Αγαπημένη μου Σόφη,
Υπέροχη μέρα σήμερα. Ο ήλιος ψηλά ζεστός και φωτεινός. Άρχοντας ! Αν οι μυρωδιές έξω ήταν λίγο πιο ¨λουλουδάτες" θα έλεγες πως ήταν άνοιξη. Ξυπνήσαμε και μετά το πρωινό βγήκαμε με τον Γιώργο για ψώνια από την λαϊκή αγορά και το φούρνο. Κατεβήκαμε κάτω και στρίβοντας από τη γωνία βλέπουμε μία ντουζίνα περίπου νέους ανθρώπους ντυμένους με ομοιομορφία.Μαύρα μπλουζάκια, παντελόνια οι περισσότεροι στρατιωτικού design και ύφος πολλά βαρύ.Ανάμεσά τους και μερικές γυναίκες εναρμονισμένες φυσικά με το στιλιστικό status. Στην αρχή αναρωτήθηκα τι κάνουν και ποιοι είναι αλλά δεν χρειάστηκαν παρά μόνο μερικά βήματα παραπάνω για να διακρίνω το σήμα στα μπλουζάκια τους. Ω, τι τιμή !! Ήρθαν και στη γειτονία μας οι μεραρχίες των ελευθερωτών . Γέμισε ο δρόμος υψηλά iq. Από τη μία ήθελα να γελάσω και από την άλλη είχα ένα σφίξιμο στο στομάχι από την αηδία και τη λύπηση γι'αυτούς τους ανθρώπους. Συγχώρεσε με Σοφάκη κι εσείς αγαπημένη μου παρέα για το σχόλιο αυτό εναντίον συνανθρώπων ,αλλά τι άλλο μπορεί να σου προκαλέσει μια "μεραρχία" από ανθρώπους που μαζεύονται με σκοπό,ως επί το πλείστον, να τρομοκρατήσουν ή ακόμη και να χειροδικήσουν σε όποιον μπορεί να είναι διαφορετικός από αυτούς. Αναρωτήθηκα τι γύρευαν στα μέρη μας κι ευτυχώς δεν χρειάστηκε να μάθω γιατί όταν γυρίσαμε είχαν ξεκουμπιστεί. Ας πάνε στο καλό κι εύχομαι μόνο εκεί και πουθενά αλλού.
Καλή μου φίλη δεν έχω σκοπό σήμερα να το παίξω θεματοφύλακας των αξιών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου.Κι εγώ αντιπαθώ κάποιους λαούς. Κι εγώ έχω γενικεύσει κι έχω στείλει για συνουσία το άτομο που με είχε εκνευρίσει μαζί με τους ομοεθνείς του. Παρόλα αυτά κι επειδή, με το μικρό μου το μυαλό , θεωρώ εαυτόν ως άνθρωπο με κοινή λογική, δεν θα κατηγορήσω κάποιον αλλοεθνή για την κατάντια της χώρας μου ούτε και θα επιτεθώ, λόγω αντιπάθειας, σε κάποιον που δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Κι εμένα μου πέταξαν αβγό στη στάση του λεωφορείο σε μία συνοικία μουσουλμάνων στο Λονδίνο. Ήμασταν 4 μη μουσουλμάνοι σε μία περιοχή όπου δεν είδαμε ούτε μία γυναίκα δίχως μαντήλα.Κάποιος θεώρησε σωστό να μας δείξει ότι δεν ήμασταν ευπρόσδεκτοι εκεί εκσφενδονίζοντας προς εμάς ένα αβγό. Ε, δεν θα κάνω και ιερό πόλεμο στους μουσουλμάνους! Άλλωστε οι μαλάκες είναι σαν την Mythos. Παντού υπάρχει ένας!!Είναι τόσο μεγάλο το θέμα του ρατσισμού Σοφάκη που όσο μελάνι κι αν χυθεί γι'αυτό θα είναι πάντα λίγο.Τα πάντα είναι σχετικά σε αυτή τη ζωή. Για φαντάσου λέει, αύριο να μου επιτεθεί ένας αλλοδαπός και να με κλέψει. Θα κρατώ έπειτα την ίδια στάση που έχω και τώρα; Θα επικρατήσει η λογική μου να μου πει ότι αυτός ήταν ένας κακός ή απλά ένας πεινασμένος άνθρωπος κι όχι ένας κακός αλλοδαπός; Θέλω να πιστεύω πως θα επικρατήσει. Κι αν λέει, συμβεί σε κάποιον να του σκοτώσουν κοντινό του πρόσωπο, Τότε; Τότε μήπως θα το φορέσει το μπλουζάκι το μαύρο; Ο Θεός να μας φυλάει από απρόοπτα και από μαύρα μπλουζάκια που, για να λέμε και τα σωστά, συνήθως φοριούνται για πολύ πιο ποταπούς λόγους.
Κι επειδή δεν θέλω να θεωρηθεί ότι υποθάλπω εγκληματίες δηλώνω πως την ίδια αηδία θα αισθανόμουν αν έξω από το σπίτι μου έβλεπα κάποιους "δημοκράτες" κομμουνιστές, να ετοιμάζουν το μανιφέστο του καλού κόκκινου, που δεν ανοίγει λίγο τις παρωπίδες του να δει ότι η θεωρία από την πράξη απέχουν χιλιόμετρα.Ακόμη όμως κι αν έβλεπα να χαιρετά τους περαστικούς χαμογελώντας εκείνο το μίασμα ο ΓΑΠ. Εκεί να δεις για τι iq θα μιλούσαμε!! Τον ψήφισα κι εγώ τότε, το 2009.Παίρνω το μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί για τις δίχως τέλος προδοσίες του. Όπως είπε και ο φίλος μου ο Πέτρος " Έλεγε τότε στην διαφήμιση ο Γιωργάκης <Πάμε>. Κανείς μας όμως δεν το ρώτησε : Που; Ακολουθήσαμε σαν τα βόδια!!"
Αυτά για σήμερα Σοφάκη μου.
Σε καληνυχτώ και σε φιλώ γλυκά
ΥΓ: Συνεχίζω την διατροφή ακάθεκτη . Μαζί με αυτό συνεχίζουμε και το τρέξιμο 3 φορές την εβδομάδα. Πάμε καλά.
Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013
Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013
Στα "Απαράδεκτα" χρόνια
Αγαπημένη μου Σόφη,
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν μανιώδης τηλεθεάτρια. Στα χρόνια της ΕΡΤ , σαν παιδί κι εγώ, έβλεπα τον "Θησαυρό της Βαγίας", τον "Κήπο με τ'αγάλματα", "Το καπλάνι της βιτρίνας". Όταν στις αρχές του '90 δημιουργήθηκε η ιδιωτική τηλεόραση υπήρξα φανατική οπαδός του MEGA και των σειρών του. "Τρεις χάριτες", "Εκμέκ παγωτό", "Απαράδεκτοι" , "Δις εξαμαρτείν", "Ντόλτσε Βίτα" και αργότερα στα φοιτητικά χρόνια είχα πάθει πραγματικό έρωτα, όπως και πολύς κόσμος ακόμη, με το "Δύο Ξένοι". Θυμάμαι πως μόλις τελείωνε κάποιο επεισόδιο έπαιρνα ή με έπαιρναν τηλέφωνο και σχολιάζαμε το τι έγινε!!Μιλάμε για μεγάλο κόλλημα. Ήταν θαρρείς και μέσα από τη σειρά ζούσα εικονικά τον έρωτα που εκείνο τον καιρό έλαμπε δια της απουσίας του από την πραγματικότητα μου.
Στα χρόνια εκείνα του βίντεο και της κασέτας δεν θυμάμαι πόσες είχα χαλάσει γράφοντας επεισόδια όταν δεν ήμουν στο σπίτι για να τα δω. Τις καλύτερες σειρές τις πρόβαλλαν συνήθως δευτέρα στις 9 ή στις 10. Prime time που έλεγαν.Εκείνες τις ημέρες είχα συνήθως πρόβα στο θέατρο κι έτσι χρειαζόταν να τα βιντεοσκοπήσω και να τα δω αργότερα. Οπότε φαντάσου Σοφάκη σκηνικό: γύριζα από την πρόβα περίπου στις 11:30. Δεν έχανα ούτε λεπτό. Εβαζα την κασέτα να γυρίσει στην αρχή και πατούσα το play. Τελείωνε μετά από κανένα μισάωρο (αφού τις διαφημίσεις της πήγαινα στο γρήγορο!) και αν μου άρεσε μπορεί και να το ξανάβλεπα στο "καπάκι".Τι τρέλα κι αυτή.
Τα τελευταία τρία χρόνια έχω απαρνηθεί την πρώην επίσημη μου αγαπημένη.Με εξαίρεση το "Νησί" δεν έχω παρακολουθήσει τίποτε άλλο. Η αλήθεια είναι ότι ...και τι να παρακολουθήσεις; Ενα θα πω : όταν στο πρωτοχρονιάτικο σόου των Απαράδεκτων είχε πάρει μέρος η Αρβανιτάκη και ο Παπακωνσταντίνου, στις "Τρεις χάριτες" η Πρωτοψάλτη και ο Κραουνάκης και στο "Δις εξαμαρτείν" Μακεδόνας και Κούκα και φέτος κάναμε Πρωτοχρονιά με τη "Σιλά"... Τι απελπισία!!! Ευτυχώς υπάρχει το you tube κι εκεί βρίσκω όλα όσα τόσα χρόνια μας ψυχαγωγούσαν και τώρα νοσταλγούμε. Βέβαια εδώ και μερικά χρόνια εγώ είχα κάνει το κουμάντο μου κι έχω μια μικρή συλλογή από τα επισόδια των Απαράδεκτων , Τρεις Χάριτες και Παρά Πέντε τα οποία, μαζί με το αρχείο από ελληνικές ταινίες που διαθέτω, με βοήθησαν να περάσω τα δύο χρόνια που η ζωή μου ήρθε τα επάνω κάτω. Ισως επειδή μου φέρνουν μόνο ευχάριστες αναμνήσεις και κάθε που τα ακούω, γιατί πλέον δεν χρειάζεται να τα βλέπω τα ξέρω από έξω, χαμογελώ ασυναίσθητα.Να ' ναι καλά αυτοί που τα δημιούργησαν.
Νοσταλγώ συχνά τα χρόνια των Απαράδεκτων . Κακά τα ψέματα. Όσα συνδέονται με τα μικράτα μας έχουν πάντα και νοσταλγία μέσα τους. Πολύ μου κακοφαίνεται που από τα χρόνια των Απαράδεκτων φτάσαμε να ζούμε τα Απαράδεκτα χρόνια. Στα πάντα τους απαράδεκτα.Σαν ένα ξάφνιασμα να μου έρχεται κάθε που ανακαλύπτω και κάτι καινούριο της απίστευτης ελληνικής πραγματικότητας. Παίρνω εκείνο το βλέμμα της απορίας , κοιτώ την κάμερα και σαν άλλος Σπύρος ρωτώ "Τι έγινε ρε παιδιά; " Απάντηση; Μπααααααα....
Σε καληνυχτώ καλό μου Σοφάκη
Σε φιλώ γλυκά.
ΥΓ : Για πολλές στιγμές νοσταλγίας και ευθυμίας εδώ http://www.youtube.com/watch?v=TPNicwrxwVo&list=SP775E4158319DE00B . I LOVE APARADEKTOYS !!!
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν μανιώδης τηλεθεάτρια. Στα χρόνια της ΕΡΤ , σαν παιδί κι εγώ, έβλεπα τον "Θησαυρό της Βαγίας", τον "Κήπο με τ'αγάλματα", "Το καπλάνι της βιτρίνας". Όταν στις αρχές του '90 δημιουργήθηκε η ιδιωτική τηλεόραση υπήρξα φανατική οπαδός του MEGA και των σειρών του. "Τρεις χάριτες", "Εκμέκ παγωτό", "Απαράδεκτοι" , "Δις εξαμαρτείν", "Ντόλτσε Βίτα" και αργότερα στα φοιτητικά χρόνια είχα πάθει πραγματικό έρωτα, όπως και πολύς κόσμος ακόμη, με το "Δύο Ξένοι". Θυμάμαι πως μόλις τελείωνε κάποιο επεισόδιο έπαιρνα ή με έπαιρναν τηλέφωνο και σχολιάζαμε το τι έγινε!!Μιλάμε για μεγάλο κόλλημα. Ήταν θαρρείς και μέσα από τη σειρά ζούσα εικονικά τον έρωτα που εκείνο τον καιρό έλαμπε δια της απουσίας του από την πραγματικότητα μου.
Στα χρόνια εκείνα του βίντεο και της κασέτας δεν θυμάμαι πόσες είχα χαλάσει γράφοντας επεισόδια όταν δεν ήμουν στο σπίτι για να τα δω. Τις καλύτερες σειρές τις πρόβαλλαν συνήθως δευτέρα στις 9 ή στις 10. Prime time που έλεγαν.Εκείνες τις ημέρες είχα συνήθως πρόβα στο θέατρο κι έτσι χρειαζόταν να τα βιντεοσκοπήσω και να τα δω αργότερα. Οπότε φαντάσου Σοφάκη σκηνικό: γύριζα από την πρόβα περίπου στις 11:30. Δεν έχανα ούτε λεπτό. Εβαζα την κασέτα να γυρίσει στην αρχή και πατούσα το play. Τελείωνε μετά από κανένα μισάωρο (αφού τις διαφημίσεις της πήγαινα στο γρήγορο!) και αν μου άρεσε μπορεί και να το ξανάβλεπα στο "καπάκι".Τι τρέλα κι αυτή.
Τα τελευταία τρία χρόνια έχω απαρνηθεί την πρώην επίσημη μου αγαπημένη.Με εξαίρεση το "Νησί" δεν έχω παρακολουθήσει τίποτε άλλο. Η αλήθεια είναι ότι ...και τι να παρακολουθήσεις; Ενα θα πω : όταν στο πρωτοχρονιάτικο σόου των Απαράδεκτων είχε πάρει μέρος η Αρβανιτάκη και ο Παπακωνσταντίνου, στις "Τρεις χάριτες" η Πρωτοψάλτη και ο Κραουνάκης και στο "Δις εξαμαρτείν" Μακεδόνας και Κούκα και φέτος κάναμε Πρωτοχρονιά με τη "Σιλά"... Τι απελπισία!!! Ευτυχώς υπάρχει το you tube κι εκεί βρίσκω όλα όσα τόσα χρόνια μας ψυχαγωγούσαν και τώρα νοσταλγούμε. Βέβαια εδώ και μερικά χρόνια εγώ είχα κάνει το κουμάντο μου κι έχω μια μικρή συλλογή από τα επισόδια των Απαράδεκτων , Τρεις Χάριτες και Παρά Πέντε τα οποία, μαζί με το αρχείο από ελληνικές ταινίες που διαθέτω, με βοήθησαν να περάσω τα δύο χρόνια που η ζωή μου ήρθε τα επάνω κάτω. Ισως επειδή μου φέρνουν μόνο ευχάριστες αναμνήσεις και κάθε που τα ακούω, γιατί πλέον δεν χρειάζεται να τα βλέπω τα ξέρω από έξω, χαμογελώ ασυναίσθητα.Να ' ναι καλά αυτοί που τα δημιούργησαν.
Νοσταλγώ συχνά τα χρόνια των Απαράδεκτων . Κακά τα ψέματα. Όσα συνδέονται με τα μικράτα μας έχουν πάντα και νοσταλγία μέσα τους. Πολύ μου κακοφαίνεται που από τα χρόνια των Απαράδεκτων φτάσαμε να ζούμε τα Απαράδεκτα χρόνια. Στα πάντα τους απαράδεκτα.Σαν ένα ξάφνιασμα να μου έρχεται κάθε που ανακαλύπτω και κάτι καινούριο της απίστευτης ελληνικής πραγματικότητας. Παίρνω εκείνο το βλέμμα της απορίας , κοιτώ την κάμερα και σαν άλλος Σπύρος ρωτώ "Τι έγινε ρε παιδιά; " Απάντηση; Μπααααααα....
Σε καληνυχτώ καλό μου Σοφάκη
Σε φιλώ γλυκά.
ΥΓ : Για πολλές στιγμές νοσταλγίας και ευθυμίας εδώ http://www.youtube.com/watch?v=TPNicwrxwVo&list=SP775E4158319DE00B . I LOVE APARADEKTOYS !!!
Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013
Τρέχουμε τώρα λέμε!
Αγαπημένη μου Σόφη,
Το σύνηθες είναι μετά τις γιορτές όλοι να ανασκουμπωνόμαστε για να χάσουμε τα κιλά που σίγουρα πήραμε στις γιορτές. Αν και πολλές φορές επιδιώκω να διαφέρω από τα πλήθη, στην προκειμένη περίπτωση λέω απλά να ακολουθήσω τη ροή.Από εδώ και πέρα λοιπόν σύνεση και εγκράτεια στο φαγητό.
Θα ήθελα εδώ να σημειώσω, για να απενοχοποιήσω και τα Χριστούγεννα, ότι τα κιλά ξεκίνησα να τα καλωσορίζω δύο - τρεις μήνες περίπου πριν όταν, αφού μπήκαμε στο καινούριο σπίτι, αρχίσαμε να τρώμε για να το γιορτάσουμε!Εύλογα λοιπόν πήρα πίσω τα 5 κιλά που με σύνεση και υπομονή είχα χάσει τους μήνες πριν το καλοκαίρι, συν άλλο ενάμιση bonus από τις γιορτές
Από την Δευτέρα έβγαλα ξανά στην επιφάνεια το πρόγραμμα που μου είχε δώσει πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή, ο διατροφολόγος που πήγαινα. Ξεκίνησα καλά με τη διατροφή, είμαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Δεν πεινώ αντιθέτως μάλιστα αισθάνομαι πλήρης αλλά και ελαφρύτερο το στομάχι μου αφού τα γεύματα μου είναι τακτικά, σωστά στην ποσότητα και πιο ποιοτικά . Άλλωστε να σου πω κάτι βρε Σοφάκη, το φυσιολογικό είναι καθημερινά να τρώμε λαχανικά, φρούτα ,κανονικά το σπιτικό φαγητό μας και μία, άντε δύο, φορές την εβδομάδα κανένα γλυκό. Αυτό που έχουμε καταφέρει βέβαια είναι να τρώμε καθημερινά γλυκά, όποτε βολέψει καμιά σαλάτα και μία, άντε δύο, φορές την εβδομάδα φρούτα. Όπως καταλαβαίνεις κάτι δεν πάει καλά με τις αναλογίες. Έχω καταλάβει ότι η μεγαλύτερη εξάρτηση της εποχής μας είναι η ζάχαρη !Ποιος δεν αγαπάει τα γλυκά; Τα μυριάδες γλυκά που πλέον έχουμε στη διάθεσή μας. Αν ακούσω άνθρωπο να λέει "δεν μου αρέσουν τα γλυκά" ρωτώ γεμάτη απορία "πως το κάνεις αυτό; Μαθαίνεται;" . Δυστυχώς, θετική απάντηση δεν έχω πάρει μέχρι τώρα.Κρίμα που δε υπήρξε εξάρτηση από τη ζάχαρη και στην αρχαία Ελλάδα. Ίσως οι, τα πάντα γνωρίζοντες πολυμήχανοι, αρχαίοι ημών να είχαν βρει κάποια λύση και γι'αυτό!
Στον αγώνα για ένα υγειές σώμα δεν μπορεί παρά να μην συμμετέχει και η σωματική άσκηση. Τούτου δεδομένου την Δευτέρα το απόγευμα πήγαμε με τον Γιώργο, που επίσης εξώκειλε τον τελευταίο καιρό, για τρέξιμο. Έκανε κρύο και ο αέρας που φυσούσε στο γήπεδο των Αμπελοκήπων ήταν ψυχρός. Στον πρώτο γύρο ένιωσα μια ψύχρα δεν θα πω ψέματα. Δυσκολεύτηκα να ολοκληρώσω και τους δέκα γύρους που είχα βάλει σαν στόχο αλλά στο τέλος τα κατάφερα. Μπορεί το σκηνικό να μην ήταν ειδυλλιακό, λόγω του ψύχους και η κατάσταση να είχε μέσα ψήγματα μαζοχισμού , όμως πίστεψέ με Σοφάκη η ευεξία που ένιωσα όταν σταμάτησα άξιζε την όποια ταλαιπωρία. Είχαμε σκοπό να πάμε και σήμερα αλλά λόγω δριμύτερου ψύχους αθληθήκαμε indoors. Κάναμε για περίπου 30 λεπτά κοιλιακούς, ραχιαίους και ασκήσεις για τα χέρια. Τώρα αυτό που ελπίζω είναι αυτή η διάθεση για ξεσκούριασμα να μην είναι παροδική. Δεν ονειροβατώ πιστεύοντας ότι ξαφνικά έγινα λάτρης της γυμναστικής και δεν θα μπορέσω να ξαναζήσω αν δεν κάνω και καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα την ημέρα. Προς Θεού!!Απλώς ελπίζω για το καλύτερο. Κάτι καλό θα μείνει πάντως, αυτό είναι σίγουρο. Θα σε ενημερώνω τακτικά για την πρόοδό μου.
Είναι σπουδαίο να είσαι άνθρωπος που αγαπά την άσκηση και την καλή διατροφή. Είναι από τα σημαντικότερα για να έχεις καλή υγεία. Το μυστικό είναι να τα αγαπάς. Δηλαδή να μην καταπιέζεσαι.Ο καθένας έχει την ευθύνη του εαυτού του. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ταιριάζει καμία δίαιτα, καμία διατροφή ,έχουν τα δικά τους μέτρα και απολαμβάνουν τις αμαρτίες τους και τις συνέπειες που αυτές έχουν. Με γεια τους με χαρά τους. Όπως λέει και η κουμπάρα Νίκη "κάνε τη ζωή σου. Μην καταπιέζεις και μην καταπιέζεσαι" . Αυτό
Πολλούς χαιρετισμούς αλληλεγγύης σε όσους ξεκίνησαν την ίδια προσπάθεια και όπως είπα στην αρχή: σύνεση και εγκράτεια!!
Γεια σου Σοφάκη μου
Σε φιλώ γλυκά
ΥΓ: Μου άρεσε που και σήμερα όπως και την προηγούμενη φορά έκλεισα με ρήση κάποιου δικού μου ανθρώπου. Μήπως να το κάνω συχνότερα; Μμμμμμ....
Το σύνηθες είναι μετά τις γιορτές όλοι να ανασκουμπωνόμαστε για να χάσουμε τα κιλά που σίγουρα πήραμε στις γιορτές. Αν και πολλές φορές επιδιώκω να διαφέρω από τα πλήθη, στην προκειμένη περίπτωση λέω απλά να ακολουθήσω τη ροή.Από εδώ και πέρα λοιπόν σύνεση και εγκράτεια στο φαγητό.
Θα ήθελα εδώ να σημειώσω, για να απενοχοποιήσω και τα Χριστούγεννα, ότι τα κιλά ξεκίνησα να τα καλωσορίζω δύο - τρεις μήνες περίπου πριν όταν, αφού μπήκαμε στο καινούριο σπίτι, αρχίσαμε να τρώμε για να το γιορτάσουμε!Εύλογα λοιπόν πήρα πίσω τα 5 κιλά που με σύνεση και υπομονή είχα χάσει τους μήνες πριν το καλοκαίρι, συν άλλο ενάμιση bonus από τις γιορτές
Από την Δευτέρα έβγαλα ξανά στην επιφάνεια το πρόγραμμα που μου είχε δώσει πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή, ο διατροφολόγος που πήγαινα. Ξεκίνησα καλά με τη διατροφή, είμαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Δεν πεινώ αντιθέτως μάλιστα αισθάνομαι πλήρης αλλά και ελαφρύτερο το στομάχι μου αφού τα γεύματα μου είναι τακτικά, σωστά στην ποσότητα και πιο ποιοτικά . Άλλωστε να σου πω κάτι βρε Σοφάκη, το φυσιολογικό είναι καθημερινά να τρώμε λαχανικά, φρούτα ,κανονικά το σπιτικό φαγητό μας και μία, άντε δύο, φορές την εβδομάδα κανένα γλυκό. Αυτό που έχουμε καταφέρει βέβαια είναι να τρώμε καθημερινά γλυκά, όποτε βολέψει καμιά σαλάτα και μία, άντε δύο, φορές την εβδομάδα φρούτα. Όπως καταλαβαίνεις κάτι δεν πάει καλά με τις αναλογίες. Έχω καταλάβει ότι η μεγαλύτερη εξάρτηση της εποχής μας είναι η ζάχαρη !Ποιος δεν αγαπάει τα γλυκά; Τα μυριάδες γλυκά που πλέον έχουμε στη διάθεσή μας. Αν ακούσω άνθρωπο να λέει "δεν μου αρέσουν τα γλυκά" ρωτώ γεμάτη απορία "πως το κάνεις αυτό; Μαθαίνεται;" . Δυστυχώς, θετική απάντηση δεν έχω πάρει μέχρι τώρα.Κρίμα που δε υπήρξε εξάρτηση από τη ζάχαρη και στην αρχαία Ελλάδα. Ίσως οι, τα πάντα γνωρίζοντες πολυμήχανοι, αρχαίοι ημών να είχαν βρει κάποια λύση και γι'αυτό!
Στον αγώνα για ένα υγειές σώμα δεν μπορεί παρά να μην συμμετέχει και η σωματική άσκηση. Τούτου δεδομένου την Δευτέρα το απόγευμα πήγαμε με τον Γιώργο, που επίσης εξώκειλε τον τελευταίο καιρό, για τρέξιμο. Έκανε κρύο και ο αέρας που φυσούσε στο γήπεδο των Αμπελοκήπων ήταν ψυχρός. Στον πρώτο γύρο ένιωσα μια ψύχρα δεν θα πω ψέματα. Δυσκολεύτηκα να ολοκληρώσω και τους δέκα γύρους που είχα βάλει σαν στόχο αλλά στο τέλος τα κατάφερα. Μπορεί το σκηνικό να μην ήταν ειδυλλιακό, λόγω του ψύχους και η κατάσταση να είχε μέσα ψήγματα μαζοχισμού , όμως πίστεψέ με Σοφάκη η ευεξία που ένιωσα όταν σταμάτησα άξιζε την όποια ταλαιπωρία. Είχαμε σκοπό να πάμε και σήμερα αλλά λόγω δριμύτερου ψύχους αθληθήκαμε indoors. Κάναμε για περίπου 30 λεπτά κοιλιακούς, ραχιαίους και ασκήσεις για τα χέρια. Τώρα αυτό που ελπίζω είναι αυτή η διάθεση για ξεσκούριασμα να μην είναι παροδική. Δεν ονειροβατώ πιστεύοντας ότι ξαφνικά έγινα λάτρης της γυμναστικής και δεν θα μπορέσω να ξαναζήσω αν δεν κάνω και καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα την ημέρα. Προς Θεού!!Απλώς ελπίζω για το καλύτερο. Κάτι καλό θα μείνει πάντως, αυτό είναι σίγουρο. Θα σε ενημερώνω τακτικά για την πρόοδό μου.
Είναι σπουδαίο να είσαι άνθρωπος που αγαπά την άσκηση και την καλή διατροφή. Είναι από τα σημαντικότερα για να έχεις καλή υγεία. Το μυστικό είναι να τα αγαπάς. Δηλαδή να μην καταπιέζεσαι.Ο καθένας έχει την ευθύνη του εαυτού του. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ταιριάζει καμία δίαιτα, καμία διατροφή ,έχουν τα δικά τους μέτρα και απολαμβάνουν τις αμαρτίες τους και τις συνέπειες που αυτές έχουν. Με γεια τους με χαρά τους. Όπως λέει και η κουμπάρα Νίκη "κάνε τη ζωή σου. Μην καταπιέζεις και μην καταπιέζεσαι" . Αυτό
Πολλούς χαιρετισμούς αλληλεγγύης σε όσους ξεκίνησαν την ίδια προσπάθεια και όπως είπα στην αρχή: σύνεση και εγκράτεια!!
Γεια σου Σοφάκη μου
Σε φιλώ γλυκά
ΥΓ: Μου άρεσε που και σήμερα όπως και την προηγούμενη φορά έκλεισα με ρήση κάποιου δικού μου ανθρώπου. Μήπως να το κάνω συχνότερα; Μμμμμμ....
Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013
Στο "Chicago" του 2013
Αγαπημένη μου Σόφη,
Μετά το ποδαρικό στις 2 του μήνα επανέρχομαι με καινούρια εμπειρία. Προχθές το βράδυ πήγα στο Μέγαρο Μουσικής και είδα το μιούζικαλ "Chicago". Ο Γιώργος δεν ήρθε, με την γνωστή τρελο-θεατροπαρέα πήγα.
Είχα σκοπό να κάνω μία εκτενή περιγραφή και να εκθέσω την άποψη μου,βεβαίως- βεβαίως , για το έργο. Παρόλα αυτά προτιμώ να πω λίγα και ουσιαστικά Θα ήθελα πάντως να ξεκαθαρίσω ότι τα παρακάτω είναι πάντα σύμφωνα με τα ελληνικά δεδομένα διότι όπως και να το δεις το μουσικό θέατρο στην Ελλάδα είναι αιώνες πίσω από το Λονδίνο και το Μπρόντγουέι Περίμενα να μαγευτώ,γιατί αυτό είναι άλλωστε το μιούζικαλ: μια μαγεία Παρόλα αυτά η αίσθηση ήταν μια ...ευχάριστη διάθεση.Τουλάχιστον δεν έκλαψα τα λεφτά μου (45 ευρώ διότι θέλαμε και καλές θέσεις τις οποίες και πράγματι είχαμε).Δεύτερον με εξέπληξε ευχάριστα η Σμαράγδα Καρύδη η οποία κατά τη διάρκεια της Αθεριδίτιδας που πέρασε, πρωταγωνιστώντας χρόνια σε έργα μόνο του Θοδωρή Αθερίδη, είχε πέσει κάπως στην εκτίμησή μου καθώς είχε βρει μια ασφαλή μανιέρα και πορευόταν με αυτή δίχως να δείχνει κάτι άλλο από τις ικανότητες που, θεωρώ, πως έχει. Πολύ καλή αν και φωνητικά υστερούσε αλλά της το συγχωρούσες. Όποιος μπορεί ας πάει να το δει. Βλέπεται ευχάριστα (όχι πάνω από μία φορά βέβαια!) και είναι μια εμπειρία που δεν την έχουμε συχνά στην Ελλάδα οπότε αξίζει να το δεις...για το γαμώτο!!
Όσο για την υπόθεση. Είχε τόση διαφθορά και τόση ψευτιά που νόμιζα πως ανά πάσα στιγμή πίσω από τις κουίντες θα ξεπρόβαλε κάποια γνωστή πολιτική φυσιογνωμία χαμογελώντας σαρδόνια. Όλοι ένοχοι και στο τέλος αυτή που τιμώρησαν ήταν και η μοναδική πραγματικά αθώα!!Τελικά ακόμη και μέσα σε ένα έργο που μιλάει για τη showbiz και την ψευτιά τη δική της αλλά και της δικαιοσύνης στο Σικάγο του 1920, μπορείς να βρεις ομοιότητες με την εποχή που ζούμε στην Ελλάδα του 2013. Μήπως, βρε Σοφάκη, είμαστε στο Σικάγο του 2013;
Τι να πω; Όπως είπε και ο ξάδερφος μου ο Λάζαρος " Κι αυτή η ελπίδα πόσων χρονών έγινε 800, 900;Πάντως δεν την αφήνουμε να πεθάνει" Αυτό είναι !!Γι'αυτό ας δούμε κανένα θέατρο.
Σε φιλώ κοριτσάκι
Καλή σου νύχτα
ΥΓ Ο μπακλαβάς έγινε πολύ ωραίος. Όπως ακριβώς αρέσει σε'μένα και τον Γιώργο Τραγανά φύλλα και γλύκα όση πρέπει. Άρεσε και σε άλλους όμως οπότε καταλήγω στο ότι έγινε καλόΓιαμ, γιαμ.
Μετά το ποδαρικό στις 2 του μήνα επανέρχομαι με καινούρια εμπειρία. Προχθές το βράδυ πήγα στο Μέγαρο Μουσικής και είδα το μιούζικαλ "Chicago". Ο Γιώργος δεν ήρθε, με την γνωστή τρελο-θεατροπαρέα πήγα.
Είχα σκοπό να κάνω μία εκτενή περιγραφή και να εκθέσω την άποψη μου,βεβαίως- βεβαίως , για το έργο. Παρόλα αυτά προτιμώ να πω λίγα και ουσιαστικά Θα ήθελα πάντως να ξεκαθαρίσω ότι τα παρακάτω είναι πάντα σύμφωνα με τα ελληνικά δεδομένα διότι όπως και να το δεις το μουσικό θέατρο στην Ελλάδα είναι αιώνες πίσω από το Λονδίνο και το Μπρόντγουέι Περίμενα να μαγευτώ,γιατί αυτό είναι άλλωστε το μιούζικαλ: μια μαγεία Παρόλα αυτά η αίσθηση ήταν μια ...ευχάριστη διάθεση.Τουλάχιστον δεν έκλαψα τα λεφτά μου (45 ευρώ διότι θέλαμε και καλές θέσεις τις οποίες και πράγματι είχαμε).Δεύτερον με εξέπληξε ευχάριστα η Σμαράγδα Καρύδη η οποία κατά τη διάρκεια της Αθεριδίτιδας που πέρασε, πρωταγωνιστώντας χρόνια σε έργα μόνο του Θοδωρή Αθερίδη, είχε πέσει κάπως στην εκτίμησή μου καθώς είχε βρει μια ασφαλή μανιέρα και πορευόταν με αυτή δίχως να δείχνει κάτι άλλο από τις ικανότητες που, θεωρώ, πως έχει. Πολύ καλή αν και φωνητικά υστερούσε αλλά της το συγχωρούσες. Όποιος μπορεί ας πάει να το δει. Βλέπεται ευχάριστα (όχι πάνω από μία φορά βέβαια!) και είναι μια εμπειρία που δεν την έχουμε συχνά στην Ελλάδα οπότε αξίζει να το δεις...για το γαμώτο!!
Όσο για την υπόθεση. Είχε τόση διαφθορά και τόση ψευτιά που νόμιζα πως ανά πάσα στιγμή πίσω από τις κουίντες θα ξεπρόβαλε κάποια γνωστή πολιτική φυσιογνωμία χαμογελώντας σαρδόνια. Όλοι ένοχοι και στο τέλος αυτή που τιμώρησαν ήταν και η μοναδική πραγματικά αθώα!!Τελικά ακόμη και μέσα σε ένα έργο που μιλάει για τη showbiz και την ψευτιά τη δική της αλλά και της δικαιοσύνης στο Σικάγο του 1920, μπορείς να βρεις ομοιότητες με την εποχή που ζούμε στην Ελλάδα του 2013. Μήπως, βρε Σοφάκη, είμαστε στο Σικάγο του 2013;
Τι να πω; Όπως είπε και ο ξάδερφος μου ο Λάζαρος " Κι αυτή η ελπίδα πόσων χρονών έγινε 800, 900;Πάντως δεν την αφήνουμε να πεθάνει" Αυτό είναι !!Γι'αυτό ας δούμε κανένα θέατρο.
Σε φιλώ κοριτσάκι
Καλή σου νύχτα
ΥΓ Ο μπακλαβάς έγινε πολύ ωραίος. Όπως ακριβώς αρέσει σε'μένα και τον Γιώργο Τραγανά φύλλα και γλύκα όση πρέπει. Άρεσε και σε άλλους όμως οπότε καταλήγω στο ότι έγινε καλόΓιαμ, γιαμ.
Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013
Καλοχρονίαν!!
Αγαπημένη μου Σόφη,
Ήρθε λοιπόν και το 2013. Να'ναι για όλους μας καλότυχο και καλοζυγισμένο. Όχι δεν έκανα λάθος αυτό ήθελα να πω. Όταν ζυγίζεις λύπες με χαρές να γέρνει στις χαρές.
Πάντως εμείς από τη μεριά μας κάναμε ότι ήταν δυνατόν να τον υποδεχθούμε μεγαλοπρεπώς όπως του άξιζε. Και καλό τραπέζι του κάναμε και σταυρώσαμε το τραπέζι και τα ξηροκάρπιά μας ρίξαμε και όλα τέλος πάντων. Τι; Δεν ξέρεις Σοφάκη τι είναι όλα αυτά; Α, τότε να σου εξηγήσω.
Όταν ήμουν παιδί μαζευόμασταν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο σπίτι της γιαγιάς μαζί με όλα τα αδέρφια του μπαμπά και τις φαμίλιες τους για το γιορτινό τραπέζωμα Η γιαγιά φρόντιζε να έχει πάντα 7 διαφορετικά είδη πιάτα στο τραπέζι με στάνταρ κάθε χρόνο να είναι το κοτόπουλο, οι σαρμάδες με λαχανίδα (τα μαύρα λάχανα που λέμε και οι Πόντιοι) και η πίτα. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβολίζει ο αριθμός επτά. Ίσως τις επτά μέρες της εβδομάδας...; Πριν ξεκινήσουμε να τρώμε ο πρεσβύτερος και αρχηγός της οικογενείας, δηλαδή ο παππούς, έπαιρνε ένα ποτήρι με ούζο κι έριχνε στις τέσσερις γωνιές του τραπεζιού λέγοντας ευχές για τον καινούριο χρόνο. Έπειτα έπαιρνε καρύδια και φουντούκια , με το τσόφλι τους και τα πετούσε στις τέσσερις γωνίες του σαλονιού λέγοντας πάλι ευχές. Αυτό γινόταν διότι οι ξηροί καρποί συμβολίζουν την αφθονία στα αγαθά κι επίσης με το θόρυβο που έκαναν πέφτοντας έδιωχναν μακριά τα κακά δαιμόνια . Αυτούς τους ξηρούς καρπούς απαγορευόταν να τους μαζέψουμε εκείνο το βράδυ παρά μόνο την άλλη μέρα το πρωί που πηγαίνοντας, εμείς τα παιδιά ,στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς δεν αφήναμε φουντούκι για φουντούκι κάτω. Έπειτα από αυτό το τελετουργικό ξεκινούσε το φαγητό και όταν πια τελειώναμε, μαζεύαμε τα βρώμικα πιάτα αλλά όχι και τα υπόλοιπα των φαγητών. Έπρεπε να μείνουν εκεί ώστε να τραταριστεί ο Αγιος Βασίλης που θα μας επισκέπτονταν. Βέβαια όσον αφορά αυτό το τελευταίο, μόλις φέτος έμαθα την αληθινή φύση του εθίμου. Τότε λοιπόν, τα παλαιά χρόνια εις τον Πόντο, κάθε οικογένεια είχε κι από έναν ξενιτεμένο που είχε φύγει για να εργαστεί είτε στη Ρωσία, είτε στην Πόλη ή και αλλού ανά την επικράτεια της Τουρκίας. Οι ξενιτεμένοι λοιπόν επέστρεφαν στο σπίτι για την Πρωτοχρονιά και φυσικά κανείς δεν ήξερε τι ώρα θα έφταναν και γι' αυτό άφηναν στο τραπέζι φαγητά ώστε να βρουν κάτι να φάνε αν φτάσουν αργά το βράδυ. Αφού στις μέρες μας ξενιτεμένους που φτάνουν απρογραμμάτιστα δεν έχουμε, λέμε ότι είναι για τον Αγιο Βασίλη που όσο να πεις κάνει μεγάλο ταξίδι κι αυτός για να έρθει από την Καισαρεία.
Αυτά τα πολύ ωραία έθιμα τα μεταφέραμε και στο δικό μας τραπέζι τα τελευταία χρόνια και χθες το βράδυ ο μπαμπάς, ως πρεσβύτερος , έκανε και φέτος το καθήκον κι έδιωξε μακριά τα δαιμόνια. Ξου, ξου, ξου να μην ξαναέρθουν. Το μικρότερο μέλος της ευρύτερης οικογένειας ο Βασίλης junior (Νταντίλης Πούλος που λέει κι αυτός.Ε, δεν είναι και όνομα για παιδί 20 μηνών το Παρασκευόπουλος. Εχει δρόμο ακόμη για να το πει όλο) κοιτούσε τον senior μέσα στο μάτια την ώρα έκανε την ιεροτελεστία και δεν έβγαλε μιλιά. Καλό αυτό.Σεβασμός σε ήθη και έθιμα από τη νεότερη, την πολύ νεότερη, γενιά. Όμορφα πέρασε η πρώτη μέρα του χρόνου. Να΄ναι και ο άλλες έτσι.
Καλοχρονίαν, καλοτυχίαν και καλόν υγείαν. Να χαίρουμες με τεμετέρτς α σο πρωίν ουσ το βράδον. Για όποιον δεν κατάλαβε προσφέρεται και μετάφραση κατ' επιθυμίαν.
Να χαίρομαι τους Βασίληδές μου Σοφάκη (senior και junior)
Αν και δεν φοβάμαι έχω κάποιον εκεί πάνω να τους φιλάει...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΠΑΜΕ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ !!
Ήρθε λοιπόν και το 2013. Να'ναι για όλους μας καλότυχο και καλοζυγισμένο. Όχι δεν έκανα λάθος αυτό ήθελα να πω. Όταν ζυγίζεις λύπες με χαρές να γέρνει στις χαρές.
Πάντως εμείς από τη μεριά μας κάναμε ότι ήταν δυνατόν να τον υποδεχθούμε μεγαλοπρεπώς όπως του άξιζε. Και καλό τραπέζι του κάναμε και σταυρώσαμε το τραπέζι και τα ξηροκάρπιά μας ρίξαμε και όλα τέλος πάντων. Τι; Δεν ξέρεις Σοφάκη τι είναι όλα αυτά; Α, τότε να σου εξηγήσω.
Όταν ήμουν παιδί μαζευόμασταν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο σπίτι της γιαγιάς μαζί με όλα τα αδέρφια του μπαμπά και τις φαμίλιες τους για το γιορτινό τραπέζωμα Η γιαγιά φρόντιζε να έχει πάντα 7 διαφορετικά είδη πιάτα στο τραπέζι με στάνταρ κάθε χρόνο να είναι το κοτόπουλο, οι σαρμάδες με λαχανίδα (τα μαύρα λάχανα που λέμε και οι Πόντιοι) και η πίτα. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβολίζει ο αριθμός επτά. Ίσως τις επτά μέρες της εβδομάδας...; Πριν ξεκινήσουμε να τρώμε ο πρεσβύτερος και αρχηγός της οικογενείας, δηλαδή ο παππούς, έπαιρνε ένα ποτήρι με ούζο κι έριχνε στις τέσσερις γωνιές του τραπεζιού λέγοντας ευχές για τον καινούριο χρόνο. Έπειτα έπαιρνε καρύδια και φουντούκια , με το τσόφλι τους και τα πετούσε στις τέσσερις γωνίες του σαλονιού λέγοντας πάλι ευχές. Αυτό γινόταν διότι οι ξηροί καρποί συμβολίζουν την αφθονία στα αγαθά κι επίσης με το θόρυβο που έκαναν πέφτοντας έδιωχναν μακριά τα κακά δαιμόνια . Αυτούς τους ξηρούς καρπούς απαγορευόταν να τους μαζέψουμε εκείνο το βράδυ παρά μόνο την άλλη μέρα το πρωί που πηγαίνοντας, εμείς τα παιδιά ,στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς δεν αφήναμε φουντούκι για φουντούκι κάτω. Έπειτα από αυτό το τελετουργικό ξεκινούσε το φαγητό και όταν πια τελειώναμε, μαζεύαμε τα βρώμικα πιάτα αλλά όχι και τα υπόλοιπα των φαγητών. Έπρεπε να μείνουν εκεί ώστε να τραταριστεί ο Αγιος Βασίλης που θα μας επισκέπτονταν. Βέβαια όσον αφορά αυτό το τελευταίο, μόλις φέτος έμαθα την αληθινή φύση του εθίμου. Τότε λοιπόν, τα παλαιά χρόνια εις τον Πόντο, κάθε οικογένεια είχε κι από έναν ξενιτεμένο που είχε φύγει για να εργαστεί είτε στη Ρωσία, είτε στην Πόλη ή και αλλού ανά την επικράτεια της Τουρκίας. Οι ξενιτεμένοι λοιπόν επέστρεφαν στο σπίτι για την Πρωτοχρονιά και φυσικά κανείς δεν ήξερε τι ώρα θα έφταναν και γι' αυτό άφηναν στο τραπέζι φαγητά ώστε να βρουν κάτι να φάνε αν φτάσουν αργά το βράδυ. Αφού στις μέρες μας ξενιτεμένους που φτάνουν απρογραμμάτιστα δεν έχουμε, λέμε ότι είναι για τον Αγιο Βασίλη που όσο να πεις κάνει μεγάλο ταξίδι κι αυτός για να έρθει από την Καισαρεία.
Αυτά τα πολύ ωραία έθιμα τα μεταφέραμε και στο δικό μας τραπέζι τα τελευταία χρόνια και χθες το βράδυ ο μπαμπάς, ως πρεσβύτερος , έκανε και φέτος το καθήκον κι έδιωξε μακριά τα δαιμόνια. Ξου, ξου, ξου να μην ξαναέρθουν. Το μικρότερο μέλος της ευρύτερης οικογένειας ο Βασίλης junior (Νταντίλης Πούλος που λέει κι αυτός.Ε, δεν είναι και όνομα για παιδί 20 μηνών το Παρασκευόπουλος. Εχει δρόμο ακόμη για να το πει όλο) κοιτούσε τον senior μέσα στο μάτια την ώρα έκανε την ιεροτελεστία και δεν έβγαλε μιλιά. Καλό αυτό.Σεβασμός σε ήθη και έθιμα από τη νεότερη, την πολύ νεότερη, γενιά. Όμορφα πέρασε η πρώτη μέρα του χρόνου. Να΄ναι και ο άλλες έτσι.
Καλοχρονίαν, καλοτυχίαν και καλόν υγείαν. Να χαίρουμες με τεμετέρτς α σο πρωίν ουσ το βράδον. Για όποιον δεν κατάλαβε προσφέρεται και μετάφραση κατ' επιθυμίαν.
Να χαίρομαι τους Βασίληδές μου Σοφάκη (senior και junior)
Αν και δεν φοβάμαι έχω κάποιον εκεί πάνω να τους φιλάει...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΠΑΜΕ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ !!