Μετά από μία όμορφα "κουραστική" εβδομάδα , που κορυφώθηκε στο πολύ ωραίο σαββατοκύριακο με τον γάμο της ξαδέρφης μου της Νικολέτας κι ένα ωραίο οικογενειακό γεύμα την Κυριακή, είμαι εδώ να σου πω τα νέα μου, αλλά και να σου εξηγήσω προς τι ο περίεργος τίτλος της κουβέντας μας
Η μέρα των γενεθλίων μου ήταν μία από τις πιο γλυκές ever. Φίλοι , οικογένεια νόστιμα μεζεδάκια, που είχαμε ετοιμάσει με τον Γιώργο και η τούρτα που έφτιαξα με τα χεράκια μου να έχει επιτυχία. Φαγώθηκε από όλους με ευχαρίστηση και πολύ το χάρηκα. Σβήσαμε και τα κεράκια με τον Βασιλάκη. Τι χαμόγελα μου προσφέρει αυτό το παιδί, να' ναι καλά.Και του χρόνου όλοι μαζί.
Την πέμπτη το πρωί κέρασα στην γειτονιά μου , για τα γενέθλια κι έτσι την προηγούμενη μέρα έκανα κορμό και αλμυρά μάφινς. Μαζευτήκαμε στο πατρικό μου καμιά δεκαριά άτομα και μου θύμισε το πόσο πολύ μου λείπει η γειτονιά μου . Είναι μεγάλη υπόθεση να ξυπνάς το πρωί, να ανοίγεις το παντζούρι (το ρολό με τα στόρια πλέον αλλά ας είμαστε πιο ρομαντικοί) και να μην σταματάς να λες καλημέρα.
Κάπως έτσι φτάσαμε στην πέμπτη το βράδυ και το πρόγραμμα έλεγε θέατρο. Πήγαμε να δούμε την παράσταση που παίζει ο φίλος μας ο Πέτρος. Η παράσταση λέγεται "Νυκτόβια ζώα" και είναι του Ισπανού συγγραφέα Χουάν Μαγιόρκα. Δεν τον ήξερα, αλλά η γνωριμία μαζί του αποδείχθηκε πολύ ευχάριστη. Μία πολύ ωραία παράσταση φτιαγμένη από ανθρώπους νέους με μεράκια. Θεωρητικά ασχολούνται επαγγελματικά με το θέατρο , ένεκα που έχουν τελειώσει και μία δραματική σχολή αλλά όταν δεν υπάρχει κάτι να σε απασχολήσει δημιουργείς κάτι από μόνος σου. Στον τελικό απολογισμό βέβαια το πιθανότερο είναι ότι το κέρδος θα είναι από μηδενικό έως πολύ μικρό όταν όμως έχεις μία αγάπη κι ένα όραμα προσπαθείς να μείνεις κοντά του και να το υπηρετείς όσο σε παίρνει μέχρι να βρεις κάτι καλύτερο. Εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι το εξής : η δουλειά των παιδιών ήταν πολύ καλή κι ας μην ήταν υποστηριζόμενη από κανέναν, κυβερνητικό ή μη, οργανισμό. Μια καλοδουλεμένη παράσταση σκηνοθετημένη από την Κική Στρατάκη, νέα ηθοποιό που έκανε την πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα, ωραίες ερμηνείες κι ένα σκηνικό που έβγαζε ατμόσφαιρα , δήλωνε πολύ ωραία την χωροταξία κι έδινε την ουσία σχεδόν από το τίποτα! Ο δικός μας Πέτρος εντυπωσιακά βελτιωμένος . Το ότι δούλεψε πολύ ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές.Και όλα αυτά μέσα σε ένα χώρο που ήταν όχι απλά ακατάλληλος για παράσταση αλλά ήταν γενικά ακατάλληλος για τα πάντα !Υπόγειο, υγρασία ,ο λαιμός να ξεραίνεται κι εσύ να αναρωτιέσαι αν σου κάνουν πλάκα αυτοί που μπροστά σου καταθέτουν ψυχή και πνευμόνια με κίνητρο το χειροκρότημα. Ε, πάρτε το λοιπόν βρε παιδιά γιατί το αξίζετε.Εύχομαι η παράσταση να βγει από το υπόγειο που είναι τώρα και να πάει εκεί που της πρέπει, στο φως . Εκείνο το βράδυ πριν κοιμηθώ, εκεί παρέα με τις σκέψεις και τον απολογισμό της ημέρας, ένιωσα μία βαθιά συγκίνηση και μία ελπίδα Κατάλαβα ακόμη μία φορά το πόσα πολλά μπορούμε να καταφέρουμε με δουλειά και καλή συνεργασία Μπράβο σας παιδιά. Ευχαριστώ για την ανάσα αισιοδοξίας.
Έτσι το ξύπνημα της επόμενης μέρας με βρήκε με ωραία διάθεση κι έναν ήλιο να μου χαμογελάει και να με προτρέπει να πάω στο κέντρο να τελειώσω κάποιες δουλειές που είχα.Πήρα το λεωφορείο και κατέβηκα μερικές στάσεις αργότερα για να πάρω το άλλο λεωφορείο που θα με πάει κατευθείαν στο κέντρο. Στάθηκα κάτω από τη στάση κοίταξα πίσω μου και στο άδειο οικόπεδο από πίσω είδα αυτό...
Φτου, την τύχη μου μέσα! Γιατί σήμερα ; Έπρεπε να αντικρίσω αυτή την αθλιότητα σήμερα; Έπρεπε να χάσω το ωραίο χθεσινοβραδινό συναίσθημα τόσο γρήγορα. ; Ας μου εξηγήσει κάποιος αυτόν τον παραλογισμό.Μπορεί; Δεν νομίζω. Ποιοι άθλιοι πέρασαν το πίσω μέρος της στάσης για κάδο απορριμάτων ; Πρέπει ο κάθε ανεγκέφαλος να βάζει σε κίνδυνο την υγεία μου και να προσβάλει τόσο άσπλαχνα την αισθητική μου. Εκείνο το μεγάλο που φαίνεται σαν τετράδιο είναι ενημερωτικό για όρους κατάθεσης της Εμπορικής τράπεζας που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του δρόμου ! Αυτός που το πέταξε εκεί σίγουρα θα κατηγορεί τον Δήμο που δεν είχε κάδο εκεί ακριβώς που τον ήθελε. Αρνούμαι να δεχθώ πλέον τόση κοινωνική ανευθυνότητα. Νομίζω θα αρχίσω να θυμώνω πλέον και να μιλάω όταν βλέπω μπροστά στα μάτια μου να γίνονται τέτοιου είδους αίσχη. Ελπίζω να το θυμάμαι αυτό το συναίσθημα την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να κάνω κάτι.Αρνούμαι πλέον Σοφάκη, να αφήσω τον παραλογισμό να κυριαρχεί. Αρνούμαι να κάνω τη ζωή μου έργο του Ιονέσκο. Όχι άλλο θέατρο του παραλόγου. Έξω οι "φαλακρές τραγουδίστριες" !!
Σου τα είπα και ξεθύμανα Σοφάκη. Δεν θέλω να κλείσουμε την κουβέντα μας με θυμό. Προτιμώ να κρατήσω μέσα μου την χαρά της δημιουργίας. Δηλαδή είναι παράλογο να ελπίζω; Κι όπως έλεγε και ο Λαζόπουλος (τότε στους Δέκα Μικρούς Μήτσους όταν έκανε πραγματική σάτιρα κι όχι τώρα που παράγει λαϊκισμό της χείριστης ποιότητας )μέσω της χήρας Μήτση
" Παράλογοοοοο.... Να το , δεν απαντάει. Άρα λογικό " Ας ελπίζουμε λοιπόν.
Σε φιλώ Σοφάκη μου και σε χαιρετώ
Καλή σου νύχτα κοριτσάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου