Το εναλλακτικό σπανάκι.

Αγαπημένη μου Σόφη,

      Ξεκινώ με μία συγνώμη για τις ημέρες που σε άφησα χωρίς ενημέρωση . Ξέρω πως περιμένεις από εμένα να μην σε αφήνω στο σκοτάδι περί της καθημερινότητας μου και γι'αυτό θαρρώ πως η συγγνώμη ήταν απαιτούμενη.
      Οι μέρες που πέρασαν υπήρξαν κάτι παραπάνω από γεμάτες με αποτέλεσμα ο χρόνος της πνευματικής ξεκούρασης να περιοριστεί σε αυτόν της νύχτας.Και πάλι όπως και την προηγούμενη φορά δεν θα παραπονεθώ πως αυτά που είχα να κάνω ήταν καταναγκαστικά έργα, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν πέρα για πέρα ευχάριστα.Παρόλα αυτά, κάθε τι που έχει μέσα ενέργεια είναι και καλό.Το Σάββατο είχαμε τις εξετάσεις για τις τρεις από τις τέσσερις  ενότητες που κάναμε στο σεμινάριο.Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, τους έσκισα!! Έπεται η μία που έμεινε για να κλείσει ο κύκλος των σεμιναρίων κι εγώ να δηλώνω σοφότερη κατά μία πιστοποίηση!
    Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά τα πολλά που έκανα τις προηγούμενες ημέρες εγώ θα ήθελα να επικεντρωθώ σε κάτι απλό και χιλιογραμμένο: μία συνταγή.Σαν κάθε καλό blog που σέβεται τον εαυτό του, οφείλω να κάνω κι εγώ τη γαστρονομική μου πρόταση.
    Η ιστορία της συνταγής έχει ως εξής: έπειτα από παρέναιση του αγαπημένου μου συζύγου άλλαξα τον τρόπο που μαγειρεύω το σπανάκι κι έτσι το παραδοσιακό σπανακόρυζο έγινε το πιο εναλλακτικό "σπανάκι με μανιτάρια". Θα χρειαστούμε για περίπου 3 μερίδες
-- 800 γρ σπανάκι καθαρισμένο
-- 250 γρ ασπρομανίταρα κομμένα σε φέτες (προσοχή!!Καθαρίζουμε λίγο τη "πέτσα" τους και δεν τα πλένουμε διότι στο σοτάρισμα θα μαρτυρήσουμε την ώρα και την στιγμή από το πολύ που θα πιτσιλάνε)
-- 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
-- 1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο
-- 3 κουταλιές τη σούπας σάλτσα ντομάτας (αυτό βέβαια είναι και λίγο στο γούστο του καθενός)
--Ελαιόλαδο για το τσιγάρισμα (εγώ βάζω τόσο ώστε ίσα να καλύψει το πάτο του σκεύους)
--Μισή κουταλιά του γλυκού κάρυ
--Μισή κουταλιά του γλυκού (κοφτή) κόλιανδρο
-- Μία κόκκινη πιπερίτσα καυτερή (προαιρετικά. Εγώ έχω παραγωγή από τη γλάστρα μας κι έχω γίνει τελευταία μεγάλος οπαδός της πιπεριάς chilli )
---Αλάτι

Ζεματίζουμε για 3 λεπτά το σπανάκι σε βραστό νερό. Τα στραγγίζουμε και κρατάμε, αν είναι δυνατόν, λίγο από το νερό.
Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε λάδι και ρίχνουμε μέσα το σκόρδο και την πιπεριά. Σοτάρουμε για 2-3 λεπτά και ρίχνουμε τα μανιτάρια.Αλατίζουμε ελαφρά.Τα αφήνουμε να σοταριστούν μέχρι να μαλακώσουν λίγο. Αποσύρουμε από τη φωτιά.
Στην κατσαρόλα που είχαμε βράσει το σπανάκι, αφού σιγουρευτούμε πως είναι στεγνή (μην πάθουμε και καμιά ζημιά) ρίχνουμε λάδι να ζεσταθεί και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι για 3-4 λεπτά. Προσθέτουμε τη σάλτσα και την αφήνουμε με το κρεμμύδι για ένα λεπτό και κατόπιν βάζουμε και το σπανάκι ανακατεύοντας για να πάει παντού η σάλτσα. Ρίχνουμε περίπου μισό ποτήρι νερό (αν έχουμε κρατήσει ζουμί απο το σπανάκι ακόμη καλύτερα),καρυκεύουμε ... με το κάρυ και τον κόλιανδρο, αλατίζουμε κατά βούληση και το σιγοβράζουμε για μερικά λεπτά σε μέτρια φωτιά προσθέτοντας και τα μανιτάρια.
Εγώ προτιμώ το σπανάκι να "κρατσανίζει" λίγο οπότε δεν το αφήνω να βράσει και πολύ , ίσα που να δέσουν τα υλικά . Φυσικά όποιος το θέλει πιο μαγειρεμένο θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει κι άλλο νερό.
Εμάς μας άρεσε πολύ. Είναι καλό που και που να κάνουμε και καμία αλλαγή, έτσι για να μην βαριόμαστε από τα ίδια.
     Τώρα Σοφάκη αισθάνομαι πως η παρέα μας μπήκε σε ένα άλλο επίπεδο. Είναι σαν αυτό που λένε "πρωινάδικο χωρίς ξανθιά δεν γίνεται". Έτσι και blog δίχως έστω μία συνταγή είναι μισό blog.Τώρα ολοκληρωθήκαμε.

  Αυτά από εμένα κοριτσάκι
  Σε φιλώ γλυκά και σε καληνυχτώ.

  Και για να μην το ξεχάσω

  ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ !!

Ο απολογισμός μια καινούριας εμπειρίας.

Αγαπητή μου Σόφη,
 
    Να'μαι πάλι κορίτσι. Τις τελευταίες ημέρες είχα πολλά πράγματα να κάνω και δεν έμεινε καιρός να τα πούμε.Το θετικό είναι πως όλα όσα είχα να κάνω ήταν ευχάριστα.Κουράστηκα δεν θα σου πω ψέματα, αλλά τελείωσα δουλειές που τις είχα στο μυαλό μου. Άσε που προχθές τελείωσαν και τα μαθήματα του σεμιναρίου. Για να μην παρεκκλίνω της πορείας μου όμως Σοφάκη, θα το αφήσω αυτό το θέμα για μετά μέρες όταν θα έχω δώσει και τις εξετάσεις να σου πω και τα αποτελέσματα!!!
    Είπα να σου γράψω τις εντυπώσεις μου, έτσι σαν απολογισμό,από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Ξέρεις τι θα πει να συνειδητοποιείς, στα 33 σου πως τόσα χρόνια , βλακωδώς, έχανες ένα θεσμό που αξίζει στήριξης και συμμετοχής και αγάπης και όλα τα βαρύγδουπα που θα μπορούσα να πω.Δεν ξέρω πως ήταν το φεστιβάλ τα πρότερα χρόνια και θα ήμουν πολύ αφελής να πιστεύω ότι όλα όσα έχουν σχέση με αυτό είναι βουτηγμένα στην τελειότητα.Εν τούτοις η ενέργεια που σου δίνει ο μαζεμένος κόσμος που ψάχνει να βρει το καλύτερο για να παρακολουθήσει, τα πηγαδάκια με τις γνώμες και τις απορίες για τις ταινίες, τα πολλά χαμόγελα, είναι κάτι που δεν βρίσκεται εύκολα και δη στις εποχές που ζούμε.Εντάξει, η γκρίνια είναι ίδιον της φυλής μας και δεν θα μπορούσε να λείπει από τίποτε, έτσι από όλα όσα έχουν γραφτεί για το Φεστιβάλ κατά καιρούς τα μισά τουλάχιστον ήταν "της γκρίνιας". Σίγουρα θα είχαν τους λόγους τους, δεν έχω άποψη για παλαιότερα Φεστιβάλ και θα τους δώσω το "benefit of the doubt" που λένε και φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Για να μην μακρηγορώ, διότι έχω και μία τάση στην μπλαμπλαδολογία, πολύ μου άρεσε Σοφάκη και από εδώ και πέρα θα είμαι οπαδός.Θα κερδίσω τον χρόνο που είχα χάσει και θα ανταποδώσω για την ΜΙΑ ταινία που είχα δει μόνο μέχρι φέτος , της οποίας τον τίτλο δεν θυμάμαι κιόλας.Ντροπή, ντροπή!!!
     Σου είχα πει ότι μόλις θα ήταν έτοιμο το βίντεο που ετοίμαζε ο Γιώργος θα σου το έδειχνα. Ε, λοιπόν είναι έτοιμο. Κατά την ταπεινή και τελείως αντικειμενική (καλά μην το δένεις και κόμπο αυτό)γνώμη το βίντεο είναι ΣΟΥΠΕΡ !!!Δείχνει τη χαρά και την ενέργεια του Φεστιβάλ φυσικά σε συνδυασμό με την γνωστή ρετσίνα διότι αυτός ήταν και σκοπός εξαρχής. Στο παρακάτω link  είναι το βίντεο http://youtu.be/qbjqpJPEXDQ  Τα σχόλια δικά σου (σας!). 
Όσο για τις πολύ ωραίες φωτογραφίες που έβγαλε η Γιολάντα για τον ίδιο σκοπό αυτές μπορείτε να τις δείτε μόνον αν , μέσω facebook, μπείτε στη σελίδα της Μαλαματίναs!! Ευελπιστώ πως κάποια στιγμή η σελίδα θα έχει ελεύθερη πρόσβαση, διότι τώρα , για λόγους που δεν καταλαβαίνω , αυτό δεν είναι δυνατόν. Όταν γίνει αυτό τότε κι εγώ θα δημοσιεύσω το link.


Αυτά από μένα καλό μου Σοφάκη.

Σε φιλώ γλυκά και σε χαιρετώ.

ΥΓ Μεγάλο respect στον Πέτρο.Επί τρεις μέρες και για πολλές ώρες "φιλοξένησε" στο σπίτι και στον υπολογιστή του τον Γιώργο που ήθελε καλό επεξεργαστή για το μοντάζ..Πολλές ευχαριστίες φίλε για την παραχώρηση του Big Mac..hindos.

Villa Bebides.

Αγαπημένη μου Σόφη,

      Σου ' λειψα ; Έχουμε μερικές μέρες να τα πούμε. Είχαμε μείνει εκεί  που είχα ξεκινήσει να γίνομαι σινεφίλ. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου τελείωσε κι εμείς μείναμε με πολλές εικόνες και πολλά ακόμη για να σου γράψω.Σοφάκη. Είδα τον πρώτο μου Αγγελόπουλο.Συγκεκριμένα το "Ταξίδι στα Κύθηρα". Επειδή όμως αυτό είναι μεγάλο θέμα κι εδώ θέλω να ασχοληθώ με κάτι άλλο, το αφήνω στην άκρη και θα το πιάσω κάποια άλλη ημέρα, μάλλον μαζί με τον απολογισμό του Φεστιβάλ.
      Την Κυριακή το πρωί βγάλαμε με τον Γιώργο μερικές ωραίες φωτογραφίες από το σπίτι μας. Έλεγα να δημοσιεύσω αρκετές. Στην συνέχεια άλλαξα γνώμη κι είπα να μην δημοσιεύσω καμία. για να μην υπάρχουν εικόνες από τον δικό μας προσωπικό χώρο στο  διαδίκτυο. Ακολούθως  η γνώμη μου άλλαξε και πάλι (τι δίδυμος θα ήμουν άλλωστε!) καθώς σκέφτηκα πως δύο πράγματα ισχύουν :
α) Είτε με τον έναν τρόπο, είτε με τον άλλον όλοι έχουμε ένα φακέλωμα στο internet
β) Το blog μου βλέπουν φίλοι και γνωστοί και όχι πράκτορες της CIA που προσπαθούν να συλλέξουν πληροφορίες για 'μένα και τον Γιώργο, ώστε να μπορέσουν να εμποδίσουν την επόμενη αποστολή μας (εδώ, κάπου στο βάθος, ακούγεται και η μουσική από τις "Επικίνδυνες αποστολές ").
     Για να μην μακρηγορώ, η τελική μου απόφαση είναι να δημοσιεύσω δύο ενδεικτικές  φωτογραφίες  ώστε υπάρχει κι ένα μυστήριο: όποιος θέλει να δει παραπάνω δεν έχει παρά να μας επισκεφτεί Κερνάμε και φοντάν!!

Αυτός ο πράσινος χαρούμενος τοίχος, όταν είδαμε το σπίτι, ήταν χωρίς το παράθυρο και χρώματος μπεζ. Εμείς ανοίξαμε να μπει φως στην κουζίνα και τον φωτίσαμε κάνοντας τον το χρώμα του γρασιδιού.Κάθε φορά που τον κοιτάζω νιώθω μια πελώρια λαχτάρα να παίξω ποδόσφαιρο!Ο Γιώργος επίσης έφτιαξε και το πάσο κάτω από το παράθυρο. Πολύ βολικό και πρακτικό.Γενικά η κουζίνα μας είναι ευρύχωρη κι επιτέλους χωράμε να βρισκόμαστε κι οι δύο συγχρόνως μπροστά στον πάγκο.

Ο καναπές μας είναι γνωστός για το πόσο αναπαυτικός είναι. Όπως πολύ πετυχημένα έχει πει και η κουμπάρα Νίκη (για άλλον καναπέ βέβαια αλλά δανείζομαι την έκφραση) "Κάθεσαι και ο καναπές σου λέει "Κοιμήηηηησου " "Το τηλέφωνο στο βάθος είναι το σταθερό μας και λειτουργεί κανονικά. Δεν έχει αναγνώριση, δεν έχει redial, δεν έχει πολλά που διαθέτει μία σύγχρονη συσκευή σταθερού τηλεφώνου αλλά εγώ το αγαπώ πολύ. Πρώτον γιατί είναι δώρο από την αγαπημένη μου Νικόλ και δεύτερον γιατί μου θυμίζει πως κάποτε τα τηλέφωνα μας εξυπηρετούσαν δεν μας καταδυνάστευαν.
       Ελπίζω να σου άρεσε Σοφάκη. Εμείς παίρνουμε πολλή θετική ενέργεια από το σπίτι μας,είναι πραγματικό καταφύγιο. Έχουμε ακόμη να κάνουμε πράγματα για να γίνει ακριβώς όπως το θέλουμε και αυτό μας κρατάει σε μία συνεχή εγρήγορση. Πάντως δεν αγχωνόμαστε, όλα στην ώρα τους. Φέεεεεεετα , που λέει και η διαφήμιση.
     Κοριτσάκι σε καληνυχτώ

     Θα επανέλθω δριμύτερη
     
     Σε φιλώ γλυκά.

Μια φωτογραφία και πολλές λέξεις.

Αγαπημένη μου Σοφή,

     Πριν από μερικές μέρες μας ήρθε ο Νοέμβρης και μαζί του μία από τις μέρες που δεν θέλεις να έρχονται.Βροχή,πολλά σκούρα σύννεφα και τα επακόλουθα τους.Οι δρόμοι γέμισαν νερά, πλατσουρίζαμε, λερώναμε παπούτσια και λίγο έλειψε να κάνω ντουζ στο πεζοδρόμιο από έναν βιαστικό οδηγό που σήκωσε κύμα βουτώντας στα απόνερα στην άκρη του δρόμου.
     Όλα αυτά τα φοβερά μου έτυχαν στο δρόμο για τα σεμινάρια.. Πήγα με το λεωφορείο κι έτσι είχε αρκετό περπάτημα η διαδρομή.Αλήθεια βρε Σοφάκη, δεν σου έχω πει καθόλου πως περνάω στα σεμινάρια. Στην αρχή ήταν λίγο μοναχικά Οι γνωριμίες άργησαν λίγο να γίνουν κι έτσι οι ώρες περνούσαν περισσότερο σε επαφή με τον υπολογιστή παρά με τους ανθρώπους. Μια ημέρα έμαθα ότι μία εκ των συμμαθητριών μου είναι παντρεμένη με έναν φίλο του Γιώργου. Τελικά τασάκι είναι ο κόσμος!!Το ωραίο είναι ότι είχαμε ξανασυναντηθεί στους γάμους μας αλλά καμία δεν θυμόταν την άλλη.Μέσω των ανδρών μας μάθαμε το connection. Έτσι αρχίσαμε να μιλάμε με την Στέλλα, έπειτα άρχισα να μιλάω με την Κυριακή που κάθεται δίπλα μου. Η Κυριακή αγαπάει το πράσινο χρώμα που το έχει πάντα σαν ρούχο ή αξεσουάρ επάνω της και της φωτίζει κι άλλο το χαμόγελό.Και με τούτα και με' κείνα αρχίσαμε να  μιλάμε όλοι μεταξύ μας. Τα διαλείμματα είναι ευχάριστα με γέλια και σχόλια για την καθημερινότητά μας. Στο δεύτερο διάλειμμα δε, παίρνουμε και το κολατσιό που μας προσφέρει το Κ.Ε.Κ : χυμό , που είναι το στανταράκι, με κρουασάν ή στο τσακίρ κέφι κρύο σάντουιτσ με κασέρι και γαλοπούλα. Κοντεύει να μας βγει η πραλίνα από τα αυτιά, αλλά οι καιροί είναι δύσκολοι και μάθαμε να παίρνουμε ότι μας δίνουν. Για να μην παραλείψω κάτι να σημειώσω ότι σε μέρες έντονης υπογλυκαιμίας μας έβλεπαν που ζαλιζόμασταν και σκέφτηκαν απο το Κ.Ε.Κ "Δεν τους βγάζουμε κανένα γλυκό; " Κι έτσι κάποιες μέρες αντί του κρουασάν μας έβγαλαν ροξ!!Ούτε στο γήπεδο να ήμασταν.
     Για το μάθημα τι να πω.Καλά είναι αυτά που μαθαίνουμε, χρήσιμα κι ενδιαφέροντα. Παρόλα αυτά είναι πιο ενδιαφέροντες οι άνθρωποι. Θα σου πω Σοφάκη για την Αγαθή. Είναι 45, ψηλή, καλοφτιαγμένη (με δεδομένο ότι έχει κάνει και δύο παιδιά) από την Γεωργία πράγμα που της δίνει αυτή την χαρακτηριστική προφορά των ανθρώπων που έχουν έρθει από χώρα της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Είναι πολύ έξυπνη και με φοβερή αίσθηση του χιούμορ. Φαντάσου έναν άνθρωπο με χιούμορ που λέει τις ατάκες του με την προφορά που ανέφερα πριν.Κόλαση!!Γελάμε πάρα πολύ είναι η ευχάριστη νότα μέσα στην αίθουσα αλλά και σε κάθε κουβέντα που έχουμε. Είναι αυτό που πολύ σωστά αποτυπώνει η φράση " δεν υπάρχει"!!Να την έχεις από μία μεριά να λέει και από την άλλη να σημειώνεις.
     Την πρώτη ημέρα του Νοεμβρίου, για να επιστρέψω και στο ξεκίνημα μου, ο καιρός μπορεί να ήταν χάλια αλλά στο ελαφρύ άνοιγμά του μας προσέφερε μία υπέροχη εικόνα που είχα την τύχη να αποτυπώσω με το κινητό μου. Ίσως να είναι και η ωραιότερη φωτογραφία που έχω βγάλει. Για του λόγου το αληθές:--->

  Δεν είναι πολύ αισιόδοξη; Μπορεί μπροστά να είναι το ερείπιο αλλά στο βάθος τα υπέροχα χρώματα του ουράνιου τόξου. Εκείνη την ημέρα αγάπησα τον Νοέμβρη. Ελπίζω να μην τελειώσει άδοξα η "αγάπη" μας τις επόμενες ημέρες. Πάντως μέχρι τώρα τα πάει πολύ καλά.

     Αυτά κοριτσάκι. Φαντάζομαι πως σου έλυσα κάποιες απορίες για τα σεμινάρια. 

     

     Σ'αφήνω για σήμερα

     Σε φιλώ γλυκά.

Ένας κατάσκοπος από τα Βαλκάνια.

Αγαπημένη μου Σόφη,

    Ταινιών συνέχεια Από το  μακρινό Μακάο και το Αφγανιστάν προσγειωθήκαμε στα Βαλκάνια με ένα ωραίο film από τη Βουλγαρία. " Το χρώμα του χαμαιλέοντα" .
    Στα χρόνια της κομμουνιστικής Ευρώπης και της ακόμη πιο κομμουνιστικής Βουλγαρίας ένας νεαρός  προσλαμβάνεται από την μυστική αστυνομία γιατί έχει ιδιαίτερα ταλέντα για κατάσκοπος. Λέει ψέματα με ευκολία, γίνεται αμέσως συμπαθής, έχει φαντασία και καταπιεσμένο φόβο.
Όταν μετά από ένα λάθος απολύεται φτιάχνει ένα δικό του δίκτυο κατασκόπων με μέλη κάποιους τάχα επαναστάτες εναντίον του καθεστώτος,τους οποίους εκμεταλλεύεται δέοντος, όταν αυτοί μετά από μερικά χρόνια παίρνουν εξουσία στα χέρια τους. Φυσικά μέσα σε όλα αυτά ερωτεύεται, κάνει ένα φόνο, μαθαίνει ότι του είχαν πει ψέματα για το ποιος τον γέννησε, σκοτώνει και μερικά κουνέλια!!
    Μια κωμωδία μαύρη που βγάζει το γέλιο μέσα από τον παραλογισμό του καθεστώτος αλλά και της κατάστασης.Ένα καθεστώς που θέλει να θεραπεύσει την ατελείωτη μαλακία και μιλώ για την κυριολεκτική σημασία της λέξης (συγνώμη κιόλας για την έκφραση )ενός έφηβου, συμβουλεύοντας την μητέρα του να του βρει άλλες δημιουργικές δραστηριότητες.Ε, συγνώμη αλλά πόση μαλακία μπορεί να αντέξει ένα παιδί και να μην επηρεαστεί για το μέλλον!Χρησιμοποιώντας την ανάγκη των ανθρώπων να ακούσουν αυτό που θέλουν αλλά και την αιώνια δίψα για εξουσία, συστήνεται άλλοτε ως κατάσκοπος της KGB, άλλοτε της CIA ή της MI6 στρατολογώντας αυτούς που του χρειάζονται  Υφαίνει το ιστό του αριστοτεχνικά, δολοπλοκεί ζώντας παράλληλα και το παραμύθι του με την κοπέλα που ερωτεύεται.
     Τι μου έμεινε από την ταινία; Το πόσο αστείοι έμοιαζαν οι λειτουργοί του καθεστώτος ντύνοντας με λόγια περίτεχνα καταστάσεις γελοίες , το ότι οι άνθρωποι έχουμε μια εσωτερική ανάγκη να χωνόμαστε στις ζωές των άλλων και να να κατασκοπεύουμε,αλλά και μία ατάκα που έκρυβε όλη την ουσία
"Μα αυτό είναι δεν είναι η αλήθεια " λέει στον ανώτερο του ο πράκτορας
"Τότε φτιάξε μια καινούρια αλήθεια " του απαντάει εκείνος και το πρόβλημα λύνεται έτσι απλά.
       Όταν βγήκαμε από το σινεμά ο καιρός είχε φθινοπωριάσει. Έκανε ψύχρα και τα σύννεφα ήταν πια σε όλο το πλάτος του ουρανού. Άκουσα πως αύριο θα είναι πιο χαμηλή η θερμοκρασία. Δεν μπορώ να πω ότι χαίρομαι . Ο περσινός χειμώνας ήταν αρκετός για να θέλω ένα ακόμη πιο μεγάλο καλοκαίρι.Όχι. Φέτος για πρώτη φορά θαρρώ στη ζωή μου, δεν θέλω να έρθει ακόμη ο χειμώνας. Αλλά ποιος με ρώτησε εμένα. Το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να προσαρμοστώ.
     Αυτά από μένα για σήμερα κοριτσάκι.

     Σε φιλώ γλυκά
   
     Καλή σου νύχτα

Η υπέροχη "Πέτρα" και το "Μακάο"της υπομονής.

Αγαπημένη μου Σόφη,

    Από χθες είχα προαναγγείλει πως σε επόμενη δημοσίευση θα σου είχα νέα κι εντυπώσεις από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Κράτησα τον λόγο μου και επανέρχομαι στο κιτάπια σου με πολλές εικόνες από χώρες μακρινές.
    Χθες το βράδυ βρεθήκαμε με τον Γιώργο στην προβολή της ταινίας " Η τελευταία φορά που είδα το Μακάο". Ο τίτλος σε βοηθά να κάνεις την κριτική του έργου από μόνος του . Η τελευταία φορά που είδα αυτή την ταινία!!Φαντάσου ένα ντοκιμαντέρ το οποίο εκεί που το γύριζαν αποφάσισαν να βάλουν μέσα και κάποια μυθοπλασία η οποία εν τέλει κατέληξε σε επιστημονική φαντασία!!Οι άνθρωποι ,λέει, μεταμορφώνονταν σε ζώα με τη βοήθεια ενός μαγικού κλουβιού,για να γλυτώσουν από την καταστροφή που περίμενε τους ανθρώπους το 2012. Το κινέζικο ημερολόγιο φαίνεται εναρμονίστηκε με αυτό των Μάγιας, τι να πω. Με τούτα και με εκείνα χάσαμε μιάμιση ώρα από τη ζωή μας παρακολουθώντας μια ταινία με ατελείωτα, "wanna be Αγγελόπουλος", πλάνα τοπίων που στην τελική δεν ήταν και όλα από το Μακάο, όπως αποκάλυψαν στο τέλος οι σκηνοθέτες της "wanna be ταινίας"! Το κύριο πρόβλημά τους ήταν, πως άλλο ξεκίνησαν να κάνουν, άλλο αποφάσισαν στην πορεία ότι ήθελαν να κάνουν κι εν τέλει και το αποτέλεσμα δεν τους δικαίωσε και το κοινό δεν τους αποδέχθηκε (από μια πρόχειρη σφυγμομέτρηση που κάναμε στο τέλος).
     Κι αν χθες απογοητευτήκαμε, σήμερα πήραμε την αποζημίωσή μας με την "Πέτρα της υπομονής".Εγώ Σοφάκη δεν είμαι ούτε κριτικός κινηματογράφου ούτε λάτρης και συχνός θεατής της λεγόμενης "βαριάς κουλτούρας" ,αλλά όταν μια ταινία έχει κάτι να πει δεν χρειάζεται να έχεις κάνει  διατριβή στον Γκοντάρ για να το καταλάβεις.Η Πέτρα είχε πολλά να πει.Η ιστορία ξεκινά με όλα τα πιασάρικα στοιχεία μιας ταινίας που αναφέρεται σε γυναίκα κάπου σε ένα πολύπαθο,φανταστικό Αφγανιστάν. Πόλεμος, θάνατος, ανδρικός αυταρχισμός και μια μάνα με δύο κοριτσάκια κι έναν άντρα σε κώμα, να προσπαθεί να επιβιώσει. Εκεί που λες ότι από το πρώτο τέταρτο τα έχεις δει όλα και το μόνο που μένει είναι να τρέξει το δάκρυ κορόμηλο, η γυναίκα αρχίζει να λέει στον άντρα  όλα τα μυστικά της ζωής της, όλες τις μύχιες σκέψεις  που ποτέ δεν θα τολμούσε να  πει αν αυτός δεν ήταν σε κωματώδη κατάσταση μπροστά της δίχως ίχνος αντίδρασης.Γίνεται γι'αυτήν η δική της Πέτρα της υπομονής μια μαγική πέτρα που σύμφωνα με την Πέρσικη μυθολογία απορροφά τα βάσανα και τον πόνο του ανθρώπου που τα εξομολογείται, μέχρι την μέρα που σπάει, εξαφανίζοντας όλα όσα τον βασανίζουν.. Κάπου εκεί το δάκρυ γυρίζει πίσω από εκεί που ήρθε, το χιούμορ μπαίνει στην ιστορία μαζί με έναν οπλισμένο Ταλιμπάν που τραυλίζει κι έρχεται για να βιάσει αλλά τελικά γίνεται φύλακας άγγελος κι εραστής!!Μέχρι που στο τέλος η Πέτρα της σπάει λυτρώνοντας την. Την βρήκα εξαιρετική.Μάλιστα ψάχνοντας βρήκα ότι είναι βασισμένη σε βιβλίο το οποίο σκέφτομαι πολύ σοβαρά να διαβάσω.

Η πρωταγωνίστρια που ήταν μία κούκλα!

Όμως θέλω να πω και κάτι που στ' αλήθεια με έβαλε σε σκέψη. Υπάρχει μία σκηνή, στην οποία η γειτόνισσα της πρωταγωνίστριας , που σημειωτέον είναι ο μόνος χαρακτήρας της ταινίας που έχει όνομα, βρίσκει τον άντρα και τα δύο της παιδιά σφαγμένα από τους στρατιώτες και χάνει τα λογικά της. Ήταν πολύ δυνατά τα συναισθήματα που μου προκάλεσε αυτό το θέαμα ,σφίχτηκα και λυπήθηκα τόσο πολύ για τους νεκρούς όσο και για την μάνα.Όταν τελείωσε η ταινία και το ξανάφερα στο νου, συνειδητοποίησα πως όταν ακούω 

καμιά φορά στις ειδήσεις ότι "τόσοι σκοτώθηκαν σήμερα από βομβιστική επίθεση στο κέντρο της Βαγδάτης" μου φαίνεται κάτι συνηθισμένο, μια καθημερινότητα. Έπρεπε να προσωποποιηθεί για να με συγκλονίσει; Η αδικία και η υποκρισία στον κόσμο δεν έχουν όρια. Είμαι ευγνώμων που υπάρχουν άνθρωποι διατεθειμένοι και ικανοί να θυσιάσουν περισσότερα από μερικές στιγμές με κρίσεις συνείδησης, για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Έτσι εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να βγάζουμε πιο εύκολα έξω την ουρά μας και να προσπαθούμε για το καλύτερο, όσο μας το επιτρέπει η δυτική μας κουλτούρα.

   Αγαπημένο μου Σοφάκη,

   Καλή μου Πέτρα της υπομονής

   Μην σπάσεις ακόμη, έχω να πω κι άλλα.

   Σε φιλώ γλυκά

   Καλή σου νύχτα κοριτσάκι.

Χωρίς συγκεκριμένο θέμα.

 Αγαπητό μου Σοφάκι,

     Θέλω σήμερα να σου γράψω πολλά και διάφορα κι έτσι ο τίτλος θα έπρεπε να είναι μακροσκελής δίχως συνοχή και νόημα. Το καλύτερο λοιπόν που είχα να κάνω ήταν απλά να μην έχω τίτλο.
     Αγαπημένη μου, αν και ανυπόστατη φίλη ξεκινώ την επικοινωνία μας θέλοντας να πω,μέσω του χώρου μας, κάτι στους φίλους που μας τιμούν διαβάζοντάς μας. Το blog αυτό έγινε κυρίως για δικούς μου ψυχοθεραπευτικούς λόγους, αλλά κι επειδή μου είναι εξαιρετικά ευχάριστη η ιδέα πως μπορώ να έχω επικοινωνία για θέματα που με απασχολούν ή μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον, με πολλούς από τους αγαπημένους μου ανθρώπους ταυτόχρονα.Αν αυτή η επικοινωνία είναι και αμφίδρομη, τότε σίγουρα τα πράγματα είναι απείρως καλύτερα.Αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι αν νιώσετε κάποια στιγμή την ανάγκη να σχολιάσετε, έστω και για μια καλησπέρα, κάντε το θα μου δώσετε μεγάλη χαρά.
    Μέσα στην εβδομάδα που μας έρχεται θα κάνω κάτι που έχω υποσχεθεί εδώ και καιρό, κυρίως σε κάποια ξενιτεμένα παιδιά στο μακρινό UK: θα δημοσιεύσω φωτογραφίες από το καινούριο μας σπίτι. Εντός των ημερών ο  Γιώργος- Bob Μάστορας θα φτιάξει αυτό το περιβόητο πάσο που τόσο καιρό κουβεντιάζουμε (μεταξύ μας όχι στο blog ) κι έτσι ένα από τα πρωινά που έρχονται με τον ήλιο και με ωραίο φως θα βγάλω τις φωτογραφίες που θέλω. Έχουμε χρώματα στο σπίτι και πιστεύω πως θα είναι ωραίες.
    Ο Γιώργος αυτή την εβδομάδα βρίσκεται σε μία δημιουργική "αναμπουμπούλα". Πέραν από τις χειρωνακτικές ξυλουργικές εργασίες έχει αναλάβει κι άλλες πιο καλλιτεχνικές. Μαζί με την επίσης καλλιτεχνική φύση και φίλη Γιολάντα, έχουν αναλάβει να φτιάξουν ένα βίντεο καθώς κι ένα φωτογραφικό πανόραμα από την συμμετοχή της "Μαλαματίνας" στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (είναι ένας από τους χορηγούς ).Έχει μια ανησυχία για το αποτέλεσμα αλλά εγώ πιστεύω και στους δύο, διότι έχω δει και δείγματα της δουλειάς τους Τύφλα να έχουν οι επαγγελματίες! Δεν θα ισχυριστώ ότι η γνώμη μου είναι αμιγώς αντικειμενική διότι ξέρουμε πως θα ήταν αναληθές. Παρόλα αυτά η εμπιστοσύνη παραμένει. Μπορεί να είναι ερασιτέχνες αλλά όπως μερικές γυναίκες έτσι και η τέχνη θέλει καμιά φορά τον ...εραστή της αν ο επίσημος αγαπημένος αδυνατεί να την ικανοποιήσει!!Για ιδίοις όμμασι συμπεράσματα :μερικές φωτό από την Γιολάντα εδώ https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150489420973868.460540.667228867&type=1&l=9a37fe13db
κι ένα βίντεο από τον Γιώργο εδώ.http://www.youtube.com/watch?v=oddfycUBomU&feature=bf_prev&list=UUtbOIuCDr9yxNkvQl7X6_Uw.Η δουλειά τους για το Φ.Κ.Θ θα δημοσιευτεί μόλις περατωθεί.
     Κλείνοντας Σοφάκη να πω και δημόσια συγχαρητήρια στον αγαπητό φίλο Πέτρο που πέρασε στις εξετάσεις της σχολής Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη.Μπράβο του!!Το πάρτυ που οργάνωσε χθες το μεσημέρι στην αυλή του ήταν super!Καιρό είχα να διασκεδάσω τόσο.Πάντα τέτοια Πέτρο και όπως λέει και μια ψυχή "Σ'αήκα να εβρίουμες".
 
     Καλή σου νύχτα κοριτσάκι

     Σε φιλώ γλυκά


    ΥΓ ¨Αρχισα την παρακολούθηση ταινιών για στο Φεστιβάλ σήμερα. Λεπτομέρειες την επόμενη φορά.Φιλιά Σοφάκη

Είδες τα 5Μ !!!

Αγαπητή μου Σόφη,

    Ο τίτλος είναι παράφραση παλιού σλόγκαν από διαφήμισή για τη Δ.Ε.Η. Το λέει συχνά ο μπαμπάς μου "Είδες η Δ.Ε.Η!!" συνήθως με ειρωνική διάθεση κάθε που βλέπει ένα καινούριο λογαριασμό.Τα 5Μ για να σου λύσω και την απορία είναι μία κίνηση των 5 μεγαλύτερων μουσείων της πόλης (Αρχαιολογικό, Βυζαντινό, Τελλόγλειο, Κρατικό σύγχρονης Τέχνης, Μακεδονικό Σύγχρονης Τέχνης ), έχει γίνει στο πνεύμα της συνεργασίας τους και της αντίληψης ότι δεν ανταγωνίζονται αλλά συνεργάζονται γιατί έτσι πετυχαίνουν  περισσότερα. "Γίνονται αυτά στην Ελλάδα; " ίσως αναρωτηθείς. Θα σου πω ότι η ίδια απορία γεννήθηκε και σε μένα, αναλογιζόμενη ότι ζούμε εν έτη 2012 στον καιρό της  Τροϊκας (ελληνικής και ξένης, αν με εννοείς ).Κι όμως αυτή η κίνηση ξεκίνησε να υπάρχει από τα μέσα του 2010, απλά εγώ έμαθα γι'αυτήν μόλις πρόσφατα.
    Η τελευταία κοινή κίνηση...της κίνησης είναι η εξασφάλιση εκθεμάτων από το Λούβρο. Ανάλογα με τον χαρακτήρα και το είδος του Μουσείου, είναι και τα εκθέματα που φιλοξενεί. Το Λούβρο ξεπληρώνει χρέη από πέρυσι όταν δικά μας Μουσεία είχαν στείλει εκθέματα για την έκθεση με θέμα "Στο Βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου : η Αρχαία Μακεδονία " που είχε και πολύ μεγάλη επιτυχία. Για 'μένα , που είμαι λάτρης Μουσείων και Εκθέσεων, αυτό είναι κοσμογονία!! Καλά Σοφάκη, μπορεί να υπερβάλλω  αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
     Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε με τον Γιώργο, τον μαραθώνιο επισκέψεων στα Μουσεία της πόλης από το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης,που βρίσκεται και στην γειτονιά μας. Μέσα στο κτίριο της Μονής Λαζαριστών , απέναντι ακριβώς από την είσοδο του ξενοδοχείου "Les Lazaristes" είναι  η είσοδος του Μουσείου.Το είχα ξαναδεί , είναι η αλήθεια, κάποια από τις άλλες φορές που είχα πάει στη Μονή, όμως ποτέ δεν το είχα επισκεφτεί, για να μην πω  ότι είχα σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξή του.

   . Εκεί φιλοξενούνται δύο εκθέσεις φωτογραφίες  που αφορούν αυτό καθ'αυτό το κτίριο του Λούβρου εσωτερικά και εξωτερικά του Jean Christophe Ballot αλλά και τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτό του Mimmo Jodice. Η πρώτη έχει λήψεις από μέσα αλλά κι έξω από το κτίριο.Τα παιχνίδια που κάνει ο φωτογράφος με το φως, τις σκιές και τις σημειολογίες είναι πολύ όμορφα.Προσέξτε για παράδειγμα την Αφροδίτη της Μήλου δίπλα. Οι καμπύλες του αγάλματος είναι σε συμμετρία με τις καμάρες που συνεχίζουν στο βάθος και τονίζουν και την ιστορική συνέχεια των εκθεμάτων του Μουσείου ή αν το δεις αλλιώς το πόσο πίσω στο χρόνο ξεκινούν.Θαύμασες τις παρατηρήσεις μου έτσι Σοφάκη; Θα σου πω ένα μυστικό: Είχαμε την τύχη να πετύχουμε ξενάγηση από μια συνεργάτιδα του μουσείου και γνώστη του θέματος. Παρόλο που δεν ήταν ιδιαίτερα θεατρική κι ευχάριστη στο αυτί (τα "εεε" έδιναν κι έπαιρναν ) εν τούτοις  η φιλότιμη της προσπάθεια αλλά και η γνώση που ήταν ολοφάνερο πως είχε μας έκαναν να δούμε με άλλο μάτι μια τέχνη που δεν την κατέχουμε και να εμβαθύνουμε, όσο το δυνατόν, σε μερικά από τα μυστικά της.Όπως και να έχει όταν κάτι το βλέπεις και από μια άλλη σκοπιά πέρα από αυτή του θεατή της εικόνας, γίνεται πιο ενδιαφέρον.


     Η έκθεση του δευτέρου ορόφου αφορούσε, όπως είπα και πριν, τους υπαλλήλους του Λούβρου. Πορτραίτα τους σε αντιπαράθεση με μεμονωμένα πρόσωπα από διάσημους και μη πίνακες του μουσείου σε μία σειρά από αμέτρητα μάτια που σε κοίταζαν ζωντανά και υγρά.Οι ομοιότητες ανάμεσα στο πρόσωπα του παρελθόντος και σε αυτά του καιρού μας εντυπωσιακές.
     Όπως καταλαβαίνεις Σοφάκη, φύγαμε από το Μουσείο γεμάτοι με καινούριες εικόνες αλλά και με την ικανοποίηση ότι μάθαμε και κάτι. Τώρα να δεις που όταν πάω σε κάποια έκθεση φωτογραφίας θα παίρνω ύφος περισπούδαστο και θα σχολιάζω με φράσεις όπως "διάθλαση του φωτός", "παιχνίδισμα των σκιών "για να κάνω τον καμπόσο/Χιχιχιχιχι.Η ψωνάρα!!
    Η περιπλάνησή μας στα 5Μ θα συνεχιστεί.Πολύ σύντομα θα έχω νέα και από τα άλλα μουσεία. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες αυτό είναι το site του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης http://www.greekstatemuseum.com . Θα έβαζα και το site της κίνησης των 5Μ αλλά έχει να ενημερωθεί , από ό,τι είδα, από τον Μάιο!!!!Να μην σ'αφήσουν να χαρείς για κάτι σε αυτή την χώρα, αμέσως να το χαλάσουν στο τέλος.
    Κλείνω κοριτσάκι.
    Σε φιλώ και θα επανέλθω δριμύτερη με περισσότερα πολιτιστικά νέα.

    Καλή σου νύχτα.