Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Guten abend.

      Αγπημένη μου Σόφη,

         Μόλις σε καλησπέρισα στα γερμανικά ! Εντυπωσιάστηκες έτσι; Εδώ στη χώρα της τάξης όλα βαίνουν καλώς. Μετά από ένα ταξίδι ατελείωτο φτάσαμε στον προορισμό μας σώοι και αβλαβείς αν και λίγο σταρβωμένοι σαν σίγμα τελικό από τις πολλές ώρες στο αυτοκίνητο.
         Φύγαμε το Σάββατο το πρωί και το τραγικό είναι πως λίγα χιλιόμετρα μετά την έξοδό μας στην εθνική οδό κάναμε το πρώτο και τελευταίο λάθος στη διαδρομή! Αντί να βγούμε στην έξοδο για Ευζώνους βγήκαμε στην προηγούμενη έξοδο, Φαιδρό; Περάσαμε όλη την πρώην Γιουγκοσλαβία, την Αυστρία και τη Γερμανία και η μία και μοναδική παρατυπία έγινε μέσα στην Ελλάδα. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Μήπως η διαδρομή αντιγράφει την υπάρχουσα κατάσταση ; Τα μπερδέματα και τα λάθη στην Ελλάδα, η προσπάθεια για ανάπτυξη αλλά και απομεινάρια μιας άλλης εποχής σε Σκόπια και Σερβία. Στα Σκόπια οι δρόμοι ήταν στενοί σαν ένα μόνιμο πέρασμα από τα Τέμπη. Στη Σερβία μας υποδέχθηκε ένας καρόδρομος όπως η παλιά γνωστή σκοτώστρα εθνική οδός Θεσσαλονίκης- Καβάλας. Στις άκρες όμως ένας οργασμός εργασιών για την κατασκευή καινούριου αυτοκινητόδρομου. Κι όσο ανεβαίναμε τόσο καλύτερα γίνονταν τα πράγματα . Η Κροατία θα ήθελε πολύ να ήταν Γερμανία. Είπε λοιπόν να ξεκινήσει από τους δρόμους. Μεγάλοι, καινούριοι, περιποιημένοι και αδιάφοροι.Κάτι ανάλογο και στη Σλοβενία.Ολα στρωμένα. και ... αδιάφορα.Μέχρι που μπήκαμε στην Αυστρία. Ουπς , συγνώμη στη Γερμανία ήθελα να πω. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, το ίδιο είναι . Αυστρογερμανία λοιπόν. Μεγαλείο. Να αφήνεις το αυτοκίνητο και να πηγαίνει μόνο του. Να παίρνεις το δρόμο και να σε οδηγεί αυτός.Να οδηγάς και να μην κουράζεσαι. Να μην χρειάζεται να σκέφτεσαι τίποτε... Τυχαίο ; Δεν νομίζω!Τροφή για σκέψη Σοφάκη αυτό το ταξίδι. Κι ακόμα είναι στην αρχή.Θα τα πούμε και άλλη φορά για της καινούριες ανησυχίες που μου γεννήθηκαν.
       Το σημαντικό και αυτό που σε τελική ανάλυση έχει σημασία είναι ότι οι άνθρωποί μας εδώ, το σόι βρε παιδί μου , η οικογένεια, είναι καλά. Μεγάλη χαρά η συνάτηση στα ξένα με συγγενείς. Νιώθεις μία συγκίνηση που δεν ήξερες ποτέ ότι ήταν εκεί. Σαν όλο το μπόλιασμα με τις ταινίες του '60 να ανθίζει με μιας. Αγκαλιές , πολλά φιλιά , πολλά επιφωνήματα και μάτια λίγο πριν τα δάκρυα. Μελό ακούγεται ε, Σοφάκη; Κι όμως είναι τόσο γλυκό. Η ξενιτιά τελικά δεν θα πάψει ποτέ να συγκινεί τις γενιές των Ελλήνων ανεξάρτητα από ηλικία, είναι μάλλον στο πετσί μας.Ιδίως τώρα που φτιάχνουμε σιγά σιγά την νέα γενιά μεταναστών θα ξαναμπολιαστούμε με καινούρια βιώματα.Αι στο καλό πια.
       Περιττό νομίζω να πω , Σοφάκη , ότι από χθες το απόγευμα που φτάσαμε δεν έχουμε σταματήσει να τρώμε ! Αυτό θα ήταν αυτοννόητο για κάθε ελληνική οικογένεια που υποδέχεται συγγενείς από την πατρίδα, πόσο μάλλον που στην προκειμένη, κάτω από το σπίτι είναι η οικογενειακή επιχείρηση που δεν είναι άλλη από εστιατόριο με ελληνική κουζίνα. Δεν θα προσθέσω τίποτε άλλο! Φαί και γλυκά. Γιαμ, γιαμ. Αρχίζω από σήμερα να μετράω τα κιλά που βάζω. Πάντως τρώω χωρίς να έχω ούτε μία τύψη. Η θεία Γραμμάτω (τόσο ιδιαίτερη όσο το όνομα της ) κάνει το καθήκον της σαν τέλεια οικοδέσποινα κι έτσι τρως πιο άνετα. Χαχαχαχαχαχα.
      Αυτά για σήμερα Σοφάκη μου. Μέσα από μία υπέροχη οικογενειακή ομήγυρη που γελάει , μιλάει κι ευχαριστιέται την αγάπη σε χαιρετώ και δίνω το ραντεβού για τις επόμενες ημέρες.

      Σε φιλώ γλυκά

      Καλή σου νύχτα κοριτσάκι

1 σχόλιο:

  1. Γλυκά μου κουμπαράκια σας ευχόμαστε να περνάτε πολύ πολύ καλά και καλή επιστροφή.....
    οι εκ κρήτης κουμπάροι :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή