Αγαπητή μου Σόφη,
Να'μαι πάλι. Την τελευταία φορά που επικοινωνήσαμε πονούσε η καρδιά μου και δεν ήμουν δίκαιη μαζί σου. Συγνώμη!
Είναι μια αλήθεια ότι έχει μπει πολύ δυνατά στη ζωή μας το "www" , τόσο δυνατά που όταν δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτό δένονται τα χέρια μας.Αυτό έπαθα κι εγώ. Όντας στην διαδικασία της μετακόμισης δεν είχαμε net στο σπίτι κι έτσι η επικοινωνία μας ήταν αδύνατη. Μόνη διακοπή στην απουσία, μια επίσκεψη στον μπαμπά στις 17/09 που κατέληξε σ'εκείνη την δημοσίευση που τελείωσε άδοξα. Ίσως αναρωτιέσαι γιατί δεν ξαναπήγα ή γιατί δεν πήγα να ζητιανέψω αλλού net. Ξέρεις κάτι όμως βρε Σοφάκη, όταν σου γράφω θέλω να είμαι ήρεμη και χαλαρή κι όχι να πρέπει να γράψω και να φύγω.
Σήμερα (παρασκευή 05/10) κατά τις 12:00 χτύπησε το θυροτηλέφωνο. Πήγα προς τα εκεί γεμάτη αγωνία και κοίταξα από την οθόνη (το καινούριο σπίτι είναι πιο high-tech από το προηγούμενο) όπου εμφανίστηκε μια άγνωστη φυσιογνωμία με ένα πολύ γνωστό λογότυπο στο μπλουζάκι
"Είμαι από τη Forthnet" είπε και οι ελπίδες για επανασύνδεση στο παγκόσμιο δίκτυο αναπτερώθηκαν. Ο τεχνικός ανέβηκε στο σπίτι, έκανε μια δουλειά που διήρκεσε περίπου 10 λεπτά, είχε κάνει πολύ περισσότερη ώρα στην προετοιμασία πριν από ότι μου είπε, ζήτησε μια υπογραφή σε ένα δελτίο και φεύγοντας είπε χαμογελαστά
" Τώρα έχετε και σταθερό ξανά αλλά και internet"
"Ευχαριστούμε πάρα πολύ" απάντησα και κάπου εκεί η σεμνή τελετή αποκατάστασης της επικοινωνίας μέσω υπολογιστή, έλαβε τέλος.
Τώρα λοιπόν που επέστρεψα ελπίζω να μην χωριστούμε Σοφάκη... ποτέ ξανά. Όπως σου είπα και την αρχή μου έλειψες πολύ.Κι εσύ αλλά και η αύρα των φίλων που ξέρω πως μας διαβάζουν
Σε φιλώ
Σε χαιρετώ γι απόψε.
Καληνύχτα κοριτσάκι
Να'μαι πάλι. Την τελευταία φορά που επικοινωνήσαμε πονούσε η καρδιά μου και δεν ήμουν δίκαιη μαζί σου. Συγνώμη!
Είναι μια αλήθεια ότι έχει μπει πολύ δυνατά στη ζωή μας το "www" , τόσο δυνατά που όταν δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτό δένονται τα χέρια μας.Αυτό έπαθα κι εγώ. Όντας στην διαδικασία της μετακόμισης δεν είχαμε net στο σπίτι κι έτσι η επικοινωνία μας ήταν αδύνατη. Μόνη διακοπή στην απουσία, μια επίσκεψη στον μπαμπά στις 17/09 που κατέληξε σ'εκείνη την δημοσίευση που τελείωσε άδοξα. Ίσως αναρωτιέσαι γιατί δεν ξαναπήγα ή γιατί δεν πήγα να ζητιανέψω αλλού net. Ξέρεις κάτι όμως βρε Σοφάκη, όταν σου γράφω θέλω να είμαι ήρεμη και χαλαρή κι όχι να πρέπει να γράψω και να φύγω.
Σήμερα (παρασκευή 05/10) κατά τις 12:00 χτύπησε το θυροτηλέφωνο. Πήγα προς τα εκεί γεμάτη αγωνία και κοίταξα από την οθόνη (το καινούριο σπίτι είναι πιο high-tech από το προηγούμενο) όπου εμφανίστηκε μια άγνωστη φυσιογνωμία με ένα πολύ γνωστό λογότυπο στο μπλουζάκι
"Είμαι από τη Forthnet" είπε και οι ελπίδες για επανασύνδεση στο παγκόσμιο δίκτυο αναπτερώθηκαν. Ο τεχνικός ανέβηκε στο σπίτι, έκανε μια δουλειά που διήρκεσε περίπου 10 λεπτά, είχε κάνει πολύ περισσότερη ώρα στην προετοιμασία πριν από ότι μου είπε, ζήτησε μια υπογραφή σε ένα δελτίο και φεύγοντας είπε χαμογελαστά
" Τώρα έχετε και σταθερό ξανά αλλά και internet"
"Ευχαριστούμε πάρα πολύ" απάντησα και κάπου εκεί η σεμνή τελετή αποκατάστασης της επικοινωνίας μέσω υπολογιστή, έλαβε τέλος.
Τώρα λοιπόν που επέστρεψα ελπίζω να μην χωριστούμε Σοφάκη... ποτέ ξανά. Όπως σου είπα και την αρχή μου έλειψες πολύ.Κι εσύ αλλά και η αύρα των φίλων που ξέρω πως μας διαβάζουν
Σε φιλώ
Σε χαιρετώ γι απόψε.
Καληνύχτα κοριτσάκι
Forthnet foreva!
ΑπάντησηΔιαγραφή