Στην αναζήτηση του γέλιου (vol.2 ): Τεμέτερα παιδία.

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Είναι ίσως άχαρο μετά από την προηγούμενη κουβέντα μας που αφορούσε ένα θέμα βαθύ και με σημασία, να συνεχίζω με την αναζήτηση του γέλιου, παρόλα αυτά έχει γίνει τόσο σημαντικό το γέλιο , κυρίως γιατί δεν βρίσκονται εύκολα οι λόγοι που θα το προκαλέσουν, που μπορεί να είναι άχαρο για συνέχεια αλλά δεν υστερεί σε σημασία.
   Σαν αμιγώς Πόντια που είμαι είπα να κάνω ένα αφιέρωμα "σ'εμέτερα τα παιδία" (στα δικά μας παιδιά).Από παλιά τα ποντιακά ανέκδοτα έχουν δώσει πολλές στιγμές αληθινής διασκέδασης σε ακροατές κάθε ηλικίας.Πάντα παρουσίαζαν του Πόντιους ως ανεπαρκείς να αντιληφθούν τι ακριβώς συνέβαινε και πάντα με την πιο απίθανη απάντηση από όλες έδιναν τη λύση που στις περισσότερες των περιπτώσεων ακολουθούνταν από σπαρταριστά γέλια. Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαστε λιγότερο ευφυείς, ούτε όμως και περισσότερο από άλλους και πως στην ουσία παντού συμβαίνουν ανάλογα περιστατικά, αλλά μάλλον είμαστε οι πιο ακομπλεξάριστοι για να τα παρουσιάσουμε. Όταν βέβαια αυτό που έχεις ακούσει ως ανέκδοτο καμιά φορά το βλέπεις να συμβαίνει και μπροστά σου, τότε απλά γελάς πολύ και προσφέρεις τη χαρά και σε άλλους.
   Λάβε μερικά γνήσια ποντιακά ανέκδοτα Σοφάκη. Γεγονότα που συνέβησαν πραγματικά κι έφτασαν σε' μένα μέσα από διηγήσεις φίλων.Φυσικά ο Γιωρίκας και οι άλλοι είναι πλέον σύμβολα κι έτσι συμβολικά θα τους χρησιμοποιήσω κι εδώ.

" Ο Γιωρίκας είχε μείνει για κάποιο διάστημα στο χωριό. Κατά την επιστροφή του πίσω στην πόλη και στην γειτονιά του ,παίρνει τη λίστα και πηγαίνει στο κοντινό του "Μαρινόπουλο". Πριν μπει κοιτάζει τη λίστα και με την άκρη του ματιού του πιάνει την γνωστή κόκκινη ταμπέλα έξω από το κατάστημα. Μπαίνοντας συναντάει μπροστά του τις οικιακές συσκευές, Σαν κάτι να του φαίνεται διαφορετικό . "Θα έκαναν ανακαίνιση , φαίνεται" σκέφτεται. Προχωράει, κοιτάζει γύρω του και συνειδητοποιεί πως χρειάζεται να ζητήσει βοήθεια. Σταματάει έναν από τους υπαλλήλους και ρωτάει ευγενικά
- Τα σαλάμια που τα έχετε;
Και ο υπάλληλος με μία απορία στο μάτι απαντάει
- Κύριε μου το κατάστημα έχει εδώ και καιρό γίνει "ΚΩΤΣΟΒΟΛΟΣ".Ο "Μαρινοπουλος" έκλεισε.
Και ο πόντιος με έτοιμη την απάντηση
-Ε, και που θες να το ξέρω εγώ. Και στον Μαρινόπουλο πρώτα τα ηλεκτρικά είχανε"

" Η Σουμέλα πήγε να επισκεφθεί τη μάνα της. Ήθελε να δει πως της φάνηκε ο καινούριος τρόπος που παίρνει το φάρμακο της , με patch (ελληνιστί διαδερμικό έμπλαστρο.Σαν αυτά για το τσιγάρο. Τα κολλάς τη μέρα και τα βγάζεις τη νύχτα). Γυρνώντας σπίτι πίνει καφέ με τη φίλη της και της λέει τι έγινε.
- Πάω ση μαναν μ και ρωτώ ατέν. Μάνα ντο επήκες με τα αυτοκόλλητα; Επέρες το φάρμακον; 
-- Κι ξέρω ντο να εφτάω Σουμέλα. Άλλον χώρο κι έχω, λέι μεν 
-Ντο λες μάνα; Ντο χώρον;
Κι εβγάλ την μπλούζα νατς και ντο να ελέπω. Αμον στρατηγός , παρασημοφορεμέντσα.  Αυτοκόλλητα σ'όλο το στέρνο και από πισ σην πλάτην νατς πα .Γομάτον!
Εβάλνεν τα αυτοκόλλητα με το φάρμακον και εφηνενα τα εκεκά "
(-Πάω στη μάνα μου και την ρωτάω. Μάνα τι έκανες με τα αυτοκόλλητα . Πήρες το φάρμακο;
--Δεν ξέρω τι να κάνω Σουμέλα. Άλλο χώρο δεν έχω, μου λέει
-Τι λες μάνα; Τι χώρο;
Και βγάζει την μπλούζα της και τι να δω. Σαν στρατηγός,  παρασημοφορεμένη. Αυτοκόλλητα σε όλο το στέρνο και από πίσω στην πλάτη της. Γεμάτο. 
Έβαζε τα αυτοκόλλητα με το φάρμακο και τα άφηνε εκεί.) "

"Γιαγιά  με πολλά έτη αλλά κι ένα ελαφρύ χάσιμο λέει στην κόρη της, την Παρέσσα.
--Άξον ντο θα λέγω σεν. Τεσόν η νύφε πρώτα τον πάπας θα χαν, μετά εμέν κι εσένα θα αφήν τελευταία γιατί είσαι αγαθέσα. 
-Ντο είναι ατά ντο λες μάνα; Εζάντηνες
-- Εμέν άξον . Αέτς θα είνεται , θα ελέπς"
(--Άκου τι θα σου πω. Η νύφη σου , πρώτα τον μπαμπά σου θα πεθάνει, μετά εμένα κι εσένα θα σε αφήσει τελευταία γιατί είσαι αγαθή
- Τι είναι αυτά που λες μάνα; Τρελάθηκες;
-- Εμένα να ακούς .Έτσι θα γίνει, θα δεις.)
Μετά από καιρό πέθανε ο παππούς, όντας και μεγάλος. Μετά από λίγο περισσότερο καιρό πέθανε και η γιαγιά.Στην κηδεία της γιαγιάς η νύφη της Παρέσσας της λέει.
-Μάνα , ενεγκάστες. Να ετοιμάζω τα χάπιας να περτς ατά.
--Γιοκ. γιοκ ! Χάσονα το . Θα ετοιμάζατα εγώ.
Γιατί, ποτέ δεν ξέρεις.
(-Μάνα , κουράστηκες. Να ετοιμάσω τα χάπια σου να τα πάρεις;
--Όχι, όχι .Άστο. Θα τα ετοιμάσω εγώ )  " 

    Το σίγουρο είναι ότι χάνουν πολύ όταν απλά τα διαβάζεις και δεν τα ακούς με την κατάλληλη προφορά και φυσικά τις ανάλογες έντονες κινήσεις που οι Πόντιοι έχουμε την τάση να κάνουμε. Πάντως αν κανείς από την εκλεκτή παρέα έχει κάποια ιστορία δική του που θέλει να  τη μοιραστεί, είναι ευπρόσδεκτη.Το "Τεμέτερα παιδία vol.2" καραδοκεί. Λελέβω σας εγώ !

   Με πολλές ευχές για καλό βράδυ και πολλούς ποντιακούς χαιρετισμούς.

   Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι.

Της πατρίδος μου η σημαία...

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Λέει ένα ποιηματάκι, που το είχε πει η μαμά μου όταν ήταν μαθήτρια και ήταν η πρώτη που μου το είχε μάθει, πριν το βρω κι εγώ μπροστά μου στην μαθητική μου καριέρα.

Της πατρίδος μου η σημαία 

έχει χρώμα γαλανό 

και στη μέση χαραγμένο

έναν κάτασπρο σταυρό.

Κυματίζει με καμάρι

δεν φοβάται τον εχθρό 

σαν την θάλασσα γαλάζια

και λευκή σαν το αφρό.

Προχωρούσα χθες κι έβλεπα σημαίες να κυματίζουν στα μπαλκόνια γαλάζιες, γαλάζιες με τους σταυρούς στη μέση. Δεν ξέρω ποιο θα ήταν το καμάρι τους για τους σημερινούς τους ιδιοκτήτες, ούτε και ξέρω αν τα τελευταία χρόνια , παρόλο που πέρασε από τόσους πολέμους και δυστυχίες, έχει αρχίσει να μας βλέπει και να φοβάται. Το μόνο που ίσως μένει σταθερό είναι αυτή η ατελείωτη θάλασσα που της δίνει το χρώμα και τον αφρό της για να βαφτεί. 

    Στο πατρικό μου σπίτι ήμουν εγώ αυτή που συνήθως έβγαζα έξω τη σημαία πριν από τις εθνικές εορτές. Μου άρεσε να το κάνω, ένιωθα μία περηφάνια γι'αυτό αλλά κι ένα δέος, κουβαλούσα κάτι πολύτιμο στα χέρια μου. Όντας παιδί έννοιες όπως "πατρίδα", "ελληνικός πολιτισμός", "ιστορία" κτλ φάνταζαν πολύ μεγαλύτερες στο μυαλό μου. Μεγαλώνοντας έμαθα να αγαπώ τη γη που με θρέφει και με φιλοξενεί, να δηλώνω υπερήφανη για προγόνους και ιστορία    ( αν και δεν ξέρω πως γίνεται να είσαι υπερήφανος για κάτι που ποτέ δεν μόχθησες, όπως πολύ σωστά διάβασα κάπου) αλλά ευτυχώς έβγαλα τις παιδικές παρωπίδες κι όπως κάθε νοήμον ενήλικας έθεσα σε λειτουργία την κριτική σκέψη. 

     Όταν πήγα στο δικό μου σπίτι δεν φρόντισα να αγοράσω σημαία. Στην αρχή ήταν από καθαρή αμέλεια.Έπειτα πέρασα μία φάση αμφισβήτησης για όλα τα κακώς κείμενα στη χώρα και σαν σύμβολο που είναι, την πλήρωσε η σημαία που έμεινε μία απλή υπενθύμιση στον πίνακα με τις αγορές που πρέπει να γίνουν. Με τον καιρό ξαναθυμήθηκα τα παλιά και με εκείνη την αθωότητα των παιδικών χρόνων είπα κάπου μέσα στο καλοκαίρι "Φέτος που παντρευόμαστε θα σημαιοστολίσουμε να γιορτάσουμε και το γεγονός" . Και μετά ήρθαν τα δύσκολα που ξέρεις Σοφάκη κι έτσι έμεινε πάλι στα αζήτητα. Και φτάνουμε στο σήμερα, σε αυτή τη στιγμή που κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή ,μιλάω μαζί σου Σοφάκη και σκέφτομαι το γιατί δεν φροντίζω να πάρω μία σημαία . Θα σου πω το γιατί αλλά μην το πεις πουθενά. Ντρέπομαι! Ντρέπομαι να την αντικρίσω. Ντρέπομαι να πάω να την αγοράσω και να την ξετυλίξω στο μπαλκόνι σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Ντρέπομαι και φοβάμαι. Έχω την αίσθηση ότι θα φύγει από τα χέρια μου το κοντάρι με κάποιο μαγικό τρόπο και θα με πάρει στο κυνήγι να με δείρει , όπως έκαναν παλιά με τις βρεγμένες σανίδες.

     Σε αυτό το κομμάτι ύφασμα πίστεψαν και πιστεύουν άνθρωποι με πραγματική αγάπη και αγνές προθέσεις. Κάποιοι πέθαναν με μεγάλα ιδανικά υπηρετώντας την . Κάποιοι άλλοι την υψώναν κάθε πρωί ,σαν τη Κυρά της Ρω .Όλοι αυτοί δεν νομίζω ότι όταν το έκαναν είχαν κατά νου ούτε την μακραίωνη μας ιστορία, ούτε άλλες φανφάρες για το "μεγαλείο του ελληνισμού" που κατά καιρούς ακούμε. Απλά αγαπούσαν και τιμούσαν το σπίτι και τους ανθρώπους τους, ίσως και να απέτιαν  φόρο τιμής σε όποιους ανιδιοτελώς και με μία δόση τρέλας έπεσαν σε πολέμους ή πρόσφεραν οποιαδήποτε άλλου είδους υπηρεσία.Φαντάσου λέει όλοι αυτοί να πιάσουν από ένα κοντάρι σημαίας ο καθένας και να μας πάρουν όλους στο κυνήγι.Ξύλο που έχει να πέσει ! Γιατί σαν πολύ να την ξεφτιλίσαμε την άμοιρη. Την βάλαμε να ποζάρει πίσω από ηγέτες αμφιβόλου ηθικής την ώρα που κάνουν τρανά διαγγέλματα και καθορίζουν το μέλλον μας, την είδαμε να ανεμίζει στα χέρια νεοναζιστών αμφιβόλου ευφυίας , την χρησιμοποιήσαμε για να στοχοποιήσουμε μαθητές που έλαβαν ελληνική παιδεία , αρίστευσαν σε αυτή αλλά ήταν πολύ "βάρβαροι" και αλλόδοξοι για τα ελληναράδικα γούστα μας και δεν μπορούσαν να την κρατήσουν.

    Που καταλήγω μετά από όλα αυτά ; Είναι λάθος που ο κόσμος βγάζει στα μπαλκόνια τις σημαίες δύο φορές το χρόνο; Προς, Θεού και βέβαια όχι. Ίσα, ίσα έχει μία γλύκα και δηλώνει μία κάποια έστω και όχι κατ' ουσίαν, ομοιογένεια . Το λάθος είναι ότι πολλοί από εμάς τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν τιμούμε τη σημαία  και με αυτό φυσικά καταλαβαίνεις Σοφάκη πως δεν εννοώ να κάνουμε έπαρση κάθε πρωί. Η έννοια είναι πλατύτερη και πιο συμβολική.Μ'αρέσει όταν πηγαίνω στο πατρικό μου τέτοιες μέρες. Εκεί που οι σημαίες κυματίζουν σε μπαλκόνια που ξέρω και που αυτοί που στήνουν τα κοντάρια δεν κινδυνεύουν από αυτά με κανένα μαγικό τρόπο.Σίγουρα αν ο καθένας ψάξει θα βρει πολλούς τέτοιους ανθρώπους και αν ψάξει λίγο ακόμη θα βρει μέσα του και το τι πραγματικά είναι η σημαία. Δεν μπορεί να φταίει το πανί για την κατάντια μας, εμείς κάπου στραβά αρμενίζουμε.

    Με την ελπίδα του χρόνου να έχω να πω πιο ευχάριστα πράγματα

σε αφήνω κοριτσάκι.

    Σε φιλώ γλυκά

    Καλή σου νύχτα

   

Να προσέχεις τι εύχεσαι.

Αγαπημένη μου Σόφη,

     Ξυπνάς το πρωί, κάνεις τα δέοντα κι έρχεται κάποια στιγμή η ώρα να βγεις από το σπίτι. Αν η διαδρομή που ακολουθείς είναι μία από τις συνηθισμένες σου βρίσκεσαι μπροστά σε καθημερινά, γνώριμα τοπία και συνήθως κάνεις τις ίδιες σκέψεις. " Γιατί αυτό το φανάρι αργεί τόσο πολύ να ανάψει πράσινο; " . "Πότε θα φτιάξουν πια αυτή τη λακούβα; "(ερώτημα αναπάντητο συνήθως στην Ελλάδα). "Δεν μπορούν να περιποιηθούν λίγο αυτό το άδειο οικόπεδο, να κλαδέψουν τα αγριόχορτα , να το καθαρίσουν από τα σκουπίδια και να το εκμεταλλευτούν;" Αυτή την τελευταία ευχή- ερώτηση κάνω εδώ και μερικά χρόνια που ζούμε σε αυτή την περιοχή για ένα οικόπεδο άδειο κι απεριποίητο που κείται μόνο και βρώμικο κοντά στο σπίτι μας.Ή μάλλον κείτονταν.
     Εδώ και τέσσερις μέρες έχει καθαριστεί, καλλωπιστεί και είναι το προσωρινό σπίτι ενός πολύ συμπαθητικού λούνα παρκ. Έχει συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, βαρκούλες, κούνιες κι άλλα παιχνίδια, μαλλί της γριάς και ποπ-κορν. Είναι  ένας παράδεισος για κάθε παιδί. "Αχ, τι ωραία θα έχουμε λούνα παρκ στη γειτονία μας" ανέκραξα χαρούμενη όταν είδα να το στήνουν. Σκέφτηκα ότι η ευχή μου να καθαριστεί εκείνο το πολύ βρώμικο κι αντιαισθητικό, άδειο οικόπεδο βγήκε αληθινή και μαζί με αυτό κάποιοι άνθρωποι θα δουλέψουν και πολλά παιδιά θα διασκεδάσουν.Το έβλεπα και το καμάρωνα. Δούλεψε για πρώτη μέρα το Σάββατο αλλά εμείς έτυχε να λείπουμε. Το ίδιο και την Κυριακή . Η πρώτη μας επαφή με τον μικρό "παράδεισο" ήταν τη Δευτέρα το απόγευμα.
    Κάπου εκεί στις 5 και κάτι (διότι τηρούν και τις ώρες κοινής ησυχίας ) ακούω μουσική να έρχεται από εκεί. Στην αρχή ήταν σιγά και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τι παίζει.Ξαφνικά ο "ηχολήπτης- dj" τίναξε τα ηχεία στο limit up τους και ο ήχος έφτασε περήφανος λέγοντας" Δεν ταιριάζετε σου λέω, τόσο αντικειμενικά στο λέω" ακολούθως προχώρησε στο " Τι σε κάνει και με ψάχνεις και τρελαίνεσαι" και μας αποτελείωσε με το "Ολοκαίνουριος από σήμερα θα γίνω". Και τότε σκέφτηκα " Κάποιος μου κάνει πλάκα! ". Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έπαιζε τέτοια μουσική σε ένα λούνα παρκ. Κάπως αλλιώς το θυμόμουν.Την τελευταία φορά που πήγα στο Magic Park το θυμόμουν λιγότερο " Πύλη Αξιού". Όχι, Σοφάκη δεν το παίζω ούτε σοβαροφανής ούτε παριστάνω τον σταυροφόρο υπερασπιστή της καλής μουσικής. Μάλιστα πριν από μία εβδομάδα σε φιλική μάζωξη και μετά από μερικά ποτηράκια κρασί γλεντούσα ξεδιάντροπα με το "Κανείς δεν είναι κανενός, μάρτυς μου είναι ο Θεός" και άλλα άσματα του ιδίου είδους. Πως να το κάνουμε όμως βρε Σοφάκη κάθε μέρος και κάθε ώρα θέλει τη μουσική που πρέπει. Φαντάσου λέει να πας σε ψαροταβέρνα και να ακούσεις Μπετόβεν! Ε, όχι . Η γούνα θέλει Μπετόβεν και η σαρδέλα ρεμπέτικη πενιά. Κάπως έτσι δεν μπορεί να παίζεις σκυλάδικα σε λούνα παρκ. Πως να το κάνουμε.Διαφωνώ κάθετα με την μουσική επένδυση.
    Παρόλα αυτά ,Σόφη επειδή οι μέρες μας δεν είναι και για πολλά "σκασίματα" και παρόλο που πονάνε τα αφτιά μας κάθε απόγευμα με την Πάολα , είπαμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Αφήσαμε λοιπόν τον απογευματινό καφέ στην άκρη και βάλαμε από ένα ποτό με ξηροκάπρια  μην πάει χαμένο το πρόγραμμα πίστας.Δεν βαριέσαι .Πόσο καιρό θα είναι εδώ ; Ας δουλέψουν οι άνθρωποι. Και για όποιον ενδιαφέρεται για διασκέδαση, 5μ.μ - 10μ.μ κερνάμε ουίσκι. Είμαστε πρώτο μπαλκόνι πίστα!
 
    Καλή μας διασκέδαση και καλό κουράγιο.


    Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι.

Στου γέλιου την αναζήτηση (vol.1)

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Πριν μερικά χρόνια είχα ακούσει να φωνάζουν από τη μεγάφωνα  αυτοκινήτου που διαφήμιζε μία επιθεώρηση "Γέλιο, γέλιο, γέλιο" . Είχα γελάσει πάρα πολύ αφού το θεώρησα πολύ αναχρονιστικό σαν σλόγκαν.Παρόλα αυτά, τότε, ακόμη κι αυτό με είχε κάνει να γελάσω. Το πιο πιθανό είναι πως αν το άκουγα τώρα θα το θεωρούσα απλά κακόγουστο και δεν θα με απασχολούσε καθόλου η αστεία πλευρά του πράγματος. Είναι αλήθεια Σοφάκη ότι οι δύσκολες εποχές δίνουν πολύ λιγότερες αφορμές για γέλιο κι αυτό επηρεάζει, σε βαθμό που δεν φανταζόμαστε, την καθημερινότητά μας. Οι επιστημονικές μελέτες που ασχολούνται με τις ευεργετικές συνέπειες το γέλιου στη ζωή μας είναι λίγο πολύ γνωστές στους περισσότερους από εμάς (πρόληψη  πόνου, αύξηση διάρκειας ζωής, μείωση καρδιοπαθειών, θεραπεία βακτηριακών ή ιογενών μολύνσεων κ.α ). Ακόμη όμως και δίχως την βοήθεια της επιστήμης μπορεί ο καθένας μας να καταλάβει το πόσο διαφορετικά  αισθανόμαστε έπειτα από ένα ξεκαρδιστικό γέλιο.
   Αποφάσισα λοιπόν Σοφάκη να κάνω μία αναζήτηση και κάθε τόσο να δίνω σε εσένα και σε όποιον άλλον είναι στην παρέα, έναν καλό λόγο για να γελάει. Βίντεο, ιστορίες, παλιές σειρές, ταινίες και ό,τι άλλο απλά θα μου φαίνεται αστείο κατά καιρούς, θα παίρνει τη θέση του στην κουβέντα μας.Κι επειδή λέω να ξεκινήσω από αυτό που ξέρω καλύτερα πάμε να δούμε λίγο από τα αγαπημένα μου παλιά.
http://www.youtube.com/watch?v=WgMGFgGwH9s&list=PL69C9D11D4FDDFCD0&index=42
"Απαράδεκτοι -Επ. 42 Τίτλος - Θα το φάω τον Παρασκευά "Από τα αγαπημένα μου επεισόδια.
Ο Σπύρος έχει βαλθεί να "φάει" ένα αντίπαλό του από τα παλιά κι έτσι , με τη βοήθεια ενός φίλου του Γιάννη , γκαλερίστα-ψευτοκουλτουριάρη Κωνστανέν, προσπαθεί να μπει στους χώρους της υψηλής διανόησης. Προτείνω ανεπιφύλακτα την πλήρη παρακολούθηση, αλλά για ποιο συγκεκριμένες οδηγίες ,το"ζουμί" είναι από το 9'17'' μέχρι 13'04''. Σε εκείνο το διάστημα έχουν πάει να δούνε όλοι μαζί μία θεατρική παράσταση (υπαρξιακό δράμα του κ...ου ) και με την επιστροφή τους στο σπίτι ο Κωνσταντέν τους διαβάζει το πρόγραμμα της παράστασης , σε άπταιστα δικά του γερμανικά, προκειμένου να καταλάβουν το βαθύ νόημα του έργου.Λιώνω ιδιαίτερα με την απορία του Γιάννη μόλις τελειώνει η ανάγνωση του προγράμματος. Θεός ο Μπέζος εδώ.
http://www.youtube.com/watch?v=aILhOCIUve4
"Τρεις Χάριτες- Επ. 1 "   Η αρχή της ιστορίας λίγο πολύ γνωστή. Η Όλγα μετακομίζει ξανά στο πατρικό της σπίτι όπου μένει η αδερφή της η Ειρήνη. Μετά από λίγες μέρες μαζί τους έρχεται να μείνει και η έταιρη αδερφή τους η Μαρία, η οποία έπιασε τον άντρα της να την απατά. Από την "σκασίλα" της τρώει κάθε μέρα μερικά κιλά τουλουμπάκια. Από το 15'00'' η Όλγα και η Ειρήνη ξεκινούν να συζητούν για την κατάσταση της αδερφής τους κι εκεί κάπου στο 15'45''η Όλγα εκφράζει μία απορία της. Γελάω κάθε φορά που βλέπω αυτή τη σκηνή.
http://www.youtube.com/watch?v=c9NUqp1csAE
"Ντόλτσε Βίτα - Επ. 56 " Η Ντορίτα έχει κανονίσει στο σπίτι τους μία ποιητική βραδιά προς τιμήν ενός πρώην καθηγητή της και νυν ποιητή, τον οποίον η Σάσα έχει ερωτευτεί. Από το 22'00'' μέχρι το 27'00'' η σκηνή είναι για να κλαις από το γέλια. Τουλάχιστον εγώ δεν το αποφεύγω όποτε τύχει να τη δω. Η Ασπασία με την Σόφη είναι απολαυστικές.
   Αυτά για σήμερα με την θεραπεία γέλιου. Ξέρεις Σοφάκη ότι υπάρχουν ομάδες που κάνουν θεραπευτικές ασκήσεις για το σώμα και την ψυχή χρησιμοποιώντας το γέλιο; Μάλλον κάτι θα ξέρουν. Μήπως να αρχίζουμε να χαχανίζουμε πιο συχνά; Μπορεί να μας στραβοκοιτάξουν λίγο μερικοί αλλά δε βαριέσαι. Τόσο θα ξέρουν κι αυτοί.
 
    Καλό σου βράδυ κοριτσάκι

    Σε φιλώ γλυκά

Τα δικά μας παιδιά και οι δικές τους διαδικτυακές σελίδες.

Αγαπημένη μου Σόφη,


   Σήμερα είπα να μιλήσουμε για κάτι που το σκέφτομαι εδώ και καιρό. Όπως εγώ έχω εσένα Σοφάκη και κάνουμε τις κουβέντες μας, έτσι και κάποιοι φίλοι έχουν φτιάξει το δικό τους τεφτέρι στο διαδίκτυο. Ο καθένας τους έχει έναν διαφορετικό τρόπο κι έναν διαφορετικό λόγο. Νομίζω πως θα ήταν ωραίο να τους γνωρίσουμε.

α) Ένα αγγλόφωνο site για την Θεσσαλονίκη είναι αυτό που επέλεξε να φτιάξει η φίλη Γιολάντα.
http://lovethessaloniki.com. Πολλές πληροφορίες για την πόλη μας και την ζωή σε αυτήν. Εκδηλώσεις , εκθέσεις, γεγονότα αλλά και προτάσεις για διασκέδαση σε μία σελίδα φτιαγμένη από μία θεσσαλονικιά για όλους εκείνους που θέλουν να μάθουν για την πόλη αλλά δεν μιλούν ελληνικά. Μακάρι να είναι κάτι που στο μέλλον θα έχει μεγάλη χρήση. Και ποιος δεν θέλει τον τουρισμό;
β) Για τους λάτρεις των δύο τροχών αλλά κυρίως των ταξιδιών προτείνω το blog του κουμπάρου μου Μιχάλη http://moto-traveler.blogspot.gr Κάθε χρόνο κι ένα ταξίδι με απίστευτες φωτογραφίες από μέρη που πολύ δύσκολα θα δεις σε ένα συμβατικό ταξίδι στο εξωτερικό. Το φετινό εγχείρημα με την κατάκτηση του βορινότερου σημείου της Ευρώπης έδωσε  μερικές μαγικές εικόνες . Για όποιον θέλει να ταξιδέψει, έστω και μέσα από εικόνες είναι ότι πρέπει.
γ) Στην εποχή μας οι δισκογραφικές εταιρίες έχουν σχεδόν πεθάνει. Πολλοί νέοι δημιουργοί ψάχνουν τρόπο να προβάλλουν την δουλειά τους και το διαδίκτυο είναι ίσως ο ποιο ενδεδειγμένος. Ο φίλος Νίκος , μουσικός και ο ίδιος, έφτιαξε αυτή τη σελίδα  http://www.tragoudopoios.gr στην οποία δημιουργοί "ανεβάζουν" την δουλειά τους και ο καθένας μπορεί να την "κατεβάσει" δωρεάν. Ωραίο αλισβερίσι δεν νομίζεις Σοφάκη; Αν μη τι άλλο μελωδικό.
δ) Επειδή κανείς δεν μπορεί να πει όχι στα παραμύθια η φίλη Ευαγγελία έρχεται να μας προτείνει ένα blog http://www.panigirtzou.blogspot.gr που τα αγαπά και που ,σε εμένα τουλάχιστον, έδωσε την ευκαιρία να χαμογελάσω πολλές φορές με την γλυκιά του αθωότητα. Άσε που έμαθα και μερικά όμορφα καινούρια παραμύθια.

   Λέει μία παροιμία "αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει". Εγώ θα πω ότι το ίδιο ισχύει και με τους φίλους. Τα δικά μας παιδιά πρέπει να τα παινεύουμε όταν κάνουν πράγματα που αξίζουν τον κόπο. Αλλιώς πως; Καλά να είμαστε και να πληθαίνουμε.

    Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι.

     Καλή σου νύχτα.

Περί Χ.Α και άλλων δολοφόνων.

Αγαπημένη μου Σόφη,


   Έχουν περάσει μερικές μέρες από τότε που έγιναν οι συλλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής και ακόμη είναι πρώτο θέμα παντού. Σε συγκέντρωση,άνω των  δύο ατόμων, δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή η κουβέντα να πάει προς εκεί. Έτσι χθες βρεθήκαμε τρεις φίλες σε ένα μπαλκόνι , πάνω από μία κούπα καφέ και αναρωτιόμασταν μερικά πράγματα.
   Σκεφτόμασταν για ποιον λόγο έγιναν όλα τώρα. Ήταν η αφορμή ο τραγικός χαμός ενός νέου ανθρώπου, που ποιος να του έλεγε  πως θα έφευγε από μαχαίρωμα φασίστα, για να βρούνε το πάτημα να ξεριζώσουν τα κα(ω)λόπαιδα ή μήπως μπορούσαν να το κάνουν και πιο νωρίς και απλά τώρα ήρθε "βολικά " για να μην ασχολούμαστε με τίποτε άλλο πέρα από αυτό (όπως για παράδειγμα τις νέες μειώσεις σε συντάξεις που είναι στα σκαριά ).
    Κι ύστερα είπαμε και το άλλο. Μήπως όλα αυτό το "σκηνικό" έγινε με τον γνωστό ελληνικό τρόπο, δηλαδή εκ του προχείρου και στο τέλος βρεθούν οι νόμοι και η δικαιοσύνη να χρωστάνε κιόλας στα κα(ω)λόπαιδα. Μήπως στο τέλος βγούνε και από πάνω όντας "αδίκως κατηγορούμενοι από ένα κράτος που θέλει να τους φιμώσει και να τους αναγκάσει να σταματήσουν τον αγώνα" και άλλες τέτοιες φανφάρες. Μήπως τους κάνουμε και ήρωες;
    Έκανα πολλές σκέψεις σχετικά με το θέμα αυτές τις μέρες. Άραγε αυτό το τσίρκο και οι απείρου κάλλους σκηνές που προβάλλονται κάθε μέρα από τα παντός είδους κανάλια, θα μας κάνουν απλά να σιχαθούμε και να γυρίσουμε πάλι την πλάτη αδιάφορα. Ίσως νομίσουμε πως τώρα που ,τάχα, τελείωσε  το παραμύθι με τα κα(ω)λόπαιδα όλα τα προβλήματά μας θα λυθούν και τι καλοί και δημοκράτες είναι αυτοί που "διορίστηκαν" για να μας κυβερνάνε.Αυτό που αφουγκράστηκα από διάφορες συζητήσεις με οικείους είναι μία ανακούφιση που "έπεσε το Γ' Ράιχ" . Μην γελιόμαστε όμως. Ακόμη κι αν έπεσε, η απελευθέρωση αργεί.
   Ξέρεις, εν τέλει ,πιο είναι το πιο φαιδρό στην υπόθεση Σοφάκη; Μία ομάδα από μερικά ανθρωπάκια που χλευάζουν την αξία της ανθρώπινης ζωής και ηδονίζονται με την εξουσία έχοντάς την κάνει αυτοσκοπό, κατάφεραν να μας κάνουν για κάποιες μέρες να  μην ασχολούμαστε με τα δικά τους κατορθώματα αλλά να παρακολουθούμε τη διάλυση μίας άλλης συμμορίας, όμοιας με τη δική τους. Τι ,Σοφάκη, νόμιζες πως λέγοντας για "ανθρωπάκια" εννοούσα τα παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια και τα υψηλά IQ ;Οχι λάθος. Αυτοί δεν είναι καν ανθρωπάκια . Για τους άλλους μιλούσα , τους νόμιμους, τους κυβερνώντες. Σας έφτιαξε η Χρυσή Αυγή λαμόγια! Μπροστά της ακόμη κι εσείς φανήκατε συμπαθητικοί.
    Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα να συμφωνήσω με έναν καταδικασμένο τρομοκράτη- δολοφόνο. Δεν μπορώ όμως να αγνοήσω πως όταν διάβασα την επιστολή του Χριστόδουλου Ξηρού (της γνωστής οικογενείας ) από τη φυλακή είδα στα γραφόμενα του όλα αυτά που τις τελευταίες μέρες πέρασαν από το μυαλό μου (για όποιον ενδιαφέρεται ορίστε και το link  http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/588968/oi-simerines-exelixeis-apoteloun-mia-kinisi-panikou/ ).Λες βρε Σόφη να αρχίσω να ανησυχώ γι' αυτή την ταύτιση απόψεων ;Μπα, τυχαίο. Αυτοί οι δολοφόνοι ,είτε φορούν μαύρα, είτε ρούχα φυλακής, είτε γραβάτες,όλοι έχουν κάτι κοινό: πιστεύουν με δύναμη σε κάτι σάπιο. Συγνώμη για την έπαρση, αλλά τα "σάπια" δεν περνάν σε'μένα.

    Αφού γλυτώσαμε τη φυλακή Σοφάκη και με την ελπίδα για ένα καλό
    βράδυ.

     Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι


    Καληνύχτα.