Villa Bebides.

Αγαπημένη μου Σόφη,

      Σου ' λειψα ; Έχουμε μερικές μέρες να τα πούμε. Είχαμε μείνει εκεί  που είχα ξεκινήσει να γίνομαι σινεφίλ. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου τελείωσε κι εμείς μείναμε με πολλές εικόνες και πολλά ακόμη για να σου γράψω.Σοφάκη. Είδα τον πρώτο μου Αγγελόπουλο.Συγκεκριμένα το "Ταξίδι στα Κύθηρα". Επειδή όμως αυτό είναι μεγάλο θέμα κι εδώ θέλω να ασχοληθώ με κάτι άλλο, το αφήνω στην άκρη και θα το πιάσω κάποια άλλη ημέρα, μάλλον μαζί με τον απολογισμό του Φεστιβάλ.
      Την Κυριακή το πρωί βγάλαμε με τον Γιώργο μερικές ωραίες φωτογραφίες από το σπίτι μας. Έλεγα να δημοσιεύσω αρκετές. Στην συνέχεια άλλαξα γνώμη κι είπα να μην δημοσιεύσω καμία. για να μην υπάρχουν εικόνες από τον δικό μας προσωπικό χώρο στο  διαδίκτυο. Ακολούθως  η γνώμη μου άλλαξε και πάλι (τι δίδυμος θα ήμουν άλλωστε!) καθώς σκέφτηκα πως δύο πράγματα ισχύουν :
α) Είτε με τον έναν τρόπο, είτε με τον άλλον όλοι έχουμε ένα φακέλωμα στο internet
β) Το blog μου βλέπουν φίλοι και γνωστοί και όχι πράκτορες της CIA που προσπαθούν να συλλέξουν πληροφορίες για 'μένα και τον Γιώργο, ώστε να μπορέσουν να εμποδίσουν την επόμενη αποστολή μας (εδώ, κάπου στο βάθος, ακούγεται και η μουσική από τις "Επικίνδυνες αποστολές ").
     Για να μην μακρηγορώ, η τελική μου απόφαση είναι να δημοσιεύσω δύο ενδεικτικές  φωτογραφίες  ώστε υπάρχει κι ένα μυστήριο: όποιος θέλει να δει παραπάνω δεν έχει παρά να μας επισκεφτεί Κερνάμε και φοντάν!!

Αυτός ο πράσινος χαρούμενος τοίχος, όταν είδαμε το σπίτι, ήταν χωρίς το παράθυρο και χρώματος μπεζ. Εμείς ανοίξαμε να μπει φως στην κουζίνα και τον φωτίσαμε κάνοντας τον το χρώμα του γρασιδιού.Κάθε φορά που τον κοιτάζω νιώθω μια πελώρια λαχτάρα να παίξω ποδόσφαιρο!Ο Γιώργος επίσης έφτιαξε και το πάσο κάτω από το παράθυρο. Πολύ βολικό και πρακτικό.Γενικά η κουζίνα μας είναι ευρύχωρη κι επιτέλους χωράμε να βρισκόμαστε κι οι δύο συγχρόνως μπροστά στον πάγκο.

Ο καναπές μας είναι γνωστός για το πόσο αναπαυτικός είναι. Όπως πολύ πετυχημένα έχει πει και η κουμπάρα Νίκη (για άλλον καναπέ βέβαια αλλά δανείζομαι την έκφραση) "Κάθεσαι και ο καναπές σου λέει "Κοιμήηηηησου " "Το τηλέφωνο στο βάθος είναι το σταθερό μας και λειτουργεί κανονικά. Δεν έχει αναγνώριση, δεν έχει redial, δεν έχει πολλά που διαθέτει μία σύγχρονη συσκευή σταθερού τηλεφώνου αλλά εγώ το αγαπώ πολύ. Πρώτον γιατί είναι δώρο από την αγαπημένη μου Νικόλ και δεύτερον γιατί μου θυμίζει πως κάποτε τα τηλέφωνα μας εξυπηρετούσαν δεν μας καταδυνάστευαν.
       Ελπίζω να σου άρεσε Σοφάκη. Εμείς παίρνουμε πολλή θετική ενέργεια από το σπίτι μας,είναι πραγματικό καταφύγιο. Έχουμε ακόμη να κάνουμε πράγματα για να γίνει ακριβώς όπως το θέλουμε και αυτό μας κρατάει σε μία συνεχή εγρήγορση. Πάντως δεν αγχωνόμαστε, όλα στην ώρα τους. Φέεεεεεετα , που λέει και η διαφήμιση.
     Κοριτσάκι σε καληνυχτώ

     Θα επανέλθω δριμύτερη
     
     Σε φιλώ γλυκά.