Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Να ζήσεις Ελισάβετ και χρόνια πολλά


      Αγαπημένο μου Σοφάκη,

       Σήμερα 27 Μαΐου έχω τα γενέθλιά μου.Συμπληρώνω 34 χρόνια ζωής και δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμον για την καλή μου υγεία και την πολλή αγάπη που λαμβάνω από του ανθρώπους που είναι κοντά μου. Σίγουρα θα μπορούσα να βρω και πολλά για να παραπονεθώ αλλά λέω να αφήσω στην άκρη νοσταλγίες , γκρίνιες και παράπονα με μόνη ίσως εξαίρεση την απουσία της μαμάς μου που ήταν πάντα , αν όχι η πρώτη σίγουρα η δεύτερη που μου ευχόταν. Δύο χρονιές μάλιστα μου είχε ετοιμάσει και πάρτι έκπληξη. Σε αυτό ευτυχώς έχω τον Γιώργο μου που συνεχίζει το έργο της καθώς στα 7 γενέθλια που έχουμε περάσει μαζί έχω λάβει δύο πάρτι έκπληξη.
      Πάντα μου άρεσε η μέρα των γενεθλίων μου. Είναι μία κατάδική μου μέρα και μου αρέσει πολύ να τη γιορτάζω. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτε μεγαλύτερο για το οποίο μπορείς να πανηγυρίσεις από την ίδια σου τη γέννηση.Πρέπει να γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας κι όχι να κρυβόμαστε από αυτά. Σίγουρα όλου έχουμε περάσει μεταίχμια στη ζωή μας που μας κάνουν να θέλουμε να φύγει η μέρα που μας χαρίζει ακόμη ένα χρόνο. Το πρώτο είναι όταν φτάνεις τα είκοσι και νομίζεις ότι ξαφνικά μεγάλωσες πολύ γιατί είναι η πρώτη σημαντική αλλαγή δεκαετίας που βιώνεις.Είτε είσαι φοιτητής , είτε έχεις ήδη μπει στην παραγωγή ( αυτά βέβαια είναι και λίγο δύσκολα στις μέρες μας αλλά χάριν ευκολίας ας υποθέσουμε ότι υπάρχει σαν πιθανότητα) όταν μπεις στα είκοσι νομίζεις ότι όλοι περιμένουν από εσένα να κάνεις πλέον τα "ώριμα". Παύεις να είσαι ένας χαριτωμένος , ανέμελος , έφηβος. Το δεύτερο μεταίχμιο είναι όταν φτάνεις στα τριάντα. Εκεί οι απαιτήσεις και τα ερωτήματα είναι άλλα. Αν έχεις κάνει οικογένεια ανησυχείς για το μέλλον των παιδιών , την καθημερινότητα που έχει πολύ περισσότερες έννοιες κι έτσι η αλλαγή γίνεται πιο ομαλά ,σαν να είσαι σε ένα δρόμο και βλέπεις μπροστά σου ένα stop . Σταματάς, κοιτάζεις δεξιά- αριστερά κανένα αυτοκίνητο δεν έρχεται και απλά συνεχίζεις τη πορεία σου απρόσκοπτος και με το ίδιο γκάζι. Ίσως τόσο ίδιο που σε κάνει να σκέφτεσαι λίγο παραπάνω.Αν πάλι δεν έχεις κάνει οικογένεια ή κάτι δεν πάει καλά με τη δουλειά αναρωτιέσαι " που πάει η καριέρα μου;", "πότε θα νοικοκυρευτώ;" και για τις γυναίκες το αιώνιο ερώτημα ειπωμένο τόσο εύστοχα από τα χείλη της Δ. Παπαδοπούλου " εγώ πότε θα γίνω μάνα ! ".
    Το ευχάριστο Σοφάκη με 'μένα  είναι ότι ποτέ δεν περίμενα την 27η Μαΐου για να τα σκεφτώ όλα αυτά κι έτσι πάντα είχα τη δυνατότητα να γιορτάσω τα γενέθλιά μου όπως τους αξίζουν.Σβήνω τα κεράκια μου στην τούρτα , τρώω και μία κομματάρα μεγάλη και χαμογελώ μαζί με φίλους και οικογένεια. Φέτος λέω να κάνω την τούρτα με τα χεράκια μου. Θα σου πω πως πήγε Σοφάκη.
    Σε αφήνω  καλή μου γιατί κοντεύει και μία τα μεσάνυχτα. Να με χαίρεσαι.

Φιλιά και καληνύχτα κοριτσάκι.




1 σχόλιο: