Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Η τρέλα πάει...στα ποτάμια vol.2

Αγαπητή Σόφη, 

      Που είχαμε μείνει; Α, ναι εκεί που μας είχαν φορτώσει στο λεωφορείο με προορισμό την αρχή της διαδρομής. Είχα καιρό να βρεθώ σε λεωφορείο με παρέα και διάθεση για χαζολόγημα. Θυμήθηκα τις μέρες που κάναμε τα ταξίδια με την θεατρική ομάδα Τι κεφάλαιο κι αυτό! Τόσο ωραίο και τόσο κλεισμένο. Σοφάκη, θαρρώ πως εκτροχιάστηκα κομμάτι στις σκέψεις μου. Το θέμα μας ήταν άλλο.
      Φτάσαμε εκεί που έπρεπε μετά από μισή ώρα. Κατεβήκαμε ένα κατηφορικό δρομάκι λίγο γκρινιάζοντας και λίγο βλαστημώντας επειδή τα "λίγο από παπούτσια" που φορούσαμε δεν είχαν σκληρούς πάτους, με αποτέλεσμα οι πέτρες που πατούσαμε να είναι πολύ ενοχλητικές.Στο τέλος της κατηφόρας ήταν  το δάσος και η όχθη του ποταμού. Η φύση ήταν εκεί και μας περίμενε. Με τα δέντρα της, τις πρασινάδες τις, τις ηλιαχτίδες ανάμεσα στις φυλλωσιές, τα μανιταράκια της, με την όχθη του ποταμού. Όλα ήταν εκεί. Και τι έλειπε θα ρωτήσεις Σοφάκη γιατί με βλέπεις πως προς τα εκεί το πάω. Κάτι πολύ βασικό: ΤΟ ΝΕΡΟ!!Η στάθμη του νερού ήταν πολύ χαμηλή γιατί δεν είχαν ανοίξει ακόμη το φράγμα που τροφοδοτούσε τον ποταμό με την ορμή που του έπρεπε.Θα χρειαζόταν να περιμένουμε. Πιάσαμε ο καθένας από ένα βραχάκι και περιμέναμε.Περιμέναμε, περιμέναμε, περιμέναμε κι εκεί πάνω που αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε ποιος είναι ο γκαντέμης ανάμεσά μας ήρθαν τα χαρμόσυνα νέα: έ, έ, έρχεται !!Το ποτάμι άρχισε να γεμίζει και το μάθημα προς τους επίδοξους extrimistas ξεκίνησε και τελείωσε μέσα σε κλίμα χαράς και ανυπομονησίας. 
     Ήρθε η ώρα να μπούμε στη βάρκα. Εγώ, ο Γιώργος, ο Πέτρος, η Νίκη, η Γιολάντα, η Στέλλα και 4 ακόμη άσχετοι με εμάς  που δεν άργησαν να καταλάβουν με ποιους είχαν να κάνουν. Χαχαχαχαχαχαχαχα (γέλιο επιβλητικό με μία υποβόσκουσα ειρωνεία για τα εμπόδια που θα μπορούσαν να εμφανιστούν στη διαδρομή) Το όνομα του οδηγού μας ήταν Σπύρος.Πριν τσουλήσουμε στη ροή του ποταμού έκανε μια μικρή πρόβα τα παραγγέλματα.
Τι χαρά, τι χαρά σχίζει η βάρκα τα νερά!
"Εμπρός δεξιά" φώναξε κι εμείς που ήμασταν στη δεξιά πλευρά έπρεπε να κωπηλατήσουμε προς τα εμπρός ενώ αυτοί από την αριστερή, αντίθετα προς τα πίσω. Η βάρκα άρχισε να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της και λίγο πριν την ζαλάδα το παράγγελμα άλλαξε σε "Στοπ" κι έτσι γλυτώσαμε τις δραμαμινες.

"Όλοι μπροστά" φώναξε ο Σπύρος.Βαλθήκαμε να αποδείξουμε από τα πρώτα κιόλας μέτρα τι καλό συγχρονισμό που έχουμε. Αποτύχαμε! Όχι οικτρά, μα αποτύχαμε. Όμως  αυτό καθόλου δεν μας πτόησε και συνεχίσαμε την προσπάθεια. Μέχρι που έφτασε η στιγμή να δοκιμάσουμε από νωρίς τις αντοχές μας. Μπροστά μας το ποτάμι περίμενε ορμητικό. Δεν θυμάμαι το παράγγελμα που έδωσε ο Σπύρος αλλά σίγουρα θυμάμαι το μπλουμ . Να το Σοφάκη. Δες ! 

     
Απίστευτη αίσθηση. Τώρα να υποθέσω πως νομίζεις ότι αυτό είναι επικίνδυνο. Μπορεί να είναι αλλά τι είναι λίγος κίνδυνος μπροστά στην ηδονή που σου προσφέρει η έκρηξη της αδρεναλίνης!!Ελπίζω να κατάλαβες ότι αστειεύομαι ή κατά την προσφιλή έκφραση των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων "σου πούλησα τρελό παπά". 
       Καμιά φορά αυτό που φαίνεται δεν ταιριάζει με αυτό που είναι. 
End of vol. 2!!

Η συνέχεια και το τέλος της περιπέτειας προσεχώς.
Σε ασπάζομαι και σε χαιρετώ 

Καληνύχτα κοριτσάκι

... to be continued 2

ΥΓ Περισσότερες φωτογραφίες εδώ www.riverland.gr .Είναι το site των οργανωτών. Στη σελίδα τους στο facebook έχουν αναρτημένες τις φωτογραφίες από την εξόρμηση μας στις 06/10.

1 σχόλιο: