεν ήταν ιδιαίτερα θεατρική κι ευχάριστη στο αυτί (τα "εεε" έδιναν κι έπαιρναν ) εν τούτοις η φιλότιμη της προσπάθεια αλλά και η γνώση που ήταν ολοφάνερο πως είχε μας έκαναν να δούμε με άλλο μάτι μια τέχνη που δεν την κατέχουμε και να εμβαθύνουμε, όσο το δυνατόν, σε μερικά από τα μυστικά της.Όπως και να έχει όταν κάτι το βλέπεις και από μια άλλη σκοπιά πέρα από αυτή του θεατή της εικόνας, γίνεται πιο ενδιαφέρον.
Η έκθεση του δευτέρου ορόφου αφορούσε, όπως είπα και πριν, τους υπαλλήλους του Λούβρου. Πορτραίτα τους σε αντιπαράθεση με μεμονωμένα πρόσωπα από διάσημους και μη πίνακες του μουσείου σε μία σειρά από αμέτρητα μάτια που σε κοίταζαν ζωντανά και υγρά.Οι ομοιότητες ανάμεσα στο πρόσωπα του παρελθόντος και σε αυτά του καιρού μας εντυπωσιακές.
Όπως καταλαβαίνεις Σοφάκη, φύγαμε από το Μουσείο γεμάτοι με καινούριες εικόνες αλλά και με την ικανοποίηση ότι μάθαμε και κάτι. Τώρα να δεις που όταν πάω σε κάποια έκθεση φωτογραφίας θα παίρνω ύφος περισπούδαστο και θα σχολιάζω με φράσεις όπως "διάθλαση του φωτός", "παιχνίδισμα των σκιών "για να κάνω τον καμπόσο/Χιχιχιχιχι.Η ψωνάρα!!
Η περιπλάνησή μας στα 5Μ θα συνεχιστεί.Πολύ σύντομα θα έχω νέα και από τα άλλα μουσεία. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες αυτό είναι το site του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης http://www.greekstatemuseum.com . Θα έβαζα και το site της κίνησης των 5Μ αλλά έχει να ενημερωθεί , από ό,τι είδα, από τον Μάιο!!!!Να μην σ'αφήσουν να χαρείς για κάτι σε αυτή την χώρα, αμέσως να το χαλάσουν στο τέλος.
Κλείνω κοριτσάκι.
Σε φιλώ και θα επανέλθω δριμύτερη με περισσότερα πολιτιστικά νέα.
Καλή σου νύχτα.
Ο τίτλος είναι παράφραση παλιού σλόγκαν από διαφήμισή για τη Δ.Ε.Η. Το λέει συχνά ο μπαμπάς μου "Είδες η Δ.Ε.Η!!" συνήθως με ειρωνική διάθεση κάθε που βλέπει ένα καινούριο λογαριασμό.Τα 5Μ για να σου λύσω και την απορία είναι μία κίνηση των 5 μεγαλύτερων μουσείων της πόλης (Αρχαιολογικό, Βυζαντινό, Τελλόγλειο, Κρατικό σύγχρονης Τέχνης, Μακεδονικό Σύγχρονης Τέχνης ), έχει γίνει στο πνεύμα της συνεργασίας τους και της αντίληψης ότι δεν ανταγωνίζονται αλλά συνεργάζονται γιατί έτσι πετυχαίνουν περισσότερα. "Γίνονται αυτά στην Ελλάδα; " ίσως αναρωτηθείς. Θα σου πω ότι η ίδια απορία γεννήθηκε και σε μένα, αναλογιζόμενη ότι ζούμε εν έτη 2012 στον καιρό της Τροϊκας (ελληνικής και ξένης, αν με εννοείς ).Κι όμως αυτή η κίνηση ξεκίνησε να υπάρχει από τα μέσα του 2010, απλά εγώ έμαθα γι'αυτήν μόλις πρόσφατα.
Η τελευταία κοινή κίνηση...της κίνησης είναι η εξασφάλιση εκθεμάτων από το Λούβρο. Ανάλογα με τον χαρακτήρα και το είδος του Μουσείου, είναι και τα εκθέματα που φιλοξενεί. Το Λούβρο ξεπληρώνει χρέη από πέρυσι όταν δικά μας Μουσεία είχαν στείλει εκθέματα για την έκθεση με θέμα "Στο Βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου : η Αρχαία Μακεδονία " που είχε και πολύ μεγάλη επιτυχία. Για 'μένα , που είμαι λάτρης Μουσείων και Εκθέσεων, αυτό είναι κοσμογονία!! Καλά Σοφάκη, μπορεί να υπερβάλλω αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε με τον Γιώργο, τον μαραθώνιο επισκέψεων στα Μουσεία της πόλης από το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης,που βρίσκεται και στην γειτονιά μας. Μέσα στο κτίριο της Μονής Λαζαριστών , απέναντι ακριβώς από την είσοδο του ξενοδοχείου "Les Lazaristes" είναι η είσοδος του Μουσείου.Το είχα ξαναδεί , είναι η αλήθεια, κάποια από τις άλλες φορές που είχα πάει στη Μονή, όμως ποτέ δεν το είχα επισκεφτεί, για να μην πω ότι είχα σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξή του.
Η έκθεση του δευτέρου ορόφου αφορούσε, όπως είπα και πριν, τους υπαλλήλους του Λούβρου. Πορτραίτα τους σε αντιπαράθεση με μεμονωμένα πρόσωπα από διάσημους και μη πίνακες του μουσείου σε μία σειρά από αμέτρητα μάτια που σε κοίταζαν ζωντανά και υγρά.Οι ομοιότητες ανάμεσα στο πρόσωπα του παρελθόντος και σε αυτά του καιρού μας εντυπωσιακές.
Όπως καταλαβαίνεις Σοφάκη, φύγαμε από το Μουσείο γεμάτοι με καινούριες εικόνες αλλά και με την ικανοποίηση ότι μάθαμε και κάτι. Τώρα να δεις που όταν πάω σε κάποια έκθεση φωτογραφίας θα παίρνω ύφος περισπούδαστο και θα σχολιάζω με φράσεις όπως "διάθλαση του φωτός", "παιχνίδισμα των σκιών "για να κάνω τον καμπόσο/Χιχιχιχιχι.Η ψωνάρα!!
Η περιπλάνησή μας στα 5Μ θα συνεχιστεί.Πολύ σύντομα θα έχω νέα και από τα άλλα μουσεία. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες αυτό είναι το site του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης http://www.greekstatemuseum.com . Θα έβαζα και το site της κίνησης των 5Μ αλλά έχει να ενημερωθεί , από ό,τι είδα, από τον Μάιο!!!!Να μην σ'αφήσουν να χαρείς για κάτι σε αυτή την χώρα, αμέσως να το χαλάσουν στο τέλος.
Κλείνω κοριτσάκι.
Σε φιλώ και θα επανέλθω δριμύτερη με περισσότερα πολιτιστικά νέα.
Καλή σου νύχτα.
Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012
Μεγάαααααλη η χάρη του...
Αγαπητή μου Σόφη,
Γιορτάζει η πόλη μας Σοφάκη σήμερα. Διπλή γιορτή. Πολιούχο και λευτεριά (ποια;!;!) Φέτος δε, είναι και μεγάλη επέτειος. Συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ημέρα που απελευθερώθηκε η πόλη από τους Τούρκους. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος προέλασε και πέρασε ως έφιππος απελευθερωτής την Λεωφόρο Νίκης (βέβαια αυτό έγινε την επομένη αλλά χάριν του μύθου το διατηρώ)
Έχω δύο ερωτήσεις να κάνω: 1ον Αν το timing ήταν διαφορετικό και οι Βούλγαροι δεν έρχονταν δεύτεροι με διαφορά λίγων ωρών για την κατάληψη της πόλης (να'ναι καλά ο Βενιζέλος, εκεί που είναι γιατί έπεισε τον "απελευθερωτή" διάδοχο Κωνσταντίνο να πάει προς Θεσσαλονίκη και όχι προς Μοναστήρι που είχε σκοπό ) μήπως τώρα θα με λέγανε Γιορντάνα ή κάπως έτσι;
2ον Γιατί όλοι οι απελευθερωτές (έστω και γιαλαντζί) σωθήκανε και τώρα το μόνο που έχουμε να περιμένουμε είναι οι "βάρβαροι";
Τα 100 χρόνια λοιπόν από εκείνη την ημέρα γιορτάζουμε σήμερα .Στην συμπρωτεύουσα (πρέπει να είμαστε η μοναδική χωρά στον κόσμο που έχει και συμπρωτεύουσα) μαζεύτηκαν οι κεφαλές του τόπου για να τιμήσουν την επέτειο. Το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης σημαιοστολίστηκε με πάσης φύσεως σημαίες και κορδέλες. Ο Άγιος Δημήτριος ΄ήταν αποκλεισμένος από παντού και για να πας να ανάψεις κερί έπρεπε , λέει, να έχεις πρόσκληση ή να είχες ελεγχθεί από την αστυνομία!!Φαίνεται πως οι κεφαλές (ή μετατόπιση του τόνου προς τα αριστερά είναι προαιρετική!)κάτι φοβόντουσαν.Ίσως κάποιο Total 2% ; Ίσως κάποιο αβγό βιολογικής καλλιέργειας; Ίσως κάποια "ουουουουου". Τα τελευταία τουλάχιστον δεν μπόρεσαν να τα αποφύγουν.
Εκείνοι παρόλα αυτά μπήκαν στο ναό.Φαίνεται φοβόντουσαν πιο πολύ τα φυσικά από τα υπερφυσικά.Μπορεί ένα Total να κερδίσει σε δύναμη τον καβαλάρη άγιο ;Ολόκληρος παλαιστής, πολεμιστής Λυαίος και κιότισε μπροστά στον νεαρό τότε Δημήτριο και ένας πρωθυπουργός Αντωνάκης πως δεν ένιωσε ούτε ένα ρίγος στην ραχοκοκκαλιά από κοτζάμ Άγιο ! Άραγε δεν τσίμπησε καθόλου η άκρη από το δόρυ του. Άγιε μου Δημήτριε Μεγαλομάρτυρας ήσουν εσύ αλλά μεγαλομάρτυρες κοντεύουμε να γίνουμε κι εμείς με τους καιρούς που ζούμε. Εγώ ξέρεις, με τα Θεία γενικά έχω μία σχέση , όχι να πεις του τρελού έρωτα , μάλλον του γάμου από βόλεμα. Όμως από 'σένα που σ'αγαπώ και τα λέμε χρόνια τώρα, έχω απαιτήσεις.Πάρε το δόρυ και ξεκίνα!!
Αχ, βρε Σοφάκη μπορεί σήμερα να μου βγήκε λίγο το επαναστατικό αλλά είναι επίκαιρο. Άλλωστε εντός των ημερών πρόκειται να γιορτάσουμε με λαμπρότητα, με παρελάσεις των χιλιάδων ευρώ ,πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών ακόμη περισσότερων χιλιάδων ευρώ ,πλαστικά σημαιάκια και άπειρες φανφάρες, την επέτειο του ΟΧΙ . Εγώ ξέρω πως όταν τιμάς νεκρούς έχει ησυχία και όχι βουητά από παπαρολογίες!Όταν θέλεις να κρατήσεις ζωντανούς αυτούς που φύγανε βοηθάς τους πιο νέους να μάθουνε γι'αυτούς,τι κέρδισαν από τον αγώνα τους και τι να αποφύγουν από τα λάθη τους.
Γι'αυτό σου λέω Σοφάκη αφού ο Άγιος μετά από όλο αυτά και με όλους αυτούς που μπήκαν σήμερα μέσα ,κρατάει ακόμη το ναό του όρθιο και δεν μας τον έχει φέρει στο κεφάλι :μεγάααααλη η χάρη του !!!!
Αυτά κοριτσάκι.
Σε φιλώ γλυκά
Καλή σου νύχτα.
Έχω δύο ερωτήσεις να κάνω: 1ον Αν το timing ήταν διαφορετικό και οι Βούλγαροι δεν έρχονταν δεύτεροι με διαφορά λίγων ωρών για την κατάληψη της πόλης (να'ναι καλά ο Βενιζέλος, εκεί που είναι γιατί έπεισε τον "απελευθερωτή" διάδοχο Κωνσταντίνο να πάει προς Θεσσαλονίκη και όχι προς Μοναστήρι που είχε σκοπό ) μήπως τώρα θα με λέγανε Γιορντάνα ή κάπως έτσι;
2ον Γιατί όλοι οι απελευθερωτές (έστω και γιαλαντζί) σωθήκανε και τώρα το μόνο που έχουμε να περιμένουμε είναι οι "βάρβαροι";
Τα 100 χρόνια λοιπόν από εκείνη την ημέρα γιορτάζουμε σήμερα .Στην συμπρωτεύουσα (πρέπει να είμαστε η μοναδική χωρά στον κόσμο που έχει και συμπρωτεύουσα) μαζεύτηκαν οι κεφαλές του τόπου για να τιμήσουν την επέτειο. Το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης σημαιοστολίστηκε με πάσης φύσεως σημαίες και κορδέλες. Ο Άγιος Δημήτριος ΄ήταν αποκλεισμένος από παντού και για να πας να ανάψεις κερί έπρεπε , λέει, να έχεις πρόσκληση ή να είχες ελεγχθεί από την αστυνομία!!Φαίνεται πως οι κεφαλές (ή μετατόπιση του τόνου προς τα αριστερά είναι προαιρετική!)κάτι φοβόντουσαν.Ίσως κάποιο Total 2% ; Ίσως κάποιο αβγό βιολογικής καλλιέργειας; Ίσως κάποια "ουουουουου". Τα τελευταία τουλάχιστον δεν μπόρεσαν να τα αποφύγουν.
Εκείνοι παρόλα αυτά μπήκαν στο ναό.Φαίνεται φοβόντουσαν πιο πολύ τα φυσικά από τα υπερφυσικά.Μπορεί ένα Total να κερδίσει σε δύναμη τον καβαλάρη άγιο ;Ολόκληρος παλαιστής, πολεμιστής Λυαίος και κιότισε μπροστά στον νεαρό τότε Δημήτριο και ένας πρωθυπουργός Αντωνάκης πως δεν ένιωσε ούτε ένα ρίγος στην ραχοκοκκαλιά από κοτζάμ Άγιο ! Άραγε δεν τσίμπησε καθόλου η άκρη από το δόρυ του. Άγιε μου Δημήτριε Μεγαλομάρτυρας ήσουν εσύ αλλά μεγαλομάρτυρες κοντεύουμε να γίνουμε κι εμείς με τους καιρούς που ζούμε. Εγώ ξέρεις, με τα Θεία γενικά έχω μία σχέση , όχι να πεις του τρελού έρωτα , μάλλον του γάμου από βόλεμα. Όμως από 'σένα που σ'αγαπώ και τα λέμε χρόνια τώρα, έχω απαιτήσεις.Πάρε το δόρυ και ξεκίνα!!
Αχ, βρε Σοφάκη μπορεί σήμερα να μου βγήκε λίγο το επαναστατικό αλλά είναι επίκαιρο. Άλλωστε εντός των ημερών πρόκειται να γιορτάσουμε με λαμπρότητα, με παρελάσεις των χιλιάδων ευρώ ,πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών ακόμη περισσότερων χιλιάδων ευρώ ,πλαστικά σημαιάκια και άπειρες φανφάρες, την επέτειο του ΟΧΙ . Εγώ ξέρω πως όταν τιμάς νεκρούς έχει ησυχία και όχι βουητά από παπαρολογίες!Όταν θέλεις να κρατήσεις ζωντανούς αυτούς που φύγανε βοηθάς τους πιο νέους να μάθουνε γι'αυτούς,τι κέρδισαν από τον αγώνα τους και τι να αποφύγουν από τα λάθη τους.
Γι'αυτό σου λέω Σοφάκη αφού ο Άγιος μετά από όλο αυτά και με όλους αυτούς που μπήκαν σήμερα μέσα ,κρατάει ακόμη το ναό του όρθιο και δεν μας τον έχει φέρει στο κεφάλι :μεγάααααλη η χάρη του !!!!
Αυτά κοριτσάκι.
Σε φιλώ γλυκά
Καλή σου νύχτα.