Να ζήσεις Ελισάβετ και χρόνια πολλά

      Αγαπημένο μου Σοφάκη,

       Σήμερα 27 Μαΐου έχω τα γενέθλιά μου.Συμπληρώνω 34 χρόνια ζωής και δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμον για την καλή μου υγεία και την πολλή αγάπη που λαμβάνω από του ανθρώπους που είναι κοντά μου. Σίγουρα θα μπορούσα να βρω και πολλά για να παραπονεθώ αλλά λέω να αφήσω στην άκρη νοσταλγίες , γκρίνιες και παράπονα με μόνη ίσως εξαίρεση την απουσία της μαμάς μου που ήταν πάντα , αν όχι η πρώτη σίγουρα η δεύτερη που μου ευχόταν. Δύο χρονιές μάλιστα μου είχε ετοιμάσει και πάρτι έκπληξη. Σε αυτό ευτυχώς έχω τον Γιώργο μου που συνεχίζει το έργο της καθώς στα 7 γενέθλια που έχουμε περάσει μαζί έχω λάβει δύο πάρτι έκπληξη.
      Πάντα μου άρεσε η μέρα των γενεθλίων μου. Είναι μία κατάδική μου μέρα και μου αρέσει πολύ να τη γιορτάζω. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτε μεγαλύτερο για το οποίο μπορείς να πανηγυρίσεις από την ίδια σου τη γέννηση.Πρέπει να γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας κι όχι να κρυβόμαστε από αυτά. Σίγουρα όλου έχουμε περάσει μεταίχμια στη ζωή μας που μας κάνουν να θέλουμε να φύγει η μέρα που μας χαρίζει ακόμη ένα χρόνο. Το πρώτο είναι όταν φτάνεις τα είκοσι και νομίζεις ότι ξαφνικά μεγάλωσες πολύ γιατί είναι η πρώτη σημαντική αλλαγή δεκαετίας που βιώνεις.Είτε είσαι φοιτητής , είτε έχεις ήδη μπει στην παραγωγή ( αυτά βέβαια είναι και λίγο δύσκολα στις μέρες μας αλλά χάριν ευκολίας ας υποθέσουμε ότι υπάρχει σαν πιθανότητα) όταν μπεις στα είκοσι νομίζεις ότι όλοι περιμένουν από εσένα να κάνεις πλέον τα "ώριμα". Παύεις να είσαι ένας χαριτωμένος , ανέμελος , έφηβος. Το δεύτερο μεταίχμιο είναι όταν φτάνεις στα τριάντα. Εκεί οι απαιτήσεις και τα ερωτήματα είναι άλλα. Αν έχεις κάνει οικογένεια ανησυχείς για το μέλλον των παιδιών , την καθημερινότητα που έχει πολύ περισσότερες έννοιες κι έτσι η αλλαγή γίνεται πιο ομαλά ,σαν να είσαι σε ένα δρόμο και βλέπεις μπροστά σου ένα stop . Σταματάς, κοιτάζεις δεξιά- αριστερά κανένα αυτοκίνητο δεν έρχεται και απλά συνεχίζεις τη πορεία σου απρόσκοπτος και με το ίδιο γκάζι. Ίσως τόσο ίδιο που σε κάνει να σκέφτεσαι λίγο παραπάνω.Αν πάλι δεν έχεις κάνει οικογένεια ή κάτι δεν πάει καλά με τη δουλειά αναρωτιέσαι " που πάει η καριέρα μου;", "πότε θα νοικοκυρευτώ;" και για τις γυναίκες το αιώνιο ερώτημα ειπωμένο τόσο εύστοχα από τα χείλη της Δ. Παπαδοπούλου " εγώ πότε θα γίνω μάνα ! ".
    Το ευχάριστο Σοφάκη με 'μένα  είναι ότι ποτέ δεν περίμενα την 27η Μαΐου για να τα σκεφτώ όλα αυτά κι έτσι πάντα είχα τη δυνατότητα να γιορτάσω τα γενέθλιά μου όπως τους αξίζουν.Σβήνω τα κεράκια μου στην τούρτα , τρώω και μία κομματάρα μεγάλη και χαμογελώ μαζί με φίλους και οικογένεια. Φέτος λέω να κάνω την τούρτα με τα χεράκια μου. Θα σου πω πως πήγε Σοφάκη.
    Σε αφήνω  καλή μου γιατί κοντεύει και μία τα μεσάνυχτα. Να με χαίρεσαι.

Φιλιά και καληνύχτα κοριτσάκι.

Μαρμελάδα φράουλα κι άλλες προτάσεις.

  Αγαπημένη μου Σόφη,

    Ο Μάιος ήταν πάντα από τους αγαπημένους μου μήνες. Πολλές καινούριες καλοκαιρινές γεύσεις , υπέροχος καιρός , τα γενέθλιά μου και πάντα πολλά πράγματα να κάνω. Από πέρσι έχω κι ένα ακόμη λόγο να μου αρέσει: η μαρμελάδα φράουλα. Η πρώτη μου απόπειρα τον προηγούμενο Μάη στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία κι έτσι η φετινή απόπειρα επανάληψης ήταν το φυσικό επακόλουθο.
    Η μαμά μου έλεγε " Να μην παίρνεις φράουλες αν δεν μπει ο Μάιος". Η αλήθεια είναι ότι φέτος δεν κρατήθηκα και πήρα ένα κουπάκι τον Απρίλιο μόνο για να ανακαλύψω το πόσο δίκιο είχε η μαμά. Άλλη η φράουλα του Μαΐου,  όσο να πεις είναι πιο νόστιμη.Το τσέκαρα . Την Τετάρτη που μας πέρασε ήρθε και η ώρα της μαρμελάδας. Προμηθεύτηκα πέντε κιλά φράουλες και ξεκίνησα. Αφού τις καθάρισα και τις έπλυνα έμειναν τα 3,5 κιλά  (βγάλε τα "χτυπημένα" , τα φύλλα και κανένα κιλό που έφαγα !! ) Μεγάλη κατσαρόλα, ζάχαρη, λίγο λεμόνι στο τέλος και μετά από ώρα βρασίματος η μαρμελάδα ήταν έτοιμη να μπει στα αποστειρωμένα βάζα. Για του λόγου το αληθές παραθέτω τις πολύ όμορφες φωτογραφίες που έβγαλε σε μερικά από τα βάζα ο Γιώργος μου.

Η ετικέτα στη μαρμελάδα αλλά και η δαντελίτσα της φωτό λέει πολλά ε;

Ελπίζω Σοφάκη να έγινε ωραία και στη γεύση. Δεν έχουμε ανοίξει καμία ακόμη αφού είχαμε άλλες ήδη ανοιχτές .Οψόμεθα...

      Και μετά τα προσωπικά μου "γλυκά" κατορθώματα αποφάσισα Σοφάκη να προτείνω και μερικές συνταγές που έχω φτιάξει και τις έχω βρει σε site γνωστών τηλεοπτικών chef, "γλυκές" και "αλμυρές"..Σημείωνε:

1. Muffin με μπανάνα του Α. Πετριτζίκη http://www.megatv.com/proinomou/default.asp?catid=21082#toppage. Πάρα πολύ εύκολο, πάρα πολύ γρήγορο και πάρα πολύ νόστιμο. Άσε που έχω βρει και τι να κάνω τις μπανάνες που ωριμάζουν .

2. Φασολάκια γιαχνί με δυόσμο και λιαστή ντομάτα http://www.alphatv.gr/Microsites/Ti-tha-fame-simera-mama/Shows/20-04-2013/%CE%A4%CE%B9-%CE%B8%CE%B1-%CF%86%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%B1;-20-04-13.aspx από την Νταιάν Κοχυλα. Απλά υπέροχα!Άλλη διάσταση στο φασολάκι. Η μόνη αλλαγή που έκανα ήταν ότι αντικατέστησα το ένα από τα δύο κρεμμύδια που αναφέρει η συνταγή με ένα ψιλοκομμένο πράσο.

3.Πικάντικες πατάτες γιαχνί στο φούρνο της Α. Μπαρμπαρίγου  http://www.argiro.gr/%CE%9B%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC/recipes/%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%87%CE%BD%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BD%CE%BF Μια ωραιότατη εναλλακτική για όποιον (εμού συμπεριλαμβανομένου) δεν του αρέσει ιδιαίτερα το γιαχνί αλλά θέλει και τη σάλτσα στην πατάτα. Το πικάντικο του πράγματος είναι αυτό που στέλνει πιο ψηλά τη συνταγή.

        Αυτά τα γευστικά για σήμερα Σοφάκη. Σε επόμενη γαστρονομική μας κουβέντα θα σου γράψω και μία δική μου παραλλαγή για έναν αρακά από ...μακριά. Μήπως σου το έχω ξανατάξει; Δεν θυμάμαι καλά. Αν ναι αυτή τη φορά δεν θα το ξεχάσω. 

      

      Σε χαιρετώ καλό μου Σοφάκη.

     Σε φιλώ γλυκά

     Καληνύχτα κοριτσάκι.

    

Κοίτα τι έκανε.

    Αγαπημένη μου Σόφη,
   
        Μία Κυριακή με συννεφιά και δροσιά ξημέρωσε σήμερα Σοφάκη. Συννεφιά ,αντηλιά και κάποιες στιγμές με τον ήλιο να ξεμυτίζει.Το απόγευμα υπήρχαν πολλά σύννεφα που φαίνονταν απειλητικά κι έρχονταν προς εμάς από Πανόραμα μεριά.
"Α, ωραία " σκέφτηκα " Να βρέξει. Το χρειάζεται η γη, να ποτιστούν και τα λουλουδάκια μου με βρόχινο νερό που είναι σαν λίπασμα". Η σκέψη τελείωσε κι εγώ άφησα το μπαλκόνι για τη σιγουριά του σαλονιού.  Τα σύννεφα ήρθαν, η βροχή ξεκίνησε, το χώμα μύρισε κι έφερε ακόμη πιο κοντά το καλοκαίρι . Τι ωραία που ήταν η βροχή! Γνώριμος ήχος και δροσούλα. Μετά από λίγο η βροχή δυνάμωσε και μαζί δυνάμωσε ο αέρας που την έκανε να χορεύει πάνω στα μάρμαρα , τα πλακάκια και το δρόμο. Χόρευε η βροχή , ποτίζονταν οι γλάστρες , γέμιζαν οι λακκούβες  Φυσικά κανείς δεν αναρωτιέται ποιες λακκούβες γιατί όλοι ξέρουμε πως οι δρόμοι στην Ελλάδα δεν τις στερούνται. Κι όσο δυνάμωνε η βροχή δυνάμωναν και οι βροντές. Οι δυνατές βροντές πάντα μου θυμίζουν το πόσο μικροί είμαστε απέναντι στη φύση . Τα παράθυρα τρέμανε όταν η μπόρα έπαιρνε την απόφαση να μας θυμίσει ποιος κάνει κουμάντο.
        Εδώ, αγαπημένη μου Σόφη, θα κάνω μία παρέμβαση να ενημερώσω για το εξής. Περίπου πριν ένα μήνα ξεκίνησαν , ακριβώς απέναντι από το σπίτι μας, έργα για τη ΔΕΗ. Έσκαψαν κατά μήκος της αριστερής πλευράς του δρόμου σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου, το σκέπασαν με χώμα και χαλίκια και συνεχίζουν να εργάζονται σε μία μεγάλη τρύπα "εργοτάξιο" την οποία , μαζί βέβαια με τον εξοπλισμό της, φρουρούν το βράδυ ιδιωτικοί φύλακες!! Δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να έχει εκεί μέσα αλλά σίγουρα είναι μεγάλης αξίας για να υπάρχει φύλαξη. Μπορεί να ακούγεται περίεργο αλλά τις ώρες που δεν δουλεύουν οι εργάτες βρίσκεται εκεί ένας κυριούλης σε μία καρέκλα και κοιτάζει την τρύπα! Σήμερα που έπιασε η βροχή μπήκε στο αυτοκίνητό του και θαύμαζε κι αυτός τη δύναμη της φύσης.
        Και η βρόχα έπεφτε ...right through. Η μεγάααααλη λακκούβα γέμιζε και εκεί που τα αυτοκίνητα περνούσαν με δυσκολία ήρθε κάποιος δύστυχος και...

κατέληξε να είναι το αυτοκίνητο που φαίνεται αριστερά στη φωτογραφία με τις δύο ρόδες μέσα στο χαντάκι. Φυσικά το χώμα και τα χαλίκια που πρόχειρα είχαν σκεπάσει τα σκαμμένα , όχι επειδή θα την ξανάνοιγαν αλλά επειδή έτσι πρόχειρα έχουμε μάθει να κλείνουμε τις υποθέσεις στη χώρα μας, έφυγαν από την πολλή βροχή και ο ανυποψίαστος οδηγός κόλλησε. Τότε ήταν που ένα από τα λίγα εναπομείναντα καλά της περίεργης , μα την αλήθεια, φυλής μας  θριάμβευσε. Κάποιος φιλοτιμήθηκε να βοηθήσει και τράβηξε με το αυτοκίνητο του το βυθισμένο στην ατυχία και τη λακκούβα όχημα.

"Ευτυχώς υπάρχει και το φιλότιμο σε αυτή τη χώρα και κάπως επιβιώνουμε" είπαμε με τον Γιώργο, ανακουφισμένοι που η περιπέτεια του συνανθρώπου μας τελείωσε και οι Έλληνες θα συνεχίσουν να υπάρχουν στους αιώνες χάρη στο φιλότιμο τους. Και τότε ακούσαμε μέσα στο χαμό της βροχής, που συνεχίζονταν , κάποιον αν φωνάζει " Όχι μην πας από εκεί!"' Η επόμενη εικόνα που αντικρίσαμε ήταν αυτή...

Τελικά οι Έλληνες ίσως να μην συνεχίσουν να υπάρχουν στους αιώνες γιατί μπορεί να έχουμε φιλότιμο αλλά και η βλακεία μας δεν έχει όρια !! Αφού βλέπεις ότι μόλις έχουν βγάλει τον άλλον από την λακκουβάρα, σου λένε κιόλας "μην πας" εσύ που πας ρε Καραμήτρο !!!!Πάνε βούλιαξε τώρα και άντε προσπάθησε να βγεις ! Βγήκε όμως κι αυτός και μετά από κάποια ώρα ήρθαν οι τεχνικοί του εργοταξίου αλλά και "ενισχύσεις" από την ιδιωτική ασφάλεια, το αυτοκίνητο της οποίας προσπαθώντας να διαβεί τον τεχνητό ποταμό που δημιούργησε η βροχή και τα έργα βρέθηκε σε μία γνώριμη για την ημέρα θέση.

Εδώ φαίνεται καλά και σε τι βάθος έχει φτάσει το χαντάκι,  γιατί για χαντάκι πρόκειται πλέον. Η ώρα έχει πάει 1 τα μεσάνυχτα και η φαγάνα δουλεύει ακόμη έξω προσπαθώντας να ξεθάψει τον πολύτιμο εξοπλισμό που βρισκόταν στο "εργοτάξιο" . Ελπίζω να μην έγινε μεγάλη ζημιά γιατί αυτό θα καθυστερήσει την ολοκλήρωση των έργων. Όχι τίποτε άλλο σηκώνεται σκόνη κάθε μέρα και δεν μπορούμε κρατήσουμε τα μπαλκόνια μας καθαρά. Τέλος πάντων .


         Η σημερινή βροχή μου προσέφερε τα εξής: φρέσκο , ωραίο νεράκι για τα λουλούδια μου. Μου θύμισε για μία ακόμη φορά το πόσο μπορεί η φύση να μας φέρει στα "νερά " και μέσα σε λίγα λεπτά να εξαλείψει όποιο πλεονέκτημα κι αν έχουμε. Αλλά κι επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά αυτό που με τόση σοφία διατύπωσε ο Αϊνστάιν " Δύο πράγματα είναι άπειρα , το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο". Αν σε αυτό προσθέσεις και την έμφυτη βλακεία που μας διακατέχει ως έθνος (και ας βρεθεί παρακαλώ ΕΝΑΣ να με διαψεύσει δεδομένης της κατάστασής μας) βάλε ένα ακόμη άπειρο στο άπειρο ,έστω κι αν δεν νοείται κάτι τέτοιο.
      Τι απόγευμα κι αυτό .Λέω να πάω για ύπνο Σοφάκη. Πόση βλακεία να αντέξω σε μία ημέρα!

      Σε φιλώ κοριτσάκι μου.

      Καλή σου νύχτα
   

Ένα Πάσχα που έφερε το καλοκαίρι.

    Αγαπημένη μου Σόφη,

       Για αρχή να ευχηθώ Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη. Εύχομαι όλοι να περάσαμε καλά το Πάσχα. Τουλάχιστον ένα είναι βέβαιο : είχαμε όλοι λιακάδα. Με το θερμόμετρο να φτάνει κοντά στους 30 βαθμούς οι παραλίες στην Τούζλα (φαντάζομαι και οι υπόλοιπες ανά την Ελλάδα) έμοιαζαν περισσότερο με εποχή 15 Αύγουστου. Ο μπαμπάς μου έκανε μπάνιο την Μ. Παρασκευή και πολύ το ευχαριστήθηκε. Βέβαια ο Βασιλάρας δεν είναι ο μέσος όρος όσον αφορά θερμοκρασίες , διότι δύσκολα θα πει ότι κάνει κρύο, αλλά στην προκειμένη δεν ήταν ο μόνος που απόλαυσε τη θάλασσα λίγο νωρίτερα από ότι συνήθως.
       Η μέρα του Πάσχα λοιπόν ήταν γεμάτη από ήλιο , καλό ξεροψημένο κατσίκι (και άλλα κρέατα για τους "άπιστους" του οβελία ), πολλά γλυκά και πολύ Βασίλη junior ! Τι ωραία που είναι όταν κυνηγάς ένα μικρούλη μπόμπιρα που αν ήταν ενήλικας σίγουρα θα έλεγες γι αυτόν " έχει και πολύ πλάκα!" Δεν θα πω αυτά που λένε οι θείες που καμαρώνουν σαν κουκουβάγιες για τα ανίψια ("να το δεις καλέ τι όμορφο που είναι " ή "ξέρεις τι πολλά που λέει. Είναι πολύ έξυπνο" ) αυτά είναι για να σου τα λένε οι άλλοι, άντε να τα πεις κι εσύ μία φορά έτσι για να σου φύγει το μεράκι να διατυμπανίσεις το καμάρι σου. Θα πω όμως ότι είναι ένα μωρό που σε κάνει να χαμογελάς και σου φτιάχνει τη διάθεση. Είναι αυτό που είπα και πριν , έχει πλάκα ο μπαγάσας. (σε συνδυασμό βέβαια με το ότι είναι έξυπνος, όμορφος, ομιλητικός, καλόβολος , χαμογελαστός κτλ κτλ κτλ . Γιατί όλοι έχουμε μία κουκουβάγια μέσα μας!). Πως λοιπόν να μην ήταν όμορφη η ημέρα όταν υπήρχε ένας μόνιμος λόγος για να είσαι χαρούμενος και η αλήθεια είναι πως όλοι χρειαζόμασταν έναν τέτοιο λόγο κάτι τέτοιες γιορτινές μέρες... Να είμαστε όλοι, καλά Σοφάκη, να μαζευτούμε και του χρόνου να περάσουμε όμορφα.
     Τώρα που οι γιορτές έφυγαν λέω να ανασκουμπωθώ για κάποια πράγματα που θέλω να κάνω. Πρώτα από όλα να σου πω Σοφάκη ότι βρήκα μία προσφορά στο internet κι έκλεισα 12 επισκέψεις σε ένα γυμναστήριο εδώ στην Ευκαρπία με 29 ευρώ. Υπολογίζω ότι θα πηγαίνω 3 φορές την εβδομάδα οπότε είναι σαν να δίνω μηνιαία συνδρομή. Η τιμή είναι καλή και είμαι ευχαριστημένη που το βρήκα. Αύριο θα πάω από εκεί να δω τις ώρες που γίνονται τα προγράμματα και τις εγκαταστάσεις. Να κάνω μία καλή αρχή γιατί , εκτός που το απαιτεί η μέση μου, το απαιτεί η ψυχολογία μου αλλά και το μαγιό μου, το οποίο είναι στα όρια του να μην μπορεί αν με "φιλοξενήσει" φέτος το καλοκαίρι. Το παράκανα Σοφάκη. Δεν είμαι υπέρ της καταπίεσης στο φαγητό, το έχουμε ξαναπεί, αλλά στα πάντα υπάρχει ένα όριο. Πρέπει να "σύρω απάν τη γούλαμ" που λέμε και οι τεμέτερον (να τραβήξω επάνω το λαιμό μου , για τους αμύητους ).
     Εύχομαι την επόμενη φορά να σου έχω καλά νέα από το γυμναστήριο Σοφάκη. Πάμε να φτιάξουμε την υγεία και το κορμί μας.

     Με πολλούς αθλητικούς χαιρετισμούς

     Καλό σου βράδυ κοριτσάκι


     ΥΓ Η μαγειρίτσα έγινε απλά ΓΑΜΑΤΗ !!
   

Καλή Ανάσταση και να 'ναι κι αληθινή.

   Αγαπημένη μου Σόφη,
      Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Μία από τις πιο αγαπημένες μου μέρες του χρόνου. Μου αρέσει ακόμη περισσότερο κι από το Πάσχα.Ίσως επειδή έχω δημιουργήσει την δική μου παράδοση γι'αυτή τη μέρα. Ισως πάλι επειδή μου αρέσουν πολύ τα εγκώμια στη λειτουργία και η ατμόσφαιρα. Ισως κι επειδή είναι η πρώτη μέρα από την τριήμερη (για μερικούς) αργία κι έχει τόσα να περιμένεις.
      Τα τελευταία 12 περίπου χρόνια (με δύο χρονιές μόνο εξαίρεση ) περνάω την Μεγάλη Παρασκευή σε μία μικρή, πανέμορφη εκκλησία στην Άνω Πόλη στην περιοχή πίσω από το τούρκικο προξενείο. Λέγεται Άγιος Νικόλαος Ορφανός και είναι βυζαντινή εκκλησία χτισμένη τον 14ο αιώνα , με υπέροχες τοιχογραφίες, όσες σώθηκαν βέβαια γιατί δεν είναι όλες κι έναν κήπο που τον καιρό του Πάσχα μοσχοβολάει από όλα τα αρώματα. Δεν είναι πολύ όμορφα Σοφάκη;

     Ο επιτάφιος γυρίζεται μέσα σε πλακόστρωτα δρομάκια και μόνο σε ένα μικρό σημείο της πορείας του περνάει από δρόμο και ξαναγυρνάς στην πραγματικότητα. Είναι τόσο ωραία η αίσθηση. Σαν να είσαι σε χωριό. Θυμάμαι ότι ξεκίνησα να πηγαίνω εκεί όταν είχα ξεκινήσει να δουλεύω κι έπρεπε αναγκαστικά να μείνω στην πόλη την Μεγάλη Παρασκευή καθώς δούλευα και το Σαββάτο. Είχα πάει με τους φίλους μου ύστερα από πρόταση του επίσης καλού φίλου Στέφανου (να'ναι καλά γι'αυτό )κι από τότε δεν το έχω αποχωριστεί. Χαίρομαι πολύ που και ο Γιώργος έχει αγαπήσει πολύ αυτή την "παράδοση" κι έτσι την συνεχίζουμε. Πάμε πάλι με φίλους κι ευχαριστιόμαστε τη λειτουργία αλλά και τα επακόλουθα της (συνήθως ρακόμελο ή κρασί με κάποιο κοντινό μαγαζί).

     Καλή μου Σόφη να σε γυρίσω μία μέρα πίσω και χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, φέτος έβαψα πολύ ωραία τα αβγά μου.Τα έχω πάνω στο τραπέζι και κάθε που περνάω τα καμαρώνω. Θαρρείς κι έκανα κάποιο έργο τέχνης. Ε, ο καθένας με ό,τι μπορεί χαίρεται. Είδες τι λίγα που χρειάζομαι για να χαρώ; Δες όμως κι εσύ Σοφάκη. Τι λες ;

     Ωραία ε; Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τα έβαψα οικολογικά με κρεμμυδόφυλλα. Από παιδί είχα κάποια θέματα με τα πασχαλινά αβγά. Πρώτον μπορούσα να φάω αμέτρητα. Ακόμη και τώρα το προσπαθώ για να σταματήσω . Ξέρω πως τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια κι έτσι αυτοσυγκρατούμαι.Δεν ήθελα ποτέ άλλα χρώματα πέρα από το κόκκινο . Η μαμά είχε κατά καιρούς βάψει κι άλλα χρώματα και είχε χρησιμοποιήσει κι άλλες τεχνικές, όχι επειδή της το ζητούσαμε τα παιδιά όπως γίνεται συνήθως (αν και για τον αδερφό μου δεν παίρνω κι όρκο τώρα που το σκέφτομαι) αλλά επειδή ήταν ανήσυχο πνεύμα κι έψαχνε να βρει καινούρια πράγματα. Το δε χειρότερό μου ήταν όταν έσπαζα να φάω το αβγό κι έβλεπα τα κόκκινα απομεινάρια της βαφής . Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να μην το φάω! Απλά ένιωθα ότι αυτό το ξώφαλτσο κόκκινο δεν έπρεπε να είναι εκεί. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως δεν ήταν και τοξικά απόβλητα, απλά όταν έμαθα ότι μπορείς να τα αποφύγεις επέμενα στη μαμά να βάφει τα αβγά με κρεμμυδόφυλλα που αφήνουν ένα ελαφρύ πορτοκαλί κι όσο να πεις είναι και τελείως φυτικό. Έτσι συνεχίζω την παράδοση.

     Το Πάσχα μας θα το περάσουμε στην Τούζλα με την οικογένεια. Θα έχει και τούρτα για τον Βασίλη junior , που είχε τα γενέθλια του χθες. Να' ναι πάντα καλά το αγόρι μου . 

     Καλή Ανάσταση να έχουμε Σοφάκη. Να είναι και στην ψυχή αλλά να αναστηθεί και η πραγματικότητά μας λίγο. 

      Σε φιλώ κοριτσάκι μου.

      ΥΓ Σοφάκη, πες στη μαμά μου ότι θα κάνω μαγειρίτσα το Μ. Σάββατο. Τίποτε από όσα άφησε δεν θα λείψουν. Μόνο αυτή λείπει...

      ΥΓ 2 Πες της επίσης ότι το κεφαλάκι από το κατσίκι δεν μπορώ να το φάω!! Αυτή την παράδοση έχει αναλάβει να την κρατήσει ο Ανέστης.