Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Η ζωή θέλει γλύκα...

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Σου γράφω σήμερα με την ικανοποίηση ότι και τα δύο μικρά εγχειρήματα που ανέλαβα αυτές τις μέρες (στον τομέα της ζαχαροπλαστικής) τα έφερα εις πέρας με επιτυχία.Αυτά ήταν: χριστουγεννιάτικα μπισκοτάκια και ροξάκια.
   Σαφώς και δεν θα ισχυριστώ ότι τα μπισκοτάκια που έκανα ήταν κάτι δύσκολο ή απαιτούσε να κατέχεις κάποια ιδιαίτερη τεχνική,Παρόλα αυτά ήθελαν υπομονή και ώρα. Περίπου 4 ώρες μου πήρε για να τελειώσω όλη τη ζύμη. Θέλησα να κάνω και πολλά σχέδια με τις κουπ που έχω κι επέλεξα τις πιο μικρές για να βγουν πιο πολλά κομμάτια. Η αλήθεια είναι πως δεν τα μέτρησα αλλά σίγουρα κοντεύουν τα διακόσια. Χωρίς να έχω διάθεση να περιαυτολογήσω θα τολμήσω να πω ότι έγιναν νόστιμα και χαριτωμένα. Αυτό άλλωστε θα το κρίνεις και μόνη σου στις φωτογραφίες που ακολουθούν.
    Το δεύτερο τόλμημα ήταν τα ροξάκια. Για δεύτερη συνεχή χρονιά κάναμε, μαζί με την Έλβη , ροξ τιμής ένεκεν για τη μαμά που έφτιαχνε κάθε χρόνο και όπως έχω αναφέρει κι άλλη φορά, ήταν πραγματικός ειδήμων. Θρυλικά έχουν παραμείνει καθώς κανείς ποτέ δεν κατάλαβε γιατί,ενώ η συνταγή είναι γνωστή και εύκολη, τα δικά της ροξ είχαν κάτι το ιδιαίτερο σαν θαρρείς και ο τελευταίος κοκκος ζύμης είχε έντονη μέσα του τη νοστιμιά. Όσο για τα δικά μας ... Καλά έγιναν. Όσο πρέπει γλυκά και μυρωδάτα.Μπορώ να πω ότι τρώγονται με ευχαρίστηση και ζητάς και δεύτερο!Στο σιρόπιασμα θέλουμε ακόμη λίγη εξάσκηση για να είναι και όσο πρέπει συμπαγή αλλά αυτό πιστεύω είναι θέμα προπόνησης.
     Να λοιπόν τα γλυκά μου. Όποιος θέλει συνταγή να το πει (εγγυώμαι για τη γεύση) και όποιος θέλει να δοκιμάσει ας κοπιάσει στο σπίτι.Καλά Χριστούγεννα να έχουμε και από εβδομάδα...μπακλαβά!!!


Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι.

Καλή σου νύχτα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου