Καλοχρονίαν!!

  Αγαπημένη μου Σόφη,

     Ήρθε λοιπόν και το 2013. Να'ναι για όλους μας καλότυχο και καλοζυγισμένο. Όχι δεν έκανα λάθος αυτό ήθελα να πω. Όταν ζυγίζεις λύπες με χαρές να γέρνει στις χαρές.
     Πάντως εμείς από τη μεριά μας κάναμε ότι ήταν δυνατόν να τον υποδεχθούμε μεγαλοπρεπώς όπως του άξιζε. Και καλό τραπέζι του κάναμε και σταυρώσαμε το τραπέζι και τα ξηροκάρπιά μας ρίξαμε και όλα τέλος πάντων. Τι; Δεν ξέρεις Σοφάκη τι είναι όλα αυτά; Α, τότε να σου εξηγήσω.
     Όταν ήμουν παιδί μαζευόμασταν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο σπίτι της γιαγιάς μαζί με όλα τα αδέρφια του μπαμπά και τις φαμίλιες τους για το γιορτινό τραπέζωμα Η γιαγιά φρόντιζε να έχει πάντα 7 διαφορετικά είδη πιάτα στο τραπέζι με στάνταρ κάθε χρόνο να είναι το κοτόπουλο, οι σαρμάδες με λαχανίδα (τα μαύρα λάχανα που λέμε και οι Πόντιοι) και η πίτα. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβολίζει ο αριθμός επτά. Ίσως τις επτά μέρες της εβδομάδας...; Πριν ξεκινήσουμε να τρώμε ο πρεσβύτερος και αρχηγός της οικογενείας, δηλαδή ο παππούς, έπαιρνε ένα ποτήρι με ούζο κι έριχνε στις τέσσερις γωνιές του τραπεζιού λέγοντας ευχές για τον καινούριο χρόνο. Έπειτα έπαιρνε καρύδια και φουντούκια , με το τσόφλι τους και τα πετούσε στις τέσσερις γωνίες του σαλονιού λέγοντας πάλι ευχές. Αυτό γινόταν διότι οι ξηροί καρποί συμβολίζουν την αφθονία στα αγαθά κι επίσης με το θόρυβο που έκαναν πέφτοντας έδιωχναν μακριά τα κακά δαιμόνια . Αυτούς τους ξηρούς καρπούς απαγορευόταν να τους μαζέψουμε εκείνο το βράδυ παρά μόνο την άλλη μέρα το πρωί που πηγαίνοντας, εμείς τα παιδιά ,στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς δεν αφήναμε φουντούκι για φουντούκι κάτω. Έπειτα από αυτό το τελετουργικό ξεκινούσε το φαγητό και όταν πια τελειώναμε, μαζεύαμε τα βρώμικα πιάτα αλλά όχι και τα υπόλοιπα των φαγητών. Έπρεπε να μείνουν εκεί ώστε να τραταριστεί ο Αγιος Βασίλης που θα μας επισκέπτονταν. Βέβαια όσον αφορά αυτό το τελευταίο, μόλις φέτος έμαθα την αληθινή φύση του εθίμου. Τότε λοιπόν, τα παλαιά χρόνια εις τον Πόντο, κάθε οικογένεια είχε κι από έναν ξενιτεμένο που είχε φύγει για να εργαστεί είτε στη Ρωσία, είτε στην Πόλη ή και αλλού ανά την επικράτεια της Τουρκίας. Οι ξενιτεμένοι λοιπόν επέστρεφαν στο σπίτι για την Πρωτοχρονιά και φυσικά κανείς δεν ήξερε τι ώρα θα έφταναν και γι' αυτό άφηναν στο τραπέζι φαγητά ώστε να βρουν κάτι να φάνε αν φτάσουν αργά το βράδυ. Αφού στις μέρες μας ξενιτεμένους που φτάνουν απρογραμμάτιστα δεν έχουμε, λέμε ότι είναι για τον Αγιο Βασίλη που όσο να πεις κάνει μεγάλο ταξίδι κι αυτός για να έρθει από την Καισαρεία.
     Αυτά τα πολύ ωραία έθιμα τα μεταφέραμε και στο δικό μας τραπέζι τα τελευταία χρόνια και χθες το βράδυ ο μπαμπάς, ως πρεσβύτερος , έκανε και φέτος το καθήκον κι έδιωξε μακριά τα δαιμόνια. Ξου, ξου, ξου να μην ξαναέρθουν. Το μικρότερο μέλος της ευρύτερης οικογένειας ο Βασίλης junior    (Νταντίλης Πούλος που λέει κι αυτός.Ε, δεν είναι και όνομα για παιδί 20 μηνών το Παρασκευόπουλος. Εχει δρόμο ακόμη για να το πει όλο) κοιτούσε τον senior μέσα στο μάτια την ώρα έκανε την ιεροτελεστία και δεν έβγαλε μιλιά. Καλό αυτό.Σεβασμός σε ήθη και έθιμα από τη νεότερη, την πολύ νεότερη, γενιά. Όμορφα πέρασε η πρώτη μέρα του χρόνου. Να΄ναι και ο άλλες έτσι.
     Καλοχρονίαν, καλοτυχίαν και καλόν υγείαν. Να χαίρουμες με τεμετέρτς α σο πρωίν ουσ το βράδον. Για όποιον δεν κατάλαβε προσφέρεται και μετάφραση κατ' επιθυμίαν.
     Να χαίρομαι τους Βασίληδές μου Σοφάκη (senior και junior)
     Αν και δεν φοβάμαι έχω κάποιον εκεί πάνω να τους φιλάει...

      ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
      ΠΑΜΕ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ !!