Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Επιμένοντας καλοκαιρινά (last vol. )

Αγαπημένη μου Σόφη,

    Φτάνοντας στο τέλος του φετινού καλοκαιρινού μας ταξιδιού θα σε πάω κάπου στα τέλη Ιουλίου. Λίγες μέρες πιο πριν είχαν επαναπατριστεί για διακοπές τα ξαδέρφια από Αγγλία και Αμερική. Ο Ανδρέας και η Στέλλα "καβάλησαν" την British και κατεφθασαν από το Λονδίνο και ο Διαμαντής (αδερφός του Ανδρέα) μετά από καμιά δεκαριά ώρες ταξίδι άφησε για ένα μήνα το Σινσινάτι και μας ήρθε. Όλοι μαζί είχαμε κανονίσει να περάσουμε ένα τριήμερο στην Αμμουλιανή. Με τον Γιώργο είχαμε πάει και το καλοκαίρι του 2011 αλλά τελικά κανείς δεν μπορεί να πάει μόνο μία φορά. Είναι το νησί Lay's !
     Θα μπορούσα να γράφω ώρες για τις σμαραγδένιες παραλίες με την ψιλή άμμο και τα νερά που μπορείς να καθρεφτιστείς, Για τον βυθό που έχει πολλά να προσφέρει και αν αρχίσεις να τον εξερευνάς ξεχνιέσαι μέχρι τα ακροδάχτυλα σου να "παπαριάσουν" (ο Ανδρέας πάντως δεν άφησε φύκι για φύκι που να μην το ψάξει ).Για τα Γαιδουρονήσια, ή νησάκια Δρένια όπως είναι η επίσημη τους ονομασία, που με ένα νοικιασμένο βαρκάκι μπορείς να τα απολαύσεις και να κάνεις και τον καπετάνιο. Για τα φρέσκα ψάρια που φάγαμε στον "Τζανή" και τις κρέπες με ολόκληρη λιωμένη σοκολάτα (ναι, ναι καλά διάβασες Σοφάκη ). Το όμορφο μικρό λιμάνι που στο ηλιοβασίλεμα άλλαζε τόσα χρώματα που θα τα ζήλευε και το Α με τις επιλογές χρωμάτων στο Word. Τους ανθρώπους που έχουν ακόμη μέσα τους το καλό στίγμα του πρόσφυγα, όντας απόγονοι Μικρασιατών προσφύγων και ξέρουν να τιμούν την λέξη "φιλοξενία".  Τα λόγια δεν τελειώνουν ποτέ Σοφάκη. Αυτή τη φορά λοιπόν αποφάσισα να αφήσω τις εικόνες να μιλήσουν. Voila !
Αλυκές, η μεγαλύτερη παραλία του νησιού
Μία από τις ομπρέλες στο βάθος ήταν δική μας.


Το λιμανάκι και τα χρώματά του                                


Το βαρκάκι μας (με την μπλε τέντα δεξιά) στην παραλιά
στο μικρό νησάκι Δρένια.
Ο βυθός στο νησάκι.
         Τα νησάκια είναι προσιτά και με βάρκα που κάνει συγκεκριμένα δρομολόγια και είναι μία ακομη επιλογή για να πας. Δεν είναι κατοικημένα αλλά είναι εκμεταλλευόμενα.Το μικρό νησί έχει δύο παραλίες που είναι χωρίς οργάνωση και έχει μερικά δέντρα,τους καθημερινούς επισκέπτες και καμιά δεκαριά κατσίκες. Σε αυτό αράξαμε με το βαρκάκι. Το άλλο νησάκι έχει ένα οργανωμένο beach bar και μία ταβέρνα αλλά το αποφύγαμε μια και θέλαμε κάτι λιγότερο "πολιτισμένο". Βαρκάκι μπορείς να νοικιάσεις εύκολα. Εμείς έχοντας την προηγούμενη εμπειρία ξαναπήγαμε στον Μάκη, μία φυσιογνωμία που δεν φωνάζει απο μακριά "υπευθυνότητα¨αλλά κάνει τη δουλειά του καλά και κάπου εκεί ανάμεσα σε τσίπουρα και φαγητό φροντίζει να σου δώσει τις σωστές οδηγίες και συμβουλές προς ναυτιλλομένους.

Σε κρεπερή μέσα στον οικισμό.

Κόλαση από την ΙΟΝ γάλακτος.
Τρελή πατέντα.
Ένα πιάτο τηλεόρασης που έγινε τέχνη.
Παραλία Καραγάτσια από ψηλά.
Εξαιρετική.

Βραδινό μπανάκι σε αυτή την παραλία από τους
γενναίους Γιώργο, Ανδρέα, Στέλλα.
        Η Αμμουλιανή, Σοφάκη, είναι ένα μικρό νησί που σε κάνει να αισθάνεσαι σαν να έχεις πάει για καλοκαίρι στο χωριό σου. Οι αποστάσεις είναι εκμηδενισμένες οπότε δεν χάνεις χρόνο στους δρόμους. Ο οικισμός είναι ένας κι έτσι από τη δεύτερη βραδιά αρχίζεις και να χαιρετάς γνωστούς στα δρομάκια! Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι που γνωρίσαμε εκεί μας κέρδισαν και γι' αυτό θέλω να τους μνημονεύσω.
Μείναμε στην Pansion Evi  ( http://www.pansionevi.com ). Ομορφα, προσεγμένα δωμάτια, πεντακάθαρα και ωραίοι άνθρωποι. Η Εύη ήταν και η έκτη στα επιτραπέζια που στήναμε κάθε βράδυ στο αίθριο. Να' ναι καλά.
Την προηγούμενη φορά είχαμε μείνει σε έναν εξίσου καλό ξενώνα. Casa Dominici (http://www.dominiciammouliani.gr ) εκεί όπου η Αννα, ιδιοκτήτρια, ξέρει να κάνει τη διαφορά.
Την είδαμε και φέτος μάθαμε τα νέα της και πολύ χαρήκαμε.
Φάγαμε στον "Τζανή". Δίπλα σχεδόν από εκεί που μέναμε , με το γαλάζιο να απλώνεται κάτω από τα πόδια σου και τα φαγητά να λιώνουν στο στόμα και να σε αποζημιώνουν στο έπακρο.Την ξέρουν καλά τη δουλειά τους.
Φάγαμε την υπέροχη κολασμένη κρέπα στον "Γαλιμή"  όπου η Κωνσταντίνα , που μαζί με τον άνδρα της είναι οι ιδιοκτήτες, απολαμβάνουν τη ζωή εκεί και ως μόνιμοι κάτοικοι και , όπως μας είπε, είναι πολύ ευτυχισμένοι που επέλεξαν να αφήσουν την πόλη.Μπράβο βρε παιδιά !
      Όλες αυτές οι εικόνες έφεραν στο νου πολλές ωραίες στιγμές αλλά και μία γλυκιά μελαγχολία. Όχι, δεν στεναχωρήθηκα πάλι που τελειώνει το καλοκαίρι, απλά συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου λείπουν τα παιδιά που εδώ κι ένα μήνα έχουν επιστρέψει στη βάση τους. Ανδρέα, Στέλλα, Διαμαντή μας λείπετε. Κρατάτε γερά...

     Με απέραντο γαλάζιο στα μάτια.
     Με πανέμορφες εικόνες μαζί με αγαπημένους ανθρώπους

     Αφήνω το καλοκαίρι Σοφάκη,,,

     Να' μαστε όλοι καλά και του χρόνου

    Καλή σου νύχτα κοριτσάκι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου