Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Επιμένοντας καλοκαιρινά (vol.2)

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Τώρα που άνοιξαν και τα σχολεία έχω ακόμη μεγαλύτερη επιθυμία να αντισταθώ.Επιμένω καλοκαιρινά και συνεχίζω με τα των διακοπών μου.
   Δύο από τις τέσσερις εβδομάδες του Αυγούστου μας βρήκαν στα δικά μας μέρη: στο εξοχικό στην Τούζλα. Μία από τις καλύτερες και πιο εμπνευσμένες κινήσεις των γονιών μου ήταν η αγορά αυτού του οικοπέδου πριν από δέκα χρόνια. Ενα τροχόσπιτο... ενισχυμένο, μία τουαλέτα κι ένα κουζινάκι ό, τι χρειάζεται για να γίνει ένα οικόπεδο με δέκα ελαιόδεντρα ένα πρώτης τάξεως ησυχαστήριο- ορμητήριο. Όλα φτιαγμένα από τα χεράκια του μπαμπά μου (και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα) και περιποιημένα με το γούστο και τη φροντίδα της μαμάς μου.
Η επίσημη ονομασία του εξοχικού.
Ονομάστηκε έτσι όταν η μαμά ήταν
ακόμη μαζί μας.
Made by my George.
 Είναι μεγάλη υπόθεση , ιδιαίτερα στο δικό μας παρόν, να έχεις ένα μέρος όπου μπορείς να αράξεις, να ηρεμήσεις και να χαρείς τη δύναμη της εξοχής όλες τις εποχές του χρόνου. Ακούγομαι σαν διαφήμιση μεσιτικού γραφείου Σοφάκη. Τι να πω. Μπορεί η παραλία της Τούζλας να μην είναι από τους hot προορισμούς , αλλά φιλοξενεί στα πέριξ της τον δικό μου προσωπικό παράδεισο.
    Η πρώτη εβδομάδα της διαμονής μας εκεί συνδυάστηκε με τη μία από τις δύο εβδομάδες άδειας του μπαμπά μου. Εκτός από τον πατέρα, είχαμε εκεί παρέα τους γείτονες (κουμπάρους και φίλους) που εδώ και χρόνια είναι ακόμη ένας λόγος για να μου αρέσει η καλοκαιρινή διαμονή στην πατρογονική, εξοχική εστία. Το καλό είναι ότι και ο Γιώργος αγάπησε από την πρώτη στιγμή το μέρος κι έτσι μοιραζόμαστε την ίδια επιθυμία να βρισκόμαστε εκεί. Η πρώτη λοιπόν εβδομάδα συνδυάστηκε με καλή παρέα, πολύ φαγητό (σε σημείο σκασμού) , πολύ κολύμπι και το πανηγύρι.
   Η εκκλησία εκεί γιορτάζει στις 6/8 (Μεταμόρφωση του Σωτήρος ) και για έξι μέρες  η περιοχή γίνεται πόλος έλξης για παραθεριστές και κατοίκους των γύρω χωριών. Φέτος επισκέφθηκα το πανηγύρι 4 φορές! Είμαι για τα πανηγύρια, θα μου πεις Σοφάκη. Ε, ναι είμαι. Τρελαίνομαι για την ενέργεια, τα χρώματα, τη χαρά και την γευστική πανδαισία των πανηγυριών. Μία από τις πιο αγαπημένες μου γεύσεις είναι το μαλλί τις γριάς. Δεν ντρέπομαι καθόλου να κρατώ το μαγικό ξυλάκι και να λερώνομαι προσπαθώντας να δαμάσω  το πιο γλυκό-κυριολεκτικά και μεταφορικά- κομμάτι της πανηγυρτζίδικης εμπειρίας. Πραγματική ζάχαρη. Βέβαια φέτος δεν το τίμησα γιατί θεώρησα ότι ο κεσές με του πιο απίστευτους λουκουμάδες που έχω φάει ever, ήταν αρκετοί. Ικανοποίησα και την ανάγκη για φθηνές ημι-χρήσιμες αγορές (ξέρεις Σοφάκη, από αυτές που τάχα χρειάζεσαι) κλείνοντας με επιτυχία τη φετινή σεζόν στη γιορτή της Τούζλας.
    Η δεύτερη εβδομάδα ήταν εκείνη που στην ελληνική συνείδηση φωνάζει καλοκαίρι και ξεκούραση, αυτή του δεκαπενταύγουστου. Η παρέα εντός των ορίων του οικοπέδου μεγάλωσε καθώς κατέφθασε ο αδερφός . μετά συζύγου και τέκνου. Τι ωραία παρέα Σοφάκη. Ο Billy έκανε τις μέρες μας πιο όμορφες και τις γέμισε με ακόμη περισσότερα χαμόγελα. Ο μικρός λάτρεψε τη θάλασσα κι έτσι οι δύο επισκέψεις στην παραλία ήταν στην ημερήσια διάταξη.

 Η παραλία κοντά στο εξοχικό ( απόσταση 7 λεπτών με τα πόδια ) δεν δρέπει δάφνες για την ποιότητα και την καθαρότητα της αλλά μπορείς να την πεις αξιοπρεπή και ικανή να σου δώσει ευχαρίστηση. Άλλωστε κανένα μέρος που προσφέρει αυτές τις εικόνες δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Τελικά η θάλασσα, όπου κι αν υπάρχει, μπορεί από το τίποτα και με τη συνεργασία του ήλιου, του καλύτερου διευθυντή φωτογραφίας που υπάρχει, να δημιουργήσει μικρά οπτικά θαύματα.Δεν νομίζεις Σοφάκη;
Καλό είναι βέβαια να κάνεις και αλλαγές στις παραστάσεις σου ,οπότε κάποιες φορές μπαίναμε στο αυτοκίνητο και παίρνοντας τον παραλιακό δρόμο φτάναμε στην παραλία Κάριανης, εκεί που στα παιδικά μου χρόνια κάναμε ελεύθερο camping χαρίζοντας μου μερικές από τις πιο όμορφες μου αναμνήσεις.








Εκεί κάπου υπάρχει, εδώ και αρκετά χρόνια, ένα πολύ ωραίο beach bar ονόματι Sushi, που φιλοξένησε μερικές από τις βουτιές μας. Δεν ξέρω αν του χρόνου θα είναι το ίδιο καλό, αλλά φέτος μας αποζημίωσε όσες φορές πήγαμε και το προτείνω ανεπιφύλακτα για όποιον του χρόνου θελήσει να κάνει μία αλλαγή από τις "σαν την Χαλκιδική δεν έχει " παραλίες του διπλανού μας νομού. Το νερό πολύ καλό, ο καφές πάντα πετυχημένος , η μουσική υπέροχη και χαλαρωτική και οι ξαπλώστρες ονειρεμένες. Από αυτές που τις βλέπεις και φωνάζουν "κοιμήσου". Περιττό να πω φυσικά ότι κοιμήθηκα.
      Την τελευταία βραδιά που μείναμε είχαμε καθίσει δίπλα σε μία από τις ελιές και ψήναμε λουκάνικα.Κλασσικοί Έλληνες. Μέσα στην ηρεμία της βραδιάς και στην δροσιά μια εικόνα εμφανίστηκε στον ουρανό. "Γιώργο , πάρε τη φωτογραφική μηχανή και έλα . Αυτό δεν πρέπει να το χάσεις" είπε ο αδερφός κι έδειξε στον Γιώργο τι εννοούσε.
Αυτό εννοούσε !


      Είδες τι γίνεται όταν συνωμοτήσει το φεγγάρι με μερικά σύννεφα, μια ελιά και τον προβολέα που την φωτίζει;  Χάρμα οφθαλμών. Με αυτή την εικόνα έκλεισαν οι φετινές μέρες μας στη Villa Sofi. Οικογενειακές διακοπές θα μπορούσα να τις πω.Τόση  ηρεμία,τόση χαρά, τόση ξεκούραση μόνο σε ένα μέρος που το αισθάνεσαι απόλυτα δικό σου, με ανθρώπους που τους αισθάνεσαι απόλυτα δικούς σου, μπορείς να βρεις.Μπαμπά, μαμά σας ευχαριστώ γι' αυτό το "δώρο" . Ανεκτίμητο...


    Με πολλές ευχές για ένα καλό βράδυ και ακόμη περισσότερο μπλε στα μάτια μου.

   Σε φιλώ κοριτσάκι.

   Καλή σου νύχτα.

1 σχόλιο: