Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Έκθεση με θέμα: Η μαμά μου

   Αγαπημένη μου Σόφη,

      Ήθελα εδώ και αρκετές μέρες να σου γράψω αλλά αντιμετώπιζα μια δυσκολία. Ενώ έβρισκα πολλά που ήθελα να σου, όταν καθόμουν να γράψω όλη η διάθεση έφευγε και τη θέση της ερχόταν να πάρει μια περίεργη μελαγχολία. Μόλις χθες κατάλαβα γιατί συνέβαινε αυτό.Δεν ήταν αυτά που πραγματικά ήθελα να γράψω Σοφάκη.Αυτές τις μέρες ήθελα να μιλάω μόνο για τη μαμά μου. Σαν πέρυσι τέτοιες μέρες τη χάσαμε.
     Το σαββατοκύριακο είχαμε το μνημόσυνο.Γι'αυτό και σου είχα πει πως η προηγούμενη εβδομάδα δεν ήταν τόσο ευχάριστη.Είχε αρκετές στιγμές με θλίψη, με κλάματα και μια έντονη επιθυμία να περάσει η διαδικασία του μνημοσύνου.
    Τώρα που πέρασε θέλω, Σόφη μου, να σου μιλήσω για τη συνονόματη σου, μαμά μου.Δεν θα θυμηθώ τίποτε στενάχωρο.Είναι πολύ άδικο για εκείνη, αν και όχι αφύσικο για' μένα που έμεινα πίσω, το ότι εξακολουθούν να με στοιχειώνουν εικόνες από τις τελευταίες άσχημες μέρες της. Αλλωστε ήταν τόσο δυσάρεστα δυνατές  Ήρθε όμως ο καιρός να κάνω πιο έντονη την προσπάθεια μου  να τις ξορκίσω αυτές τις εικόνες.
    Ξεκινώ από σήμερα. Η μαμά μου λοιπόν ήταν ψηλή, αδύνατη και σύμφωνα και με λεγόμενα τρίτων (για να μην λέμε πως ευλογούμε γένια) όμορφη. Ήταν πάντα περιποιημένη, πράγμα που δυστυχώς δεν μου κληροδότησε γι'αυτό κι ακόμη διατηρώ αυτό το natural -βαριέμαι να βαφτώ- look σε πολλές μου εμφανίσεις.Από έφηβη ακόμη δεν έφευγε από το σπίτι αν δεν έβαζε μολύβι στα μάτια, ήταν ο έρωτάς της. Με το υπόλοιπο μακιγιάζ είχε μια πιο "πλατωνική"σχέση.Τα απαραίτητα. Αλλά το μολύβι δεν το αποχωριζόταν ποτέ.Η μαμά μου ήταν κοκέτα.Αγαπούσε να ψωνίζει ρούχα. Έψαχνε πάντα μια ευκαιρία για να αγοράσει έστω κι ένα μπλουζάκι για το σεφτέ που λένε. Όταν δε είχε εκπτώσεις!!Φανταστείτε ένα παιδί που πάει σε λούνα παρκ!Αυτό.
    Ήταν δίκαιος άνθρωπος η μαμά μου. Θυμάμαι κάποτε που είχε πει την εξής φοβερή ατάκα για κάποιον γνωστό μας " Μας αγαπάει πολύ  Αυτό του το αναγνωρίζω. Κι εγώ τον αγαπάω. Αλλά είναι και μεγάλος μαλάκας!" Και ήταν πέρα για πέρα αλήθεια σαν δήλωση. Ήταν σεμνή και τσαντιζόταν πολύ με τους ανθρώπους που καυχιοντουσαν συνεχώς " Τα καλά πρέπει να σου τα λένε οι άλλοι, αν τα λές εσύ από μόνος σου δεν έχει ουσία" Ούτε σε αυτό είχε άδικο.
     Η μαμά μου ήταν πολύ καλή φίλη. Σκληρή όπου έπρεπε, ειλικρινής και "σκυλί" όταν χρειαζόταν να σταθεί δίπλα σου.Από το πιο απλό καλαμπούρι μέχρι το πιο σοβαρό πρόβλημα, θαύμαζα πάντα το πως ήταν δίπλα στους φίλους της.Σε αυτό προσπαθώ πολύ και θα ήθελα να της μοιάζω.
    Σε αυτό που δεν της μοιάζω και η αλήθεια είναι πως χαίρομαι που πήρα από τον μπαμπά μου, είναι η απίστευτη ικανότητα που είχε να κάνει την τρίχα - τριχιά σε ότι στραβό μπορεί να συνέβαινε. Ειρωνικό το ότι σε έναν άνθρωπο που τις περισσότερες φορές  έβαζε με το νου του το χειρότερο, τον βρήκε το χειρότερο. Αυτό ας είναι για όλους μας και διδακτικό.  Η θετική σκέψη δεν έβλαψε ποτέ κανένα!! Α, για να μην το ξεχάσω κάτι που με εκνεύριζε πολύ όταν το έκανε ήταν πως υπήρξε οπαδός του ρητού (βέβαια όχι με την κυριολεκτική σημασία) "άντρα θέλω, τώρα τον θέλω!" Δεν υπήρχε περίπτωση να βάλει κάτι στο μυαλό της και να μην επιδιώξει να γίνει στα επόμενα λεπτά, άσχετα από το πόσο μπορεί να ξεβόλευε εσένα. Ήταν πεισματάρα με μία κλίση προς τον εγωισμό. Ευτυχώς το έσωζε με την ικανότητά της να σε πείθει πως αυτό που ήθελε εκείνη ήταν το καλύτερο για όλους. Έτσι δεν καταλάβαινες και τόσο το μέγεθος του"εγκλήματος"
     Η μαμά μου ήταν , στο βαθμό που δεν υπερέβαινε τα εσκεμμένα, φίλη μου. Κουβέντιαζα μαζί της για όλα και αυτό που μου άρεσε ήταν που τα έβρισκε όλα ενδιαφέροντα κι ας ήταν τελείως έξω από αυτήν πολλές φορές. Αρκεί να της μιλούσα και να αισθανόταν μέρος της καθημερινότητάς μου.Θρυλική για μένα ήταν η στιχομυθία που είχαμε ένα βράδυ που της ανακοίνωσα
"- Μαμά.... έκανα sex "
Και η απάντηση " - Μπράβο παιδί μου. Άντε καλορίζικη!"
Χαχαχαχαχαχαχα. Θεά!!
    Η μαμά μου δεν είχε χάσει ούτε μία πρεμιέρα μου και μου έφερνε πάντα τις πιο όμορφες ανθοδέσμες, συνήθως με τουλίπες που μου αρέσουν. Όταν έφυγα από το σπίτι με έπαιρνε κάθε μέρα  τηλέφωνο. Όταν γύριζα από κάποιο ταξίδι καθόταν επί ώρες και με άκουγε να μιλάω, να μιλάω, να μιλάω κι έδειχνε τέτοιον ενθουσιασμό σαν να ήταν εκεί μαζί μου. Η μαμά μου αγαπούσε πολύ να μαγειρεύει. Είχε όλη τη σειρά των βιβλίων της Βέφας Αλεξιάδου  (αυτή ήταν στη μόδα τότε, Αν ζούσε τώρα μάλλον θα είχε κάτι του Δρίσκα, θα της πήγαινε.)και όχι μόνο.Τα απογεύματα του χειμώνα όταν δεν είχε κάποια δουλειά, άναβε τσιγάρο, καθόταν στην  κουζίνα αράδιαζε κάνα δύο τόμους πάνω στο τραπέζι κι έψαχνε μήπως βρει κάτι καινούριο.Η μαμά μου διάλεξε τον μπαμπά μου και αυτός είναι ακόμη ένας λόγος για να την ευγνωμονώ.
    Σου τα είπα όλα αυτά  Σοφάκη, έτσι για να την μάθεις λίγο καλύτερα. Θα μιλάμε συχνά για εκείνη αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Άλλωστε και ο ίδιος ο λόγος της ύπαρξής σου είναι αυτή.Κι αν έγινα μελό σήμερα θαρρώ πως της αξίζει. Πολύς κόσμος έχει χάσει πρόωρα τη μαμά του, σ'αυτό δεν διαφέρω σε τίποτα .Η διαφορά είναι πως κανείς άλλος σε αυτό τον κόσμο δεν έχασε τη μαμά μου, ούτε καν ο αδερφός μου, εκείνος έχασε τη δική του μαμά.Καταλαβαίνεις  τη μοναδικότητα του πράγματος Σοφάκη;
 
    Σε αφήνω για σήμερα κοριτσάκι.
    Νιώθω πολύ ωραία που σου τα είπα
    Είμαι χαρούμενη.

   Σε χαιρετώ και σε καληνυχτώ
   με μία ευχή και μία υπενθύμιση.

   ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ. ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

   ΓΙΟΥΠΙ!!!

 
    

3 σχόλια:

  1. Σοφάκι και λίγα σου είπε για τη μαμά Σόφη. Εγώ δεν μπορώ να πω πολλά, παρά μόνο ότι τη γνώρισα λίγο, την αγαπώ πολύ μα την έχασα πρόωρα. Έχασα μια φίλη, αλλά της πήρα ένα μεγάλο μυστικό: Την Ελισάβετ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καταλαβαίνω τη μοναδικότητα (ή μήπως τη... μαμαδικότητα;;;) του πράγματος!! μεγάλο το μπλέξιμο με τις μαμάδες... (τ'άλλα από κοντά!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σοφάκι πάντα τα λόγια θα είναι λίγα όταν μιλάμε για τη ΜΑΜΑ μας....Εγώ πάντως κάθε φοράα που κοιτάζω από το παράθυρο μου την βεράντα της Σόφης την βλέπω εκεί να με χαιρετάει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή