Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

Καλή Ανάσταση και να 'ναι κι αληθινή.

   Αγαπημένη μου Σόφη,
      Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Μία από τις πιο αγαπημένες μου μέρες του χρόνου. Μου αρέσει ακόμη περισσότερο κι από το Πάσχα.Ίσως επειδή έχω δημιουργήσει την δική μου παράδοση γι'αυτή τη μέρα. Ισως πάλι επειδή μου αρέσουν πολύ τα εγκώμια στη λειτουργία και η ατμόσφαιρα. Ισως κι επειδή είναι η πρώτη μέρα από την τριήμερη (για μερικούς) αργία κι έχει τόσα να περιμένεις.
      Τα τελευταία 12 περίπου χρόνια (με δύο χρονιές μόνο εξαίρεση ) περνάω την Μεγάλη Παρασκευή σε μία μικρή, πανέμορφη εκκλησία στην Άνω Πόλη στην περιοχή πίσω από το τούρκικο προξενείο. Λέγεται Άγιος Νικόλαος Ορφανός και είναι βυζαντινή εκκλησία χτισμένη τον 14ο αιώνα , με υπέροχες τοιχογραφίες, όσες σώθηκαν βέβαια γιατί δεν είναι όλες κι έναν κήπο που τον καιρό του Πάσχα μοσχοβολάει από όλα τα αρώματα. Δεν είναι πολύ όμορφα Σοφάκη;

     Ο επιτάφιος γυρίζεται μέσα σε πλακόστρωτα δρομάκια και μόνο σε ένα μικρό σημείο της πορείας του περνάει από δρόμο και ξαναγυρνάς στην πραγματικότητα. Είναι τόσο ωραία η αίσθηση. Σαν να είσαι σε χωριό. Θυμάμαι ότι ξεκίνησα να πηγαίνω εκεί όταν είχα ξεκινήσει να δουλεύω κι έπρεπε αναγκαστικά να μείνω στην πόλη την Μεγάλη Παρασκευή καθώς δούλευα και το Σαββάτο. Είχα πάει με τους φίλους μου ύστερα από πρόταση του επίσης καλού φίλου Στέφανου (να'ναι καλά γι'αυτό )κι από τότε δεν το έχω αποχωριστεί. Χαίρομαι πολύ που και ο Γιώργος έχει αγαπήσει πολύ αυτή την "παράδοση" κι έτσι την συνεχίζουμε. Πάμε πάλι με φίλους κι ευχαριστιόμαστε τη λειτουργία αλλά και τα επακόλουθα της (συνήθως ρακόμελο ή κρασί με κάποιο κοντινό μαγαζί).
     Καλή μου Σόφη να σε γυρίσω μία μέρα πίσω και χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, φέτος έβαψα πολύ ωραία τα αβγά μου.Τα έχω πάνω στο τραπέζι και κάθε που περνάω τα καμαρώνω. Θαρρείς κι έκανα κάποιο έργο τέχνης. Ε, ο καθένας με ό,τι μπορεί χαίρεται. Είδες τι λίγα που χρειάζομαι για να χαρώ; Δες όμως κι εσύ Σοφάκη. Τι λες ;


     Ωραία ε; Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τα έβαψα οικολογικά με κρεμμυδόφυλλα. Από παιδί είχα κάποια θέματα με τα πασχαλινά αβγά. Πρώτον μπορούσα να φάω αμέτρητα. Ακόμη και τώρα το προσπαθώ για να σταματήσω . Ξέρω πως τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια κι έτσι αυτοσυγκρατούμαι.Δεν ήθελα ποτέ άλλα χρώματα πέρα από το κόκκινο . Η μαμά είχε κατά καιρούς βάψει κι άλλα χρώματα και είχε χρησιμοποιήσει κι άλλες τεχνικές, όχι επειδή της το ζητούσαμε τα παιδιά όπως γίνεται συνήθως (αν και για τον αδερφό μου δεν παίρνω κι όρκο τώρα που το σκέφτομαι) αλλά επειδή ήταν ανήσυχο πνεύμα κι έψαχνε να βρει καινούρια πράγματα. Το δε χειρότερό μου ήταν όταν έσπαζα να φάω το αβγό κι έβλεπα τα κόκκινα απομεινάρια της βαφής . Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να μην το φάω! Απλά ένιωθα ότι αυτό το ξώφαλτσο κόκκινο δεν έπρεπε να είναι εκεί. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως δεν ήταν και τοξικά απόβλητα, απλά όταν έμαθα ότι μπορείς να τα αποφύγεις επέμενα στη μαμά να βάφει τα αβγά με κρεμμυδόφυλλα που αφήνουν ένα ελαφρύ πορτοκαλί κι όσο να πεις είναι και τελείως φυτικό. Έτσι συνεχίζω την παράδοση.
     Το Πάσχα μας θα το περάσουμε στην Τούζλα με την οικογένεια. Θα έχει και τούρτα για τον Βασίλη junior , που είχε τα γενέθλια του χθες. Να' ναι πάντα καλά το αγόρι μου . 
     Καλή Ανάσταση να έχουμε Σοφάκη. Να είναι και στην ψυχή αλλά να αναστηθεί και η πραγματικότητά μας λίγο. 

      Σε φιλώ κοριτσάκι μου.

      ΥΓ Σοφάκη, πες στη μαμά μου ότι θα κάνω μαγειρίτσα το Μ. Σάββατο. Τίποτε από όσα άφησε δεν θα λείψουν. Μόνο αυτή λείπει...
      ΥΓ 2 Πες της επίσης ότι το κεφαλάκι από το κατσίκι δεν μπορώ να το φάω!! Αυτή την παράδοση έχει αναλάβει να την κρατήσει ο Ανέστης. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου