Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Μια φωτογραφία και πολλές λέξεις.

Αγαπημένη μου Σοφή,

     Πριν από μερικές μέρες μας ήρθε ο Νοέμβρης και μαζί του μία από τις μέρες που δεν θέλεις να έρχονται.Βροχή,πολλά σκούρα σύννεφα και τα επακόλουθα τους.Οι δρόμοι γέμισαν νερά, πλατσουρίζαμε, λερώναμε παπούτσια και λίγο έλειψε να κάνω ντουζ στο πεζοδρόμιο από έναν βιαστικό οδηγό που σήκωσε κύμα βουτώντας στα απόνερα στην άκρη του δρόμου.
     Όλα αυτά τα φοβερά μου έτυχαν στο δρόμο για τα σεμινάρια.. Πήγα με το λεωφορείο κι έτσι είχε αρκετό περπάτημα η διαδρομή.Αλήθεια βρε Σοφάκη, δεν σου έχω πει καθόλου πως περνάω στα σεμινάρια. Στην αρχή ήταν λίγο μοναχικά Οι γνωριμίες άργησαν λίγο να γίνουν κι έτσι οι ώρες περνούσαν περισσότερο σε επαφή με τον υπολογιστή παρά με τους ανθρώπους. Μια ημέρα έμαθα ότι μία εκ των συμμαθητριών μου είναι παντρεμένη με έναν φίλο του Γιώργου. Τελικά τασάκι είναι ο κόσμος!!Το ωραίο είναι ότι είχαμε ξανασυναντηθεί στους γάμους μας αλλά καμία δεν θυμόταν την άλλη.Μέσω των ανδρών μας μάθαμε το connection. Έτσι αρχίσαμε να μιλάμε με την Στέλλα, έπειτα άρχισα να μιλάω με την Κυριακή που κάθεται δίπλα μου. Η Κυριακή αγαπάει το πράσινο χρώμα που το έχει πάντα σαν ρούχο ή αξεσουάρ επάνω της και της φωτίζει κι άλλο το χαμόγελό.Και με τούτα και με' κείνα αρχίσαμε να  μιλάμε όλοι μεταξύ μας. Τα διαλείμματα είναι ευχάριστα με γέλια και σχόλια για την καθημερινότητά μας. Στο δεύτερο διάλειμμα δε, παίρνουμε και το κολατσιό που μας προσφέρει το Κ.Ε.Κ : χυμό , που είναι το στανταράκι, με κρουασάν ή στο τσακίρ κέφι κρύο σάντουιτσ με κασέρι και γαλοπούλα. Κοντεύει να μας βγει η πραλίνα από τα αυτιά, αλλά οι καιροί είναι δύσκολοι και μάθαμε να παίρνουμε ότι μας δίνουν. Για να μην παραλείψω κάτι να σημειώσω ότι σε μέρες έντονης υπογλυκαιμίας μας έβλεπαν που ζαλιζόμασταν και σκέφτηκαν απο το Κ.Ε.Κ "Δεν τους βγάζουμε κανένα γλυκό; " Κι έτσι κάποιες μέρες αντί του κρουασάν μας έβγαλαν ροξ!!Ούτε στο γήπεδο να ήμασταν.
     Για το μάθημα τι να πω.Καλά είναι αυτά που μαθαίνουμε, χρήσιμα κι ενδιαφέροντα. Παρόλα αυτά είναι πιο ενδιαφέροντες οι άνθρωποι. Θα σου πω Σοφάκη για την Αγαθή. Είναι 45, ψηλή, καλοφτιαγμένη (με δεδομένο ότι έχει κάνει και δύο παιδιά) από την Γεωργία πράγμα που της δίνει αυτή την χαρακτηριστική προφορά των ανθρώπων που έχουν έρθει από χώρα της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Είναι πολύ έξυπνη και με φοβερή αίσθηση του χιούμορ. Φαντάσου έναν άνθρωπο με χιούμορ που λέει τις ατάκες του με την προφορά που ανέφερα πριν.Κόλαση!!Γελάμε πάρα πολύ είναι η ευχάριστη νότα μέσα στην αίθουσα αλλά και σε κάθε κουβέντα που έχουμε. Είναι αυτό που πολύ σωστά αποτυπώνει η φράση " δεν υπάρχει"!!Να την έχεις από μία μεριά να λέει και από την άλλη να σημειώνεις.
     Την πρώτη ημέρα του Νοεμβρίου, για να επιστρέψω και στο ξεκίνημα μου, ο καιρός μπορεί να ήταν χάλια αλλά στο ελαφρύ άνοιγμά του μας προσέφερε μία υπέροχη εικόνα που είχα την τύχη να αποτυπώσω με το κινητό μου. Ίσως να είναι και η ωραιότερη φωτογραφία που έχω βγάλει. Για του λόγου το αληθές:--->

  Δεν είναι πολύ αισιόδοξη; Μπορεί μπροστά να είναι το ερείπιο αλλά στο βάθος τα υπέροχα χρώματα του ουράνιου τόξου. Εκείνη την ημέρα αγάπησα τον Νοέμβρη. Ελπίζω να μην τελειώσει άδοξα η "αγάπη" μας τις επόμενες ημέρες. Πάντως μέχρι τώρα τα πάει πολύ καλά.
     Αυτά κοριτσάκι. Φαντάζομαι πως σου έλυσα κάποιες απορίες για τα σεμινάρια. 
     
     Σ'αφήνω για σήμερα

     Σε φιλώ γλυκά.

1 σχόλιο: