Στην αναζήτηση του γέλιου (vol.2 ): Τεμέτερα παιδία.

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Είναι ίσως άχαρο μετά από την προηγούμενη κουβέντα μας που αφορούσε ένα θέμα βαθύ και με σημασία, να συνεχίζω με την αναζήτηση του γέλιου, παρόλα αυτά έχει γίνει τόσο σημαντικό το γέλιο , κυρίως γιατί δεν βρίσκονται εύκολα οι λόγοι που θα το προκαλέσουν, που μπορεί να είναι άχαρο για συνέχεια αλλά δεν υστερεί σε σημασία.
   Σαν αμιγώς Πόντια που είμαι είπα να κάνω ένα αφιέρωμα "σ'εμέτερα τα παιδία" (στα δικά μας παιδιά).Από παλιά τα ποντιακά ανέκδοτα έχουν δώσει πολλές στιγμές αληθινής διασκέδασης σε ακροατές κάθε ηλικίας.Πάντα παρουσίαζαν του Πόντιους ως ανεπαρκείς να αντιληφθούν τι ακριβώς συνέβαινε και πάντα με την πιο απίθανη απάντηση από όλες έδιναν τη λύση που στις περισσότερες των περιπτώσεων ακολουθούνταν από σπαρταριστά γέλια. Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαστε λιγότερο ευφυείς, ούτε όμως και περισσότερο από άλλους και πως στην ουσία παντού συμβαίνουν ανάλογα περιστατικά, αλλά μάλλον είμαστε οι πιο ακομπλεξάριστοι για να τα παρουσιάσουμε. Όταν βέβαια αυτό που έχεις ακούσει ως ανέκδοτο καμιά φορά το βλέπεις να συμβαίνει και μπροστά σου, τότε απλά γελάς πολύ και προσφέρεις τη χαρά και σε άλλους.
   Λάβε μερικά γνήσια ποντιακά ανέκδοτα Σοφάκη. Γεγονότα που συνέβησαν πραγματικά κι έφτασαν σε' μένα μέσα από διηγήσεις φίλων.Φυσικά ο Γιωρίκας και οι άλλοι είναι πλέον σύμβολα κι έτσι συμβολικά θα τους χρησιμοποιήσω κι εδώ.

" Ο Γιωρίκας είχε μείνει για κάποιο διάστημα στο χωριό. Κατά την επιστροφή του πίσω στην πόλη και στην γειτονιά του ,παίρνει τη λίστα και πηγαίνει στο κοντινό του "Μαρινόπουλο". Πριν μπει κοιτάζει τη λίστα και με την άκρη του ματιού του πιάνει την γνωστή κόκκινη ταμπέλα έξω από το κατάστημα. Μπαίνοντας συναντάει μπροστά του τις οικιακές συσκευές, Σαν κάτι να του φαίνεται διαφορετικό . "Θα έκαναν ανακαίνιση , φαίνεται" σκέφτεται. Προχωράει, κοιτάζει γύρω του και συνειδητοποιεί πως χρειάζεται να ζητήσει βοήθεια. Σταματάει έναν από τους υπαλλήλους και ρωτάει ευγενικά
- Τα σαλάμια που τα έχετε;
Και ο υπάλληλος με μία απορία στο μάτι απαντάει
- Κύριε μου το κατάστημα έχει εδώ και καιρό γίνει "ΚΩΤΣΟΒΟΛΟΣ".Ο "Μαρινοπουλος" έκλεισε.
Και ο πόντιος με έτοιμη την απάντηση
-Ε, και που θες να το ξέρω εγώ. Και στον Μαρινόπουλο πρώτα τα ηλεκτρικά είχανε"

" Η Σουμέλα πήγε να επισκεφθεί τη μάνα της. Ήθελε να δει πως της φάνηκε ο καινούριος τρόπος που παίρνει το φάρμακο της , με patch (ελληνιστί διαδερμικό έμπλαστρο.Σαν αυτά για το τσιγάρο. Τα κολλάς τη μέρα και τα βγάζεις τη νύχτα). Γυρνώντας σπίτι πίνει καφέ με τη φίλη της και της λέει τι έγινε.
- Πάω ση μαναν μ και ρωτώ ατέν. Μάνα ντο επήκες με τα αυτοκόλλητα; Επέρες το φάρμακον; 
-- Κι ξέρω ντο να εφτάω Σουμέλα. Άλλον χώρο κι έχω, λέι μεν 
-Ντο λες μάνα; Ντο χώρον;
Κι εβγάλ την μπλούζα νατς και ντο να ελέπω. Αμον στρατηγός , παρασημοφορεμέντσα.  Αυτοκόλλητα σ'όλο το στέρνο και από πισ σην πλάτην νατς πα .Γομάτον!
Εβάλνεν τα αυτοκόλλητα με το φάρμακον και εφηνενα τα εκεκά "
(-Πάω στη μάνα μου και την ρωτάω. Μάνα τι έκανες με τα αυτοκόλλητα . Πήρες το φάρμακο;
--Δεν ξέρω τι να κάνω Σουμέλα. Άλλο χώρο δεν έχω, μου λέει
-Τι λες μάνα; Τι χώρο;
Και βγάζει την μπλούζα της και τι να δω. Σαν στρατηγός,  παρασημοφορεμένη. Αυτοκόλλητα σε όλο το στέρνο και από πίσω στην πλάτη της. Γεμάτο. 
Έβαζε τα αυτοκόλλητα με το φάρμακο και τα άφηνε εκεί.) "

"Γιαγιά  με πολλά έτη αλλά κι ένα ελαφρύ χάσιμο λέει στην κόρη της, την Παρέσσα.
--Άξον ντο θα λέγω σεν. Τεσόν η νύφε πρώτα τον πάπας θα χαν, μετά εμέν κι εσένα θα αφήν τελευταία γιατί είσαι αγαθέσα. 
-Ντο είναι ατά ντο λες μάνα; Εζάντηνες
-- Εμέν άξον . Αέτς θα είνεται , θα ελέπς"
(--Άκου τι θα σου πω. Η νύφη σου , πρώτα τον μπαμπά σου θα πεθάνει, μετά εμένα κι εσένα θα σε αφήσει τελευταία γιατί είσαι αγαθή
- Τι είναι αυτά που λες μάνα; Τρελάθηκες;
-- Εμένα να ακούς .Έτσι θα γίνει, θα δεις.)
Μετά από καιρό πέθανε ο παππούς, όντας και μεγάλος. Μετά από λίγο περισσότερο καιρό πέθανε και η γιαγιά.Στην κηδεία της γιαγιάς η νύφη της Παρέσσας της λέει.
-Μάνα , ενεγκάστες. Να ετοιμάζω τα χάπιας να περτς ατά.
--Γιοκ. γιοκ ! Χάσονα το . Θα ετοιμάζατα εγώ.
Γιατί, ποτέ δεν ξέρεις.
(-Μάνα , κουράστηκες. Να ετοιμάσω τα χάπια σου να τα πάρεις;
--Όχι, όχι .Άστο. Θα τα ετοιμάσω εγώ )  " 

    Το σίγουρο είναι ότι χάνουν πολύ όταν απλά τα διαβάζεις και δεν τα ακούς με την κατάλληλη προφορά και φυσικά τις ανάλογες έντονες κινήσεις που οι Πόντιοι έχουμε την τάση να κάνουμε. Πάντως αν κανείς από την εκλεκτή παρέα έχει κάποια ιστορία δική του που θέλει να  τη μοιραστεί, είναι ευπρόσδεκτη.Το "Τεμέτερα παιδία vol.2" καραδοκεί. Λελέβω σας εγώ !

   Με πολλές ευχές για καλό βράδυ και πολλούς ποντιακούς χαιρετισμούς.

   Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι.