Της Eurovision

Αγαπημένη μου Σόφη,

 

Πολλή συζήτηση είχε γίνει τα προηγούμενα χρόνια για την Eurovision.Τα τελευταία χρόνια, επειδή έχουμε πιο σοβαρά θέματα για να ασχοληθούμε, οι πολλές συζητήσεις έχουν πάψει κι έχουν περιοριστεί στο γεγονός και σε κάποια κουτσομπολιά, έτσι για το πικάντικο του πράγματος.
 Να καταθέσω κι εγώ την άποψη μου για το θέμα:δεν ξέρω τι ήταν παλιά ο διαγωνισμός αλλά από τότε  που θυμάμαι να τον παρακολουθώ, η Eurovision ήταν,για μένα, μία πολύ καλή ευκαιρία για μάζωξη οικογένειας και φίλων,με συνοδεία πίτσας,σχολίων και μουσικής.Τελεία.Να σου πω τώρα μερικά μικρά tips Σοφάκη;

• Το ήξερες Σοφάκη ότι η Καίτη Γαρμπή από το 1993 κατέχει ένα ρεκόρ στην ιστορία της Eurovision; Το μεγαλύτερο σταθερό,κοντινό πλάνο που έκανε ποτέ σκηνοθέτης σε ερμηνεύτρια.Για περίπου 45 δευτερόλεπτα ο σκηνοθέτης της βραδιάς είχε κολλήσει την κάμερα στα γαλάζια μάτια της Γαρμπή. Θεά! Για του λόγου το αληθές ορίστε το "Ελλάδα χώρα του φωτός". Από το 2.00' μέχρι το τέλος είναι μόνο Καιτούλα.
• Το ήξερες Σοφάκη ότι πριν το 1998 υπήρχε ζωντανή ορχήστρα που έπαιζε το μουσικό κομμάτι εκείνη την ώρα; Μάλιστα το 1989 στο τραγούδι της Κύπρου ( Απόψε ας βρεθούμε) είχε γίνει λάθος από τον κιθαρίστα της ορχήστρας που ξεκίνησε σε διαφορετική κλίμακα από αυτή που έπρεπε κι έτσι η τραγουδίστρια ακούστηκε τελείως εκτός στην εισαγωγή της.
• Το ήξερες Σοφάκη ότι το 1991, ενώ είχαμε ένα πραγματικά ωραίο τραγούδι,"Η άνοιξη"  του Ανδρέα Μικρούτσικου με ερμηνεύτρια τη Σοφία Βόσσου, με πολύ καλά προγνωστικά πήραμε μόλις την 13η θέση;Λίγο το απερίγραπτο μπρος-πίσω του Μικρούτσικου επί σκηνής,λίγο η γεμάτη έπαρση δήλωση του στην συνέντευξη τύπου της προηγούμενης μέρας "σας μιλάει η πρώτη θέση",λίγο τα φαλτσαρίσματα-κοκοράκια που έκανε ο σαξοφωνίστας (στο βίντεο από το 1.48'' μέχρι 2.03'' το σαξόφωνο πραγματικά σπάει αυτιά) και να την η 13η θέση. 
• Το ήξερες Σοφάκη ότι τις χρονιές 1974,1982,1984,1986,1999,2000 δεν συμμετείχαμε στον διαγωνισμό; Η μη συμμετοχή μας ήταν για διάφορους λόγους. Αυτός που μου προκαλεί την μεγαλύτερη απορία είναι του 1984, όπου η ΕΡΤ θεώρησε ότι η Eurovision είναι διοργάνωση χαμηλού επιπέδου και δεν προκήρυξε καν διαγωνισμό για τραγούδι!Ενώ τα τελευταία χρόνια που στέλνουμε τραγούδια έχουμε πήξει στο επίπεδο.

         Πολλά μελωδικά φιλιά κοριτσάκι

         Σε φιλώ γλυκά.

Τα πρώτα Μαγιάτικα.

Αγαπημένη μου Σόφη,

    Ο αγαπημένος μου μήνας είναι ήδη εδώ. Να είναι καλός, να είναι ανοιξιάτικος προς το καλοκαιρινό και να έχει λιγότερες βροχές, διότι παραποτίστηκαν τα χωράφια μας. Νισάφι πια.
    Από εδώ και πέρα ήλιο.Έχουμε και μία φήμη να υπερασπιστούμε σαν χώρα. Περπατούσα τις προάλλες στο κέντρο, στη Λεωφόρο Νίκης κι έβλεπα τους τουρίστες να κοιτάζουν συνέχεια τον ουρανό. Κι εκεί που αναρωτιόμουν αν όλοι ψάχνανε τα χαμένα τους μπαλόνια, κατάλαβα ότι απλά αναζητούσαν τον πολυδιαφημισμένο μας ήλιο. Θα μπερδευτούν οι άνθρωποι, θα νομίσουν ότι είναι στην Αγγλία, θα ψάχνουν να βρουν και μετρό και άντε να εξηγήσεις τις χρόνιες, wannabe metro, τρύπες.

  Ο μήνας ξεκίνησε με ένα πικ-νικ στην εξοχή με το αγόρι μου. Έκανα τα σουτζουκάκια μου, λίγο παραψημένα αλλά αυτό το προσπερνώ, πήραμε τα ντολμαδάκια, ευγενική χορηγία της μαμάς Μορφούλας, σαλάτα, συνοδευτικά και ρετσίνα. Φάγαμε, ήπιαμε και πιάσαμε το Μάη σε μερικά κίτρινα λουλουδάκια που υπήρχαν σε αφθονία στα πέριξ. Η μουσική επένδυση από τα γύρω αυτοκίνητα ήταν αυτή που έπρεπε και ταίριαζε στην ημέρα. Συρτά, λαϊκά και μερικοί επαναστάτες που έκαναν τη διαφορά και έπαιζαν disco. Και με τούτα και με 'κείνα πέρασε η πρωτομαγιά καθόλα ανοιξιάτικα και καθόλου "εργατικά". Αυτό το τελευταίο δεν το λέω με υπερηφάνεια, απλά είναι γεγονός και δεν μπορώ παρά να το αναφέρω.
   

  Την ωραία πρώτη μέρα του μήνα διαδέχθηκε μία εξίσου ωραία δεύτερη. Για να εξηγηθώ θα κάνω μία ιστορική αναδρομή. Θυμάμαι πριν πολύ καιρό είχα βγει έξω για διασκέδαση το βράδυ. Ήταν τότε που κυκλοφορούσαν ακόμη τα τραμ στη Θεσσαλονίκη και ο Χατζηγιάννης έκανε δίσκους που πουλούσαν. Αυτό το ευχάριστο μου συνέβη ξανά την παρασκευή το βράδυ. Η πολύ καλή παρέα ήταν το τέλειο συνοδευτικό για μία μουσική βραδιά με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.  (Stage by night, Θεσσαλονίκη) Ευχαριστήθηκε η ψυχή μου και τα αυτιά μου από ήχους και στίχους που, εκτός από συναισθήματα, έφτιαχναν και εικόνες. Σ 'εκείνο το "μια παραλία ερημική και ν'απλώναμε εκεί της ζωής μας το βήμα" από τη "Σωτηρία της ψυχής", δεν χρειάζεται καν να φτιάξεις την εικόνα, σου τη δίνει έτοιμη και σου λέει, άντε τώρα ονειρέψου. Όνειρο ήταν η βραδιά Σοφάκη. Όνειρο και μικρή εκδρομή στην εφηβεία, στα φοιτητικά χρόνια στα λεγόμενα, καλύτερά μας χρόνια. Δεν είχε όμως μελαγχολία.Γλύκα είχε και το συναίσθημα του ,τι ωραία που είμαι εδώ κι ακούω καλές μουσικές. Δεν ξέρω βρε Σοφάκη πως ακριβώς το καταφέρνουν μερικοί καλλιτέχνες και παραμένουν τόσο "φρέσκοι" και γεμάτοι ενέργεια, μετά από χρόνια καριέρας. Δηλαδή κάτι υποψιάζομαι με το αθώο μου μυαλό, αλλά διαλέγω το πιο ρομαντικό "πηγή ενέργειας είναι η αγάπη του κόσμου". Πολύ καλό δίδυμο, με αυθεντική χημεία, κατά τα φαινόμενα τουλάχιστον, σε ένα πρόγραμμα που δεν είχε κάποια έκπληξη, ούτε κάτι καινούριο αλλά ήταν πραγματικό βάλσαμο. Απλά Υπέροχες! Κρύσταλλα που λένε. Το μόνο που με λύπησε στο τέλος ήταν η συνειδητοποίηση του πόσο πολύ μου έχουν λείψει τέτοιες βραδιές. Λίγο που σκουριάσαμε, πολύ που σκούριασε η τσέπη μας και ξεχάσαμε ότι "δεύτερη ζωή δεν έχει" και πως "όλα μοιάζουν ένα τίποτα και κυκλοφορούν ανύποπτα". Τόσες ωραίες βραδιές με ανθρώπους που αξίζουν χειροκρότημα, δεν εννοώ κατ΄ ανάγκην επώνυμους και δεν τους χαιρόμαστε. Βλακεία! Συγνώμη για τη μη χρήση ευγενέστερου χαρακτηρισμού, αλλά από όποια μεριά και να το δεις, βλακεία είναι. Λες τώρα που έφτιαξε ο καιρός να γίνει κάτι καλό, να φτιάξουν και τα οικονομικά μας και να γίνουμε πιο ικανοί θεατές; Μακάρι.
     Ο νέος μήνας πάντως ξεκίνησε με καλούς οιωνούς. Δίχως να έχει γίνει κάτι που να αλλάζει ζωές, αλλάζει τη διάθεση και στις μέρες που ζούμε είναι το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε άμεσα. Βέβαια το Σαββάτο το πρωί είχα μία εμπειρία που με έβαλε σε σκέψεις και στο τέλος με εκνεύρισε, αλλά αυτό είναι κάτι που θα συζητήσουμε στην επόμενη μας κουβέντα.
    Σήμερα ας χαιρετηθούμε μουσικά Σοφάκη με "Τον έρωτα ρωτάω" και "Τα λαϊκά ". Όχι η καλύτερη ποιότητα στα βίντεο αλλά είναι κεφάτο φινάλε. Και εις άλλα με υγεία.

     Σε φιλώ γλυκά και σε χαιρετώ κοριτσάκι.




 

Της Μεγάλης Εβδομάδας

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Μερικά "σφηνάκια" πληροφορίας για τη Μεγάλη Εβδομάδα.

- Το ήξερες Σοφάκη πως ο " Ιησούς από την Ναζαρέτ" συμπληρώνει φέτος 37 χρόνια;Στην Ελλάδα προβλήθηκε πρώτη φορά το 1981 από την ΥΕΝΕΔ! Οι δικές μου μνήμες ξεκινούν από το 1990 και την προβολή του από το MEGA.Διαφωνώ κάθετα με αυτούς που αγανακτούν με την επανάληψή του κάθε χρόνο.Μία υπέροχη παραγωγή, ένα κάστ που θα ζήλευε κάθε σκηνοθέτης,ερμηνείες άξιες να μνημονεύονται.Τι ακριβώς δεν τους αρέσει σε αυτά;
- Το ήξερες Σοφάκη πως τη Μ. Πέμπτη έξω από το σπίτι μας (πόρτα, μπαλκόνι ,κάγκελα κτλ) βγάζουμε ένα κόκκινο αντικείμενο που συμβολίζει το αίμα του Χριστού; Παιδί, μου έδινε ένα  πανί η μαμά και το έδενα στα κάγκελα με χαρά κι επισημότητα.Ήταν η δική μου συνεισφορά στις ετοιμασίες για το Πάσχα.

- Το ήξερες Σοφάκη ότι την Μ.Πέμπτη επίσης δεν καρφώνουμε καρφιά γιατί είναι η μέρα που κάρφωσαν τον Ιησού στο σταυρό;
- Το ήξερες Σοφάκη πως από τα καλύτερα φύλλα για σχέδιο στα αβγά (με τη γνωστή μέθοδο δένω το φύλλο πάνω στο αβγό μέσα σε καλσόν), είναι αυτό του μαϊντανού;
- Το ήξερες Σοφάκη ότι την Μεγάλη Εβδομάδα πολλοί τρώνε σαλιγκάρια (όσοι δεν τα σιχαίνονται βέβαια.Εγώ πάντως τα τρώω). Αυτό επειδή τα σαλιγκάρια ,λέει,έσβησαν τα ίχνη του Ιησού όταν αυτός πήγε να κρυφτεί από τους διώκτες του στον Κήπο της Γεσθημανής, Γλυκό ε; Η ιστορία όχι το σαλιγκάρι. Αν και, εγώ βρίσκω ωραία και τα σαλιγκάρια...μαγειρεμένα!

Να έχουμε όλοι ένα "νόστιμο" και χαμογελαστό Πάσχα.
 

    Τα φιλιά μου Σοφάκη.

Μετά βαΐων και κλάδων.

Αγαπημένη μου Σόφη,

 

    Κυριακή των Βαΐων σήμερα. Μνημονεύεται η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα όπου τoν υποδέχθηκαν σαν Σωτήρα. Μερικές μέρες μετά βέβαια ο πιο πιστός του μαθητής τον απαρνήθηκε και μερικές χιλιάδες όχλου τον καταδίκασαν σε θάνατο δια του σταυρού.
    Από την κορυφή στα Τάρταρα. Από τα βάγια στη χολή και το ξύδι. Περίεργοι είμαστε οι άνθρωποι Σοφάκη. Πόσες φορές δεν έχουμε υποδεχθεί, παντός είδους, ηγέτες μετά βαΐων και κλάδων, μόνο και μόνο για να καταλήξουν τελικά στο "σταυρό". Από πρωθυπουργούς και προέδρους, μέχρι προπονητές ομάδων και ποδοσφαιριστές.
    Οι αρχαίοι ημών εξοστράκισαν τον Θεμιστοκλή, αφού ηγήθηκε της νικηφόρας ναυμαχίας στη Σαλαμίνα και αφού τον δόξασαν ως τον σοφότερο των Ελλήνων. Ίσως όχι αναίτια, δεν ήμουν δα και αυτόπτης μάρτυρας της μετά την ναυμαχίας πορείας του. Τα γεγονότα απλά επισημαίνω. Οι του 1821, φυλάκισαν και καταδίκασαν σε θάνατο τον Κολοκοτρώνη, άσχετα αν εν τέλει πήρε χάρη. Εντάξει η σφαγή στην Τριπολιτσά αμαύρωσε την εικόνα του (εμείς την ξέρουμε "μάχη", αλλά μετά την μάχη υπήρξε και σφαγή, μην κρυβόμαστε  πίσω από το δάχτυλό μας), αλλά σίγουρα η καταδίκη του δεν ήταν γι' αυτό. Φαντάζομαι πως ανά τον κόσμο θα υπάρχουν πολλά ανάλογα παραδείγματα ηγετών. Δεν μπορεί μόνο στην Ελλάδα να συμβαίνουν. Άλλωστε όλη η γη από ανθρώπους κατοικείται.
    Και μην νομίζεις ότι αυτά γίνονται μόνο με πολιτικά πρόσωπα Σοφάκη. Ξέρεις πόσοι προπονητές ή παίκτες πηγαίνουν σε μία ομάδα και μόνο που δεν ξαπλώνουν οι οπαδοί για να περάσουν από πάνω τους, για να φύγουν έπειτα από μερικούς μήνες από την πίσω πόρτα; Πολλές μάλιστα φορές το "από την πίσω πόρτα" έχει την ακριβή του σημασία. Φεύγουν από εκεί για να μην τους λιντσάρουν. Θαρρείς κι εκείνοι έρχονται με σκοπό να αποτύχουν. Εγώ ξέρω πως όταν κάποιος δεν σου κάνει για μια δουλειά, τον απολύεις και τραβάει εκείνος το δρόμο του κι εσύ το δικό σου. Στον αθλητισμό αυτό, συχνά γίνεται συνοδεία "ευγενών χαρακτηρισμών, "παραστατικών" χειρονομιών και "σεμνών" τελετών αποχώρησης. Για να μην αναφερθώ και σε παραδείγματα αθλητών που συλλαμβάνονται ντοπαρισμένοι και τότε όλη η αθλητική κοινότητα μένει έκπληκτη με το γεγονός. Δηλαδή το ότι οι επαγγελματίες αθλητές χρησιμοποιούν, για να το πούμε ευγενικά, βοηθήματα είναι κάτι που δεν γνωρίζουμε ήδη; Όταν αποθεώνουμε τους εκάστοτε κορυφαίους αθλητές, επιλέγουμε να το καταχωνιάζουμε βαθιά στο υποσυνείδητο μας και μόλις η φούσκα στο μυαλό μας σκάσει, γίνονται οι ήρωες του χθες, οι απατεώνες του σήμερα.
    Οι ιστορίες αυτές δεν έχουν τέλος. Πάντα θα υπάρχουν πρώην ήρωες και πρώην σωτήρες. Θα ήθελα έναν σωτήρα τώρα. Και μόνο το γεγονός ότι θα μου έδινε ελπίδα θα ήταν κάτι μεγάλο. Δεν βλέπω κανέναν στον κοντινό ορίζοντα, αλλά συνεχίζω να ελπίζω. Να μην ξεχνάμε πως ο Ιησούς, στο τέλος αναστήθηκε.

   Καλή μεγάλη εβδομάδα Σοφάκη μου.

   Σε φιλώ γλυκά.

Προεκλογικά λόγια ή τι να μου πεις για να σε ψηφίσω για Δήμαρχο.

Αγαπημένη μου Σόφη,

   

"Πυρετούλης, πυρετούλης. Προεκλογικός πυρετούλης¨ έλεγε η Φρίντα στο "Παρά πέντε". Δημοτικές εκλογές σε 42 μέρες και χθες είδα ένα όνειρο. Ήμουν λέει σε προεκλογική συγκέντρωση υποψηφίου Δημάρχου. Ανεβαίνει στο pontium ο υποψήφιος, βήχει, ξαναβήχει ανοίγει το στόμα και ξεκινά.
"Αγαπητοί συμπολίτες. Σήμερα ξεκινά ο αγώνας που θα δώσουμε όλοι μαζί για να ξημερώσει μια καινούρια μέρα για τον Δήμο μας. Η προηγούμενη διοίκηση έκανε πολλά λάθη. Αυτά τα λάθη θέλουμε να διορθώσουμε. Αυτά, που... "
Ξαφνικά, σταματάει και κολλάει το βλέμμα του κάπου στο ταβάνι. Όλοι τότε σηκώσαμε τα κεφάλια να δούμε τι ήταν αυτό που τόσο τον αναστάτωσε. Τίποτε δεν είχε. Μία ροζ τσίχλα ήταν μόνο κολλημένη εκεί που κοιτούσε.
"Ρε, λες να τον ενόχλησε η τσίχλα;" είπε κάποιος δίπλα μου σιγά. Ο υποψήφιος έστεκε μαρμαρωμένος και μόνο ο δείκτης του δεξιού του χεριού χτυπούσε επίμονα τα χαρτιά που είχε απλωμένα μπροστά του.
    Κι έτσι ξαφνικά όπως σταμάτησε, ξανάνοιξε το στόμα του κι άρχισε να μιλάει.
"Συμπολίτες. Θέλω να σας πω κάτι για 'μένα σήμερα. Είμαι ψώνιο. Μου αρέσει να με φωνάζουν Δήμαρχο, όπως άρεσε στη Βουγιουκλάκη να τη λένε σταρ. Θέλω να βγω Δήμαρχος και να κάνω έργο γιατί το έχω βάλει σκοπό να μείνω στη ιστορία. Ζητώ να με βοηθήσετε και σας δίνω μία υπόσχεση: δεν θα κάνω τίποτε για' σένα. Μην τολμήσει να έρθει κανείς να μου ζητήσει να του βολέψω παιδί στο Δήμο, να βάλω το εγγόνι του στον παιδικό σταθμό, να του στρώσω το δρόμο, ενώ είναι άλλοι δρόμοι στο πρόγραμμα. Τίποτε από αυτά δεν θα κάνω "για εσένα". Όποιος θέλει να μπει στο "για εσάς" καλώς, αν όχι πάλι καλώς.
Κονδύλια δεν ξέρω πόσα θα έχω και μην περιμένετε θαύματα. Τα πράγματα είναι στριμόκωλα. Ούτε λαγούς τάζω, ούτε πετραχήλια. Το πιο πιθανό είναι ότι από αυτά που γράφει το πρόγραμμα που κρατάτε, δεν θα γίνουν ούτε τα μισά. Εκεί έχει μόνο προθέσεις. Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι πως, θα τα παλέψουμε όλα. Με τους συμβούλους μαζί.
Κλέφτης δεν είμαι. Το ότι δεν θα κλέψω σας το λέω από τώρα και όποιος θέλει ας με πιστέψει. Σας είπα, ψώνιο είμαι. Όσον αφορά τους υποψήφιους συμβούλους μου, δεν θα βάλω για όλους το χέρι στη φωτιά. Μερικούς δεν τους ξέρω καλά. Και μια και λέμε αλήθειες να ξέρετε ότι έναν, δύο τους έχω στο συνδυασμό μόνο γιατί φέρνουν πολλές ψήφους.
Στο τι έκαναν οι προηγούμενοι δεν θα σταθώ. Είναι προτιμότερο που σας είπα γιατί να ψηφίσετε εμένα, παρά να σας αραδιάσω λόγους για να μην ψηφίσετε εκείνους. Έτσι σας δίνω και μία καθαρή επιλογή.
Οπότε και για να τελειώνω, γιατί είστε και πολλοί όρθιοι, έχω να το συνοψίσω στα εξής:
δεν είμαι κλέφτης, δεν είμαι τεμπέλης είμαι δημοκράτης και δεν σας έπρηξα με περιττά κι άχρηστα σήμερα. Κάνω καλό σύνολο νομίζω. Ψηφίστε με αν γουστάρετε. Ευχαριστώ".
    Κι εκεί πάνω που τελείωσε και πριν προλάβω να δω την αντίδραση του ακροατηρίου, ξύπνησα. Ξανάκλεισα τα μάτια αλλά τίποτα. Το πλήθος είχε ήδη διαλυθεί. Καλά μας τα είπε. Μπράβο του. Αληθινά, καθαρά, λιγόλογα. Τι κρίμα που δεν θα γίνει ποτέ Δήμαρχος. Και ξέρεις το γιατί Σοφάκη; Επειδή οι μισοί θα τον περάσουν για τρελό και ψεύτη, οι μισοί από τους άλλους μισούς για λαϊκιστή και οι υπόλοιποι που θα τον πιστέψουν, δεν θα φτάνουν για να τον εκλέξουν. Κι εμείς, σαν εκλογικό σώμα, δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Ή μάλλον τι θέλουμε ξέρουμε, στο να το αναγνωρίσουμε δυσκολευόμαστε. Την τραβάει ο οργανισμός μας την φανφάρα. Είναι και που τις δημοτικές εκλογές τις νιώθουμε πιο "του σπιτιού μας". Όλο και κάποιος συγγενής ή φίλος θα πολιτεύεται. Οι ίντριγκες είναι έξω στο δρόμο μας κι όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα. Όπως και να 'χει το τοπικό ξεκατίνιασμα δεν βοηθάει πολύ στην αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων.
    Πάντως εγώ βρε Σοφάκη, θα ήθελα να δω έναν υποψήφιο να κάνει το λόγο του λιγότερο πολιτικό και περισσότερο αληθινό. Ίσως και να κάνει την έκπληξη. Άξιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού, το να εμπιστευτούμε την αλήθεια τους είναι το πρόβλημα. Σαν το ναρκωτικό είναι και το ψέμα. Αν εθιστείς στο να το ακούς, δύσκολα το κόβεις.
    Τελικά τι να μου πεις για να σε ψηφίσω για Δήμαρχο; Να μη μου πεις ψέματα. Και αν νομίζεις ότι δεν θα καταλάβω αν μου λες αλήθεια ή όχι, ένα έχω να πω: Το παίρνεις το ρίσκο;

     Καλό βράδυ να έχουμε.

     Σε φιλώ Σοφάκη.