Και ο μπακλαβάς γωνία.

Αγαπημένη μου Σόφη,

     Κανονικά θα έπρεπε να είχα κάνει πρώτα το γλυκό και μετά να μιλήσω γι'αυτό αλλά αυτή τη στιγμή με έχει "χτυπήσει" στη μύτη η μυρωδιά από τον μπακλαβά που αργοψήνεται και είπα να  μοιραστώ αυτή την αρωματική εμπειρία μαζί σου.
    Η συνταγή λέει πως πρέπει να ψηθεί στους 150 βαθμούς για δύο ώρες. Μόλις περάσαμε την πρώτη ώρα και πριν από περίπου δέκα λεπτά το σπίτι άρχισε να γεμίζει με την μυρωδιά του αγελαδινού βούτυρου που αφήνει τη ζέστη του φούρνου να πάρει την εξαίσια οσμή του, να την ταξιδέψει σε κάθε δωμάτιο και να να μας θυμίσει τι σημαίνει αυτό που η μαμά μου έλεγε "καλό" βούτυρο. Δεν ξέρω αν το λέει όλος ο κόσμος έτσι, αλλά εγώ ξέρω πως όταν λέμε βούτυρο αναφερόμαστε στην μαργαρίνη και όταν λέμε "καλό βούτυρο" μιλάμε για αυτή τη βόμβα λιπών, θερμίδων αλλά και γεύσης, το αγελαδινό βούτυρο.Πω, πω!!Που να γίνει και το σιρόπι δηλαδή.
    Θυμάμαι πάντα πως αυτό που μου άρεσε στον μπακλαβά ήταν τα λεπτά φύλλα, τα βουτηγμένα στο σιρόπι. Μπορούσα να φάω ένα ολόκληρο ταψί μόνο φύλλα. Αντίθετα με τη γέμιση την οποία, όπως φαντάζομαι οι περισσότεροι έτσι και η μαμά, την έφτιαχνε με καρύδια. Εκεί τα χαλούσαμε λίγο. Γενικά δεν είμαι φίλος των ξηρών καρπών μέσα στα γλυκά, κυρίως καρύδια και αμύγδαλα  με την αντιπάθεια να γίνεται μεγαλύτερη όταν είναι θρυμματισμένα. Αυτό λοιπόν που έκανα ήταν να τρώω τα φύλλα και λίγη από τη γέμιση και την υπόλοιπη ή την πετούσα ή κάποιος καλοθελητής, συνήθως ο μπαμπάς που είναι σαν τον "καλό τον μύλο", έτρωγε την υπόλοιπη. Αντιλαμβάνεσαι βέβαια Σοφάκη πως το πέταγμα δεν άρεσε καθόλου στη συνονόματη σου που θεωρούσε ότι χαράμιζα το γλυκό. Ε, δεν και είχε και τόσο άδικο είναι η αλήθεια αλλά πως να το κάνουμε, περί ορέξεως...!
    Με αυτή την ,όχι και τόσο φιλική, διάθεσή μου απέναντι στα αμύγδαλα - καρύδια σαν δεδομένο , πήρα πέρυσι την απόφαση να κάνω μπακλαβά όπως στην Πόλη και όπως τον κάνουν οι γείτονες Τούρκοι: με φιστίκι Αιγίνης το λεγόμενο "σαν φυστίκ" (αυτό μάλλον τούρκικο μου κάνει σαν ονομασία) το οποίο μου είναι πιο ευχάριστο σαν γεύση μέσα στο γλυκό. Η απόπειρα δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχής και ας είναι καλά ο Γιώργος και οι λοιποί συγγενείς που παρέβλεψαν τα ψεγάδια, τον έφαγαν λέγοντας και μπράβο για την προσπάθεια. Παρόλα αυτά δεν πτοήθηκα. Οπλίστηκα με ζαχαροπλαστικό θάρρος, άλλαξα και συνταγή , τάχα πως μου έφταιγε αυτή και φέτος ξαναδοκιμάζω. Ελπίζω να πετύχει και για να μην πάει τσάμπα ο κόπος αλλά και το φιστίκι Αιγίνης είναι ακριβό και δεν είμαστε για σπατάλες καιροί που είναι.
     Τι ωραία που μυρίζει Σοφάκη. Μμμμμμμμμ....!!Σου'ρχεται η μυρωδιά; Αντε και σε λίγο τελειώνει  το ψήσιμο και θα κάνω το σιρόπι.
     Ευχήσου μου καλή τύχη.
     Θα μάθεις την επόμενη φορά πως έγινε.

     Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι και σε χαιρετώ