Η αλεπού, το παζάρι και μια Τρίτη , παρ' ολίγον, Σάββατο.

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Υπάρχει μία παροιμία που λέει "Είπε να πάει η αλεπού στο παζάρι κι ήταν ημέρα Σάββατο". Σίγουρα η κυριολεξία δεν είναι αυτό που ζητάς από μία παροιμία και στην προκειμένη όπου "αλεπού" = εγώ , Γιώργος και οι φίλες Γιολάντα και Μάγδα, όπου "παζάρι" = μία παραλία κάπου στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής και όπου "Σάββατο" = η Τρίτη που μας πέρασε.
   Αυτό το καλοκαίρι ξέραμε ότι θα έχει κάτι διαφορετικό: άφθονο ελεύθερο χρόνο για θαλάσσιες εξορμήσεις και παρέα για να γίνει και καθημερινές. Ως γνωστόν η ανεργία έχει χτυπήσει παντού κι έτσι υπάρχει άπλα...σε χρόνο. Αφού χρειάστηκε να περάσει το μισό καλοκαίρι και μετά από κάποιες αναβολές ήρθε εκείνη η μέρα που κανονίσαμε με την παρέα που ανέφερα ημερήσια εξόρμηση στη Χαλκιδική. Αποφασίσαμε να μην πάμε σε beach bar αλλά να οργανωθούμε με δικές μας προμήθειες,εξοπλισμό κι ό,τι γενικά μπορεί να θύμιζε τις παραλίες όπως ήταν πριν τις αρχές της δεκαετίας του '90 που πρωτοεμφανίστηκαν τα beach bar. Δύο λόγοι είναι υπεύθυνοι γι'αυτή την απόφαση. Η προοπτική της ηρεμίας και της διαφορετικότητας, σε ακτή δίχως ξαπλώστρες και δυνατή μουσική, αλλά και η οικονομική απόλαυση του να πληρώνεις μόνο την βενζίνη κι εκείνη μοιρασμένη στα τέσσερα. Τι να γίνει Σοφάκη, οι καιροί είναι αυτοί που ορίζουν και τις ενέργειες μας.
   Κανονίσαμε ως ώρα αναχώρησης την ενάτη πρωινή ( αν και λόγω αργοπορημένης αφύπνισης μου, πήγε μισή ώρα πίσω ) και εν πλήρη εξάρτηση (ομπρέλες, ψάθες , ψυγειάκι γεμάτο , βιβλία και σταυρόλεξα) ξεκινήσαμε για την μικρή μας εκδρομή. Φτάσαμε μέχρι τη Ν. Φώκαια με ήλιο. Στη Ν.Φώκαια συναντήσαμε τα πρώτα σύννεφα. Στην αρχή έμοιαζε με μερικά συννεφάκια που απλά ήταν εκεί για να μας δροσίσουν κρύβοντας για λίγο την πηγή της ζέστης. Όσο συνεχίζαμε η συννεφιά γινόταν πιο πυκνή μην αφήνοντας πλέον ούτε αχτίδα να περάσει, ώστε να ξεγελάσουμε τον φόβο μας ότι διαλέξαμε λάθος μέρα για μπάνιο. Εκεί κάπου στην Κασσανδρεία όλοι οι φόβοι έγιναν πια βεβαιότητα. Η βροχή ξεκίνησε και δυνάμωνε σταθερά. Έβρεχε κάθετα, πλάγια, πλαγιομετωπικά γενικά εξάντλησε όλο το ρεπερτόριο που υπήρχε στην κατεύθυνση βροχής. Παρόλα αυτά εμείς συνεχίζαμε την πορεία μας δίχως στην ουσία να πιστεύουμε πως κάτι θα αλλάξει στην διαδρομή.
    Έπειτα από μία ώρα και κάτι φτάσαμε στον προορισμό μας. Περιττό βέβαια να πω ότι το σκηνικό κι εκεί παρέμενε βροχερό.Μόνη επιλογή: να παρατήσουμε , προς το παρόν, τα όνειρα για ήσυχη παραλία και να καταλύσουμε για καφέ στο κοντινό beach bar.Όταν ανοίξαμε τις πόρτες του αυτοκινήτου , εκτός από τη βροχή, όρμησε μέσα και μία ψύχρα από αυτές του φθινοπώρου εκεί κάπου στον Οκτώβρη όταν οι ζέστες μας αφήνουν παντελώς. Οι πετσέτες θαλάσσης ήταν , εκείνη την ώρα , μία σωτήρια λύση. Τυλιχτήκαμε με αυτές  (εκτός από τη Γιολάντα που κατά έναν περίεργο τρόπο είχε προνοήσει κι είχε πάρει ζακέτα! ) και μπήκαμε στο beach bar.
"Σούπα σερβίρετε; " ήταν η ερώτηση προς τους υπαλλήλους που είχαν όλοι μαζευτεί στο bar και γέλασαν , μάλλον από υποχρέωση παρά γιατί το βρήκαν αστείο. Η κατασκευή της οροφής ήταν από ένα υλικό , θαρρείς σαν καλαμιές , που μεν φώναζε καλοκαίρι αλλά ήταν και ύποπτο προς διαρροή.

Κάτσαμε και παραγγείλαμε. Ιούλιο μήνα , σε παραλία κι εμείς πίναμε ζεστό νες, ζεστή σοκολάτα και ζεστό καπουτσίνο.Παράταιρο ακούγεται ε, Σοφάκη;
    Παρ' όλη την αρνητική ατμόσφαιρα δεν χρειάστηκε παρά μερικές γουλιές καφέ, λίγη χαλαρότητα και καλή παρέα για να ξαναπάρουν όλα το χρώμα της αισιοδοξίας. Η ζέστη από τα ροφήματα μας έκανε την διάθεση πολύ καλύτερη, με την πλάκα να βρίσκει τη θέση της στην κουβέντα. Ούτε κι όταν τελικά η οροφή μας πρόδωσε κι άρχισε να στάζει πτοηθήκαμε. Δώσαμε χρόνο στη βροχή να τελειώσει το έργο της χαζεύοντας τη θάλασσα που , ανεξάρτητα από καιρό, δεν παύει να σε μαγεύει . Σε λίγο αρχίσαμε να χαμογελάμε.Η βροχή σταμάτησε, ο ήλιος εμφανίστηκε κι εκτός από την πανέμορφη αυτή εικόνα

μας έδωσε και την ελπίδα ότι σε λίγη ώρα θα πλατσουρίζουμε στα ωραία νερά.Εσύ είσαι που το λες; Δεν πέρασε λίγη ώρα και η μέρα ξανάγινε λιγότερα υποσχόμενη δίνοντας πάλι θέση αρχηγού στη βροχή.

Το πήραμε πια απόφαση. Δεν ήταν γραφτό να το παίξουμε εναλλακτικοί εκεί σήμερα. Έπρεπε να φύγουμε σε αναζήτηση λιακάδας και ζέστης.Δεν είχαμε άλλη επιλογή.















Ευχαριστήσαμε το bar για τη φιλοξενία και νιώθοντας κάπως έτσι (όχι για το bar για τον καιρό)

Συγνώμη για την απρέπεια αλλά πόσο να αντέξεις!

μπήκαμε στο αυτοκίνητο για άλλες παραλίες.
     Στην επιστροφή συνέχισε να βρέχει μέχρι περίπου τη Φούρκα. Από εκεί και πέρα ο καιρός άρχισε να ανοίγει σιγά σιγά μέχρι τη Ν. Φώκαια όπου ξαναβρήκαμε τον ήλιο. Θαρρείς και είχαμε δώσει ραντεβού. Εκεί τον είχαμε χάσει πηγαίνοντας , εκεί μας ήρθε πάλι γυρνώντας. Από εκεί και πέρα η επιλογή ήταν προφανής. Sani beach ,που είναι και η φίλη Νικόλ και θα την βλέπαμε κιόλας. Στο Sani όλα ήταν sunny. Η μπόρα είχε περάσει πριν ώρα και το μόνο που είχε μείνει ήταν λίγη υγρασία στην αμμουδιά. Και τι μας ενοχλούσε; Κατεβάσαμε όλο τον εξοπλισμό εκεί δίπλα στον "Άνεμο" και φτιάξαμε μία semi-εναλλακτική μέρα στην παραλία. Μπορεί να ήταν το beach bar δίπλα αλλά εμείς καθόμασταν με τις ομπρέλες μας, τις ψάθες μας και το ψυγειάκι στη δική μας γωνιά και ακριβώς μπροστά στη θάλασσα! Αυτό είναι που λέει και η κουμπάρα Νίκη "ποιότητα ζωής". Πήρα τηλέφωνο και τη Νικόλ , ήρθε μαζί μας , ήπιε έναν καφέ, είπαμε και τα νέα μας.
    Μπορεί η μέρα να ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς ,να τους έχασε κάπου στην πορεία αλλά η κατάληξη ήταν γεμάτη από θάλασσα και χαλαρότητα. Αυτά δηλαδή που στην ουσία θέλαμε εξ'αρχής. Κι αν δεν ήταν στο μέρος που το είχαμε προσχεδιάσει, δε βαριέσαι . Όπως έχουμε ξαναπεί Σοφάκη , καλή παρέα να υπάρχει και όλα γίνονται. Ακόμη και τα παρ'ολίγον Σάββατα , γίνονται κανονικές Τρίτες και πάλι.

    Καλή συνέχεια να έχουμε στις καλοκαιρινές βουτιές μας Σοφάκη.

   Μέχρι την επόμενη κουβέντα μας.

   Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι.

  ΥΓ Νικόλ, κανόνισε να τρως καλά! Μην ξεχνιέσαι. Μου αδυνάτισες.