Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Από την Φραπεδούπολη με αγάπη.

Αγαπημένη μου Σόφη,

 
Φραπέ, θάλασσα και Πύργος.
Θεσσαλονίκη! Τι να πει κανείς γι' αυτή την πόλη. Οι επισκέπτες λένε πάντα όλα τα κλισέ που οι δημοσιογράφοι έχουν εφεύρει: ερωτική, μυστηριώδης και "γεια σου γκαρντάσι,πάμε για κανένα τσίπουρο". Από την άλλη αν ρωτήσεις τους μονίμους θα μιλήσουν για τις τρύπες του μετρό, την μόλυνση, τις χαμένες ευκαιρίες. Σήμερα όμως Σοφάκη θα κουβεντιάσουμε για μία άλλη πιο ελαφριά πλευρά αυτής της πόλης. Ο καιρός είναι υπέροχος και ο ήλιος λαμπερός. Και με τον ήλιο και την θερμοκρασία να ανεβαίνει τι έρχεται Σοφάκη; Το εθνικό μας ρόφημα: ο frappe ή κατά το ελληνικότερον, φραπές.

Από την Θεσσαλονίκη στην Τυνησία.
Φωτογραφία που έβγαλα σε μία όαση
καταμεσής της ερήμου το 2005.
    Ποιος είναι πιο αρμόδιος να μιλήσει για φραπέ από έναν Θεσσαλονικιό; Άλλωστε το, κατά τα άλλα όχι και τόσο κολακευτικό τοπωνύμιο, Φραπεδούπολη δεν βγήκε τυχαία. Ξέρεις Σοφάκη ότι η πρώτη φορά που το καλαμάκι βούτηξε στην θάλασσα από καφέ και ανακάτεψε τα παγάκια, ήταν εδώ στην Θεσσαλονίκη; Μάλιστα. Η ιστορία λέει ότι το 1957, στο περίπτερο 10 της Δ.Ε.Θ,παρουσιάζονταν από τη Nestle ένα σοκολατούχο ρόφημα για παιδιά. Για να γίνει έβαζαν γάλα με κακάο και στη συνέχεια το ανακάτευαν σε ένα σέικερ. Ένας υπάλληλος, ονόματι Δημήτριος Βακόνδιος, αποφάσισε να πειραματιστεί και να δοκιμάσει να κάνει κάτι ανάλογο με καφέ και κρύο νερό, μιας και δεν έβρισκε ζεστό. Έβαλε καφέ, ζάχαρη, νερό, το χτύπησε και όταν άνοιξε το σέικερ γεννήθηκε το πιο δημοφιλές ελληνικό κρύο ρόφημα. Όσο για το όνομα.Το γαλλικό, σύντομο κι εύηχο Frappe (=χτυπημένο ) ταίριαζε στην ξενολατρεία της τότε εποχής και αποδείχθηκε μία πολύ καλή επιλογή από τη Nestle.
     Εδώ λοιπόν ξέρουμε από καλό φραπέ όπως ο Μυτιληνιός από καλό λάδι. Για να εξετάσεις την ουσία της φραπεδοφιλοσοφίας πρέπει να γνωρίζεις τα τρία μέρη που την απαρτίζουν. Το γευστικό, το ηχητικό και το σημειολογικό.
1. Γευστικό: Η γεύση είναι κάτι υποκειμενικό. Άλλος θέλει πολλή ζάχαρη, άλλος όχι, άλλος βάζει γάλα κι άλλος το θέλει πικρό και μπαρούτι. Αυτό όμως που είναι γενικά αποδεκτό είναι ότι για έναν ωραίο και με σωστή πυκνότητα αφρού, φραπέ χρειάζονται τα εξής: πρέπει ο καφές στο κουταλάκι να είναι "βουναλάκι", το νερό για το χτύπημα περίπου ένα δάχτυλο, το χτύπημα να μην διαρκεί πάνω από 10 δευτερόλεπτα και τα παγάκια να μην είναι παραπάνω από τέσσερα. Για τους λάτρεις της τελειότητας ένα πρόσθετο tip είναι ότι πρώτα ρίχνουμε στο ποτήρι τον καφέ και μετά τη ζάχαρη για να μην κολλήσει στον πάτο.Με αυτές τις απλές οδηγίες, η απόλαυση είναι δεδομένη.
2. Ηχητικό: Το καλαμάκι βουτάει και βρίσκει τη θέση του ανάμεσα στα παγάκια. Η ανάδευση ξεκινά και σε κάθε κίνηση ο ήχος από τα μεταξύ τους χτυπήματα, αλλά κυρίως στα τοιχώματα του γυάλινου ποτηριού, φέρνει το καλοκαίρι ακόμη πιο κοντά. Ονειρικός ήχος. Ανά την Ελλάδα υπάρχει άμεση σύνδεση του φραπέ με το καλοκαίρι. Εδώ στη Θεσσαλονίκη παίρνει πιο συγκεκριμένη μορφή καθώς έχει άρρηκτα συνδεθεί με τις "σαν την Χαλκιδική δεν έχει" παραλίες. Αυτό από μόνο του φτάνει.
3. Σημειολογικό: Εδώ το "πάμε για καφέ στην παραλία" μπορεί να σημαίνει τρία πράγματα. Λαχταρήσαμε καφέ και χαλαρή κουβέντα με θέα το απέραντο γαλάζιο, έχουμε αγοράσει κάτι καινούριο και ψάχνουμε αφορμή για επίδειξη στο νυφοπάζαρο της Λεωφόρου Νίκης ή ο καιρός είναι τόσο καλοκαιρινός κι εμείς θέλουμε να πνίξουμε την πίκρα μας που δεν μπορούμε να είμαστε σε κάποια παραλία. Και στις τρεις περιπτώσεις συνήθως ο φραπέ είναι αυτός που μας συντροφεύει.
    Στην Φραπεδούπολη όταν λέμε "ένα φραπέ φιλαράκι" είναι σαν να δίνουμε το στίγμα. Γκαρντάσια, ότι και να με κάνετε εγώ θα τα λύνω όλα (το "λ" παχύ ) με ένα ποτήρι φραπέ ή άμα λάχει κι ένα τσίπουρο. Χαλαρά! Τόσο χαλαρά που φτάσαμε ο καφές αντί να μας ξυπνάει, να μας κοιμίζει ακόμη περισσότερο. Κι όταν έρχεται η ώρα και το καλαμάκι ρουφάει αφρό, ξυπνάμε απότομα και ψάχνουμε να βρούμε πως το κακό "Αθηνοκεντρικό κράτος " μας ήπιε τον φραπέ. Γιατί εδώ ψηλά, αυτό φταίει για όλα. Από τα μισοτελειωμένα έργα, μέχρι για το ότι ο Π.Α.Ο.Κ δεν παίρνει πρωτάθλημα. Αυτό όμως Σοφάκη είναι μία άλλη μεγάλη κουβέντα που θα την κάνουμε κάποια άλλη στιγμή. Προς το παρόν έρχεται η άνοιξη και από κοντά είναι το καλοκαίρι. Ας μείνουμε εκεί.

Από την Φραπεδούπολη με αγάπη.

Καλό σου βράδυ Σοφάκη. Σε φιλώ.


2 σχόλια:

  1. Απίστευτη η φωτογραφία στην Τυνησία...χαχαχααχα
    'Ελληνας το είχετο "μαγαζί";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φαντάσου το σοκ όταν το αντίκρισα. Ο φραπές ταξιδεύει παντού λέμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή