Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Η τρέλα πάει...στα ποτάμια vol.3

Αγαπημένο μου Σοφάκη,
       Αν και με καθυστέρηση έρχομαι σήμερα να κλείσω την αφήγηση για το πως ήταν η εμπειρία του rafting.Δεν ξέρω αν συνήλθες ακόμη από το απαράμιλλο "σου πούλησα παπά"  με το οποίο είχα κλείσει την προηγούμενη ανάρτησή μου. Όχι ; Έλα μωρέ Σοφάκη, λίγη αργκό δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Έτσι δείχνω ότι είμαι και παιδί της πιάτσας!Τρομάρα μου.
      Μετά λοιπόν από  το ωραίο πέρασμα από τα νερά που ήταν ζωηρούτσικα ήρθε η ικανοποίηση ότι το πρώτο γερό τεστ περάστηκε με επιτυχία από όλους.Μαζί με την ικανοποίηση, παρόλα αυτά, ήρθε κάτι ακόμη πιο σημαντικό: πολύ γέλιο!! Λυτρωτικό, ηχηρό και γάργαρο! Τι ωραίο μα την αλήθεια. Ακολούθησε και άλλο γέλιο όταν ένας-ένας βουτούσαν, μετά πάντα από παρότρυνση του Σπύρου, μέσα στο νερό και παρασύρονταν από το ρεύμα μέχρι την απέναντι όχθη από όπου τους μαζέψαμε όσοι είχαμε μείνει στη βάρκα. Κι ύστερα ήρθε ακόμη περισσότερο γέλιο όταν οι δυσκολίες στο να ανεβάσουμε ο ένας τον άλλον στη βάρκα οδήγησαν σε πολλές "άσεμνες"στάσεις κι αποκαλυπτικές πόζες στη φωτογραφική. Και μετά ησυχία. Το πέρασμα από ένα σημείο, όπου το νερό κυλούσε σχεδόν αθόρυβα, έδωσε στα ταλαιπωρημένα αφτιά μας την πολυτέλεια να ακούσουν ... τη σιωπή.Μόνο πουλιά το έσπαγαν λίγο. Όμως από τα ωραία "σπασίματα". Από αυτά που θέλεις να κρατήσουν και που αν ήσουν σε μπουζουξίδικο των 80'ς θα φώναζες "φέρτε πιάτα!!".
     Το πέρασμα από τη σιωπή μας έφερε σε μία μονομαχία πλεούμενων καθώς το βάλαμε πείσμα να φτάσουμε και να εμβολίσουμε με συνοδεία καταβρεξήματος την άλλη βάρκα. Όπως και στα υπόλοιπα  έτσι και σ'αυτό επιτύχαμε!Ο εχθρός παραδόθηκε και τσιρίδες αντήχησαν στις πλαγιές του βουνού. Ο εμβολισμός ακολουθήθηκε από ακόμη μια περιοχή με νερά που έβραζαν από το κακό τους κι επειδή μάλλον είχαμε κουραστεί και λίγο, η ροή μας έφερε προς την άκρη, κοντά σε μεγάλα, χαμηλά κλαδιά όπου, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τον Σπύρο να φωνάζει το παράγγελμα "όλοι μέσα" . Για πότε βρεθήκαμε και οι δέκα μέσα στη βάρκα, που πριν να μπούμε θεωρούσαμε ότι δεν θα μας χωρούσε "με τίποτα", ούτε που το κατάλαβα.Τελικά το ένστικτο της επιβίωσης πάντα λειτουργεί και βρίσκει την άκρη του.
    Το τέλος της διαδρομής μας βρήκε κουρασμένους και κατενθουσιασμένους. Η κατάκτηση του Νέστου είχε φτάσει στο τέλος της!!Αποστολή εξετελέσθει! Το ξανακάνω πολύ άνετα.!Αλλά πολύ άνετα.
     Ελπίζω να μην ανησυχήσεις αν σου ξαναπώ ότι πάω για rafting. Τώρα πια ξέρεις ότι δεν είναι επικίνδυνο και αυτή τη φορά δεν έχει ούτε παπάδες, ούτε μητροπολίτες.

     Σε φιλώ γλυκά
 
     Καληνύχτα κοριτσάκι.

ΥΓ Στελλίτσα, ευχαριστώ για την απίστευτη φιλοξενία. Στο ξαναείπα είσαι πολύ "κοντά" για να είσαι μακριά! Ωραία και η Ξάνθη αλλά σαν την Σαλονίκη ( το "λ" παχύ) δεν έχει. Χαχαχαχαχα.

2 σχόλια:

  1. Υπάρχουν και ντοκουμέντα (videos) στην σελίδα του Riverland στο facebook (http://www.facebook.com/pages/Riverland/26655248135) Αξέχαστη εμπειρία και το τι μάσα ρίξαμε σε αυτό το ταξίδι! :) Στέλλα και εις άλλα με υγεία! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αλήθεια είναι ότι έχεις απόλυτο δίκιο "Είμαι πολύ κοντά για να είμαι μακριά". Λίγη καλή θέληση όμως να υπάρχει και αρκετή διάθεση και οι αποστάσεις εκμηδενίζονται...Και μένεις με τη γλυκιά γεύση της ανάμνησης μέχρι την επόμενη φορά.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή