Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Η υπέροχη "Πέτρα" και το "Μακάο"της υπομονής.

Αγαπημένη μου Σόφη,

    Από χθες είχα προαναγγείλει πως σε επόμενη δημοσίευση θα σου είχα νέα κι εντυπώσεις από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Κράτησα τον λόγο μου και επανέρχομαι στο κιτάπια σου με πολλές εικόνες από χώρες μακρινές.
    Χθες το βράδυ βρεθήκαμε με τον Γιώργο στην προβολή της ταινίας " Η τελευταία φορά που είδα το Μακάο". Ο τίτλος σε βοηθά να κάνεις την κριτική του έργου από μόνος του . Η τελευταία φορά που είδα αυτή την ταινία!!Φαντάσου ένα ντοκιμαντέρ το οποίο εκεί που το γύριζαν αποφάσισαν να βάλουν μέσα και κάποια μυθοπλασία η οποία εν τέλει κατέληξε σε επιστημονική φαντασία!!Οι άνθρωποι ,λέει, μεταμορφώνονταν σε ζώα με τη βοήθεια ενός μαγικού κλουβιού,για να γλυτώσουν από την καταστροφή που περίμενε τους ανθρώπους το 2012. Το κινέζικο ημερολόγιο φαίνεται εναρμονίστηκε με αυτό των Μάγιας, τι να πω. Με τούτα και με εκείνα χάσαμε μιάμιση ώρα από τη ζωή μας παρακολουθώντας μια ταινία με ατελείωτα, "wanna be Αγγελόπουλος", πλάνα τοπίων που στην τελική δεν ήταν και όλα από το Μακάο, όπως αποκάλυψαν στο τέλος οι σκηνοθέτες της "wanna be ταινίας"! Το κύριο πρόβλημά τους ήταν, πως άλλο ξεκίνησαν να κάνουν, άλλο αποφάσισαν στην πορεία ότι ήθελαν να κάνουν κι εν τέλει και το αποτέλεσμα δεν τους δικαίωσε και το κοινό δεν τους αποδέχθηκε (από μια πρόχειρη σφυγμομέτρηση που κάναμε στο τέλος).
     Κι αν χθες απογοητευτήκαμε, σήμερα πήραμε την αποζημίωσή μας με την "Πέτρα της υπομονής".Εγώ Σοφάκη δεν είμαι ούτε κριτικός κινηματογράφου ούτε λάτρης και συχνός θεατής της λεγόμενης "βαριάς κουλτούρας" ,αλλά όταν μια ταινία έχει κάτι να πει δεν χρειάζεται να έχεις κάνει  διατριβή στον Γκοντάρ για να το καταλάβεις.Η Πέτρα είχε πολλά να πει.Η ιστορία ξεκινά με όλα τα πιασάρικα στοιχεία μιας ταινίας που αναφέρεται σε γυναίκα κάπου σε ένα πολύπαθο,φανταστικό Αφγανιστάν. Πόλεμος, θάνατος, ανδρικός αυταρχισμός και μια μάνα με δύο κοριτσάκια κι έναν άντρα σε κώμα, να προσπαθεί να επιβιώσει. Εκεί που λες ότι από το πρώτο τέταρτο τα έχεις δει όλα και το μόνο που μένει είναι να τρέξει το δάκρυ κορόμηλο, η γυναίκα αρχίζει να λέει στον άντρα  όλα τα μυστικά της ζωής της, όλες τις μύχιες σκέψεις  που ποτέ δεν θα τολμούσε να  πει αν αυτός δεν ήταν σε κωματώδη κατάσταση μπροστά της δίχως ίχνος αντίδρασης.Γίνεται γι'αυτήν η δική της Πέτρα της υπομονής μια μαγική πέτρα που σύμφωνα με την Πέρσικη μυθολογία απορροφά τα βάσανα και τον πόνο του ανθρώπου που τα εξομολογείται, μέχρι την μέρα που σπάει, εξαφανίζοντας όλα όσα τον βασανίζουν.. Κάπου εκεί το δάκρυ γυρίζει πίσω από εκεί που ήρθε, το χιούμορ μπαίνει στην ιστορία μαζί με έναν οπλισμένο Ταλιμπάν που τραυλίζει κι έρχεται για να βιάσει αλλά τελικά γίνεται φύλακας άγγελος κι εραστής!!Μέχρι που στο τέλος η Πέτρα της σπάει λυτρώνοντας την. Την βρήκα εξαιρετική.Μάλιστα ψάχνοντας βρήκα ότι είναι βασισμένη σε βιβλίο το οποίο σκέφτομαι πολύ σοβαρά να διαβάσω.
Η πρωταγωνίστρια που ήταν μία κούκλα!

Όμως θέλω να πω και κάτι που στ' αλήθεια με έβαλε σε σκέψη. Υπάρχει μία σκηνή, στην οποία η γειτόνισσα της πρωταγωνίστριας , που σημειωτέον είναι ο μόνος χαρακτήρας της ταινίας που έχει όνομα, βρίσκει τον άντρα και τα δύο της παιδιά σφαγμένα από τους στρατιώτες και χάνει τα λογικά της. Ήταν πολύ δυνατά τα συναισθήματα που μου προκάλεσε αυτό το θέαμα ,σφίχτηκα και λυπήθηκα τόσο πολύ για τους νεκρούς όσο και για την μάνα.Όταν τελείωσε η ταινία και το ξανάφερα στο νου, συνειδητοποίησα πως όταν ακούω 
καμιά φορά στις ειδήσεις ότι "τόσοι σκοτώθηκαν σήμερα από βομβιστική επίθεση στο κέντρο της Βαγδάτης" μου φαίνεται κάτι συνηθισμένο, μια καθημερινότητα. Έπρεπε να προσωποποιηθεί για να με συγκλονίσει; Η αδικία και η υποκρισία στον κόσμο δεν έχουν όρια. Είμαι ευγνώμων που υπάρχουν άνθρωποι διατεθειμένοι και ικανοί να θυσιάσουν περισσότερα από μερικές στιγμές με κρίσεις συνείδησης, για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Έτσι εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να βγάζουμε πιο εύκολα έξω την ουρά μας και να προσπαθούμε για το καλύτερο, όσο μας το επιτρέπει η δυτική μας κουλτούρα.
   Αγαπημένο μου Σοφάκη,
   Καλή μου Πέτρα της υπομονής
   Μην σπάσεις ακόμη, έχω να πω κι άλλα.

   Σε φιλώ γλυκά

   Καλή σου νύχτα κοριτσάκι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου