Αγαπημένη μου Σόφη,
Επιστροφή στα πάτρια εδάφη και να ' μαι πάλι μετά από δέκα μερες απουσίας από τις κουβέντες μας. Γυρίσαμε την Κυριακή που μας πέρασε στις 9 το βράδυ. Δεν θα ήταν δίκαιο για το ταξίδι αλλά και για την εμπειρία γενικότερα να αφήσουμε τα πράγματα εκεί στις πρώτες εντυπώσεις.
Δεν ήταν από τα ταξίδια που έχω συνηθίσει Η κύρια διαφορά από τα άλλα είναι ότι δεν υπήρχε αυτό το μόνιμο καθημερινό τρέξιμο για να δεις όσα περισσότερα μπορείς, να προλάβεις να πιάσεις όσες περισσότερες εικόνες ήταν δυνατόν. Ίσως επειδή δεν πήγαμε σε κάποια μεγαλούπολη με μνημεία, θέατρα και αξιοθέατα αλλά σε ένα τυπικό γερμανικό χωριό (και ξαναλέω χωριό για τα δεδομένα της Γερμανίας) με περιποιημένα σπιτάκια, με την κλασική αρχιτεκτονική των μαύρων σκεπών, όμορφους καθαρούς δρόμους , δέντρα, πλακόστρωτους πεζόδρομους και ροδομάγουλους ανθρώπους. Πόσο περισσότερα άραγε θα μπορούσαμε να είχαμε δει σε ένα ελληνικό χωριό; Κάπου εκεί ανάμεσα στα σπιτάκια , τους καφέδες σε διπλανά χωριά και μία πόλη και μερικά ψώνια σε καταστήματα ρούχων εξαντλήθηκαν τα αξιοθέατα.
Τότε ήταν που ήρθε η ώρα για το Marktkauf ! Είναι ένα μεγάαααααααλο σούπερ μάρκετ, φωτεινό, με χρώματα στις αποχρώσεις του πράσινου και χώρους που σου δίνουν την εντύπωση του στρόγγυλου. Μπαίνεις μέσα και, παρόλο που δεν στερούμαστε σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα, κανένα δεν είναι τόσο κατασκευασμένο για κατανάλωση. Σου δίνει την εντύπωση ότι μόλις τελειώσεις τα ψώνια και βγεις έξω, θέλεις να ξαναμπείς μέσα για να ψωνίσεις, ίσως και τα ίδια πράγματα. Ναός κατανάλωσης ! Εντάξει είχα την τύχη να πάω σε μερικά από τα μεγαλύτερα και ωραιότερα εμπορικά καταστήματα της Ευρώπης (το Harrod's από μόνο του φτάνει για μέτρο σύγκρισης ) αλλά ,διάβολε ,σε κάθε ταξίδι πρέπει να βρεις κάτι για να ενθουσιαστείς. Ε, να λοιπόν. Πολύ τα ευχαριστήθηκα τα ψώνια εκεί.Τώρα θα μου πεις Σοφάκη, για ποιο λόγο να πας στο σούπερ μάρκετ, για τουρισμό; Μα δεν είναι προφανές; Για ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ !!! Έχουν πολλές σοκολάτες πανάθεμα τους. Σοκολάτα με κρέμα καπουτσίνο, σοκολάτα με κρέμα τιραμισού, σοκολάτα με φράουλα, σοκολάτα με τσίλι πιπεριά και μάνγκο, σοκολάτα με καραμέλα,σοκολάτα σαν φούσκα με λευκή κρέμα σαν αφρός (το αγαπημένο μου) σοκολάτα με σοκολάτα... Μπορώ να συνεχίζω να λέω όλη μέρα. Μμμμμμμ....
Και μια που πιάσαμε το θέμα του φαγητού δεν θα μπορούσα να παραλείψω τα υπέροχα φαγητά που ετοίμασαν για εμάς οι θείοι. Ελληνικές γεύσεις με γερμανικές πινελιές. Έχετε φάει καλτσόνε με γύρο και κρεμμύδι; Εφαγά. Μπορεί να έκανα τρεις μέρες να το χωνέψω γιατί , κακά τα ψέματα, ήταν βαρύ αλλά άξιζε το κόπο και τα γαστρικά υγρά που καταναλώθηκαν. Μήπως ψαρονέφρι στο φούρνο με τη φημισμένη σος της θείας Γραμμάτως ; Της ζητάνε να αποκαλύψει το μυστικό για αυτή τη σος αλλά φυσικά κανένας σεφ δεν αποκαλύπτει όλα του τα μυστικά οπότε κι εγώ οφείλω να να το κρατήσω επτασφράγιστο. Ναι εγώ το ξέρω ! Χιχιχιχιχιχι. Αλλά αυτό που περισσότερο ο ουρανίσκος μου αποζητά με περισσή νοσταλγία είναι συκώτι στη σχάρα με κρεμμύδι και μήλο!! Εξαιρετικό!!Ελαφρύ και γευστικό μέχρι εκεί που δεν πάει . Η λίστα και πάλι δεν έχει τελειωμό απλά αναφέρω αυτά που καταγράφηκαν πιο έντονα εκεί βαθιά μέσα στους γευστικούς μου κάλυκες.
Αλλά αγαπημένη μου Σόφη, ότι κι αν κάνεις σε ένα ταξίδι όταν σε αυτό πρόκειται να συναντήσεις ανθρώπους αγαπημένους τίποτε δεν μπορεί να περάσει αυτή την ευχαρίστηση. Αλήθεια. Δεν είναι ούτε τυπικούρα που πρέπει να πω, ούτε με κατέβαλε το πνεύμα των ταινιών του '60 που είχα αναφέρει στην προηγούμενη μας κουβέντα. Έτσι είχε γίνει και όταν πήγαμε στο Λονδίνο. Τίποτε δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν ήμασταν με τα παιδιά. Οι άνθρωπο είναι που μετράνε τελικά Σοφάκη παντού και πάντα. Και οι δικοί μας άνθρωποι μετράνε πάντα πιο πολύ. Πριν από μερικά χρόνια δεν τους ήξερα και τώρα τους λέω "δικούς μου" . Όχι επειδή είμαι υποχρεωμένη από κάποια χαζή κοινωνική ή συγγενική σύμβαση αλλά επειδή είναι καλοί άνθρωποι και ξέρω ότι με νοιάζονται και με σκέφτονται..Τι άλλο να ζητάς για να πεις "δικούς σου" τους ανθρώπους; Χάρηκα πολύ που είδα πως είναι καλά.
Ξέρεις όμως τι έπαθα τώρα βρε Σοφάκη ; Θυμήθηκα το ταξίδι και θυμήθηκα τις σοκολάτες. Νομίζω πως θα πάω να φάω λίγη . Γιαμ, γιαμ ,γιαμ για άλλη μία φορά. Στην επόμενη κουβέντα μας Σοφάκη θα σου πω και για τον δρόμο της επιστροφής. Αξίζει τον κόπο θαρρώ.
Σε φιλώ γλυκά
Καληνύχτα κοριτσάκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου