Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Εγώ και οι αλλεργίες μου.

Αγαπημένη μου Σόφη,

     Ο καιρός των αλλεργιών έχει σιγά σιγά φτάσει. Τα μάτια μου δακρύζουν και τα αισθάνομαι γεμάτα με  μικρά "αγκαθάκια". Δεν είμαι βέβαια από τις σοβαρές περιπτώσεις, γι'αυτό και δεν δικαιούμαι να διαμαρτύρομαι πολύ. Οι αλλεργίες δεν έχουν ηλικία.Μπορούν να εμφανιστούν οποτεδήποτε και να μείνουν για πάντα ή να φύγουν το ίδιο απότομα με τον ερχομό τους.Δεν έχουν επίσης και συγκεκριμένη αιτία.Εγώ μπορεί να έχω ευαισθησία στη σκόνη, στη γύρη, στους ανθούς, στους αγρούς, στο δάκο, στη μουχρίτσα ή δεν ξέρω που αλλού. Είναι όμως και άλλες πηγές που γεννάνε αλλεργίες. Πρόσφατα,έπειτα από μερικές στιγμές εσωτερικής αναζήτησης  και φιλοσοφικής ανησυχίας, κατάλαβα ότι οι μεγαλύτερες αλλεργίες μου, είναι του μυαλού και δεν έχουν να κάνουν με φτερνίσματα και μπουκωμένες μύτες.
     Αλλεργία στην ακούσια υποκρισία. Αυτήν που αποκαλύπτεται δίχως να την καταλάβεις. Αυτήν που δεν σου δίνει ούτε ένα σημάδι ότι την κουβαλάς μέσα σου, γιατί το υποσυνείδητό  την συγγενεύει με μία δικαιολογία, την καμουφλάρει. Έτσι το μυαλό δεν φτιάχνει δικλίδες προστασίας και σε αφήνει να ξεστομίσεις κάτι όπως "Κακά τα ψέματα, για την κατάντια μας φταίει το ΠΑ.ΣΟ.Κ " όταν πριν από μερικά μόλις λεπτά, είχες δηλώσει ότι στη διάρκεια της ζωής σου,  για να γίνουν οι δουλειές σου, είχες λαδώσει από την πολεοδομία και τον Δήμο, μέχρι την χωριάτικη σαλάτα του διοικητή της ΕΘΝΙΚΗΣ Τραπέζης! Όταν, από τη μία, κατηγορείς τους γιατρούς για μεροληψία υπέρ όσων δίνουν φακελάκι, αλλά όταν έρθει η ώρα παίρνεις κι εσύ την απόφαση να φιλοδωρήσεις τον θεράποντα σου με ένα δωράκι, τότε πως λέγεσαι; Και το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι την κίνηση αυτή βρίσκεις απαραίτητο να την κάνεις ΑΦΟΥ έχει γίνει η εγχείρηση και ΔΙΧΩΣ να σου έχει ζητήσει τίποτε ο γιατρός. Έτσι για το μελλοντικό, just in case. Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνει το μυαλό σου και σε αφήνει αφύλαχτο στην πλάνη που σε έχει οδηγήσει η κεκαλυμμένη "ακούσια υποκρισία";  Τι Σοφάκη μου;
    Δεν είναι πολλά χρόνια που συνειδητοποίησα ότι έχω αλλεργία και στους "υπερβολικά καλούς συγγενείς και φίλους". Διότι αγαπητέ μου όταν σου παίρνω ένα δώρο μη μου λες ότι δεν ήταν ανάγκη, πες μου ένα ευχαριστώ και υποκρίσου ότι σου αρέσει το δώρο μου. Και όταν σου ξαναπάρω δώρο μην μου επαναλάβεις ότι δεν έπρεπε, αλλά κατάλαβε ότι σημαίνει κάτι για μένα το να θέλω να σε ευχαριστήσω. Μη μου λες "δεν πειράζει" όταν πραγματικά πειράζει. Πως θα μάθω αν κάτι σε ενοχλεί; Μην μου κρύβεις πράγματα "για να μην με στενοχωρήσεις". Να έχεις το θάρρος να μου ζητάς κι εγώ αν δεν μπορώ να το κάνω, θα σου το πω. Άσε να φανώ κι εγώ χρήσιμος. Μη μου δίνεις μόνο. Δεν αγαπάς μόνο εσύ. Δηλαδή τι, μόνο εσύ θα παίρνεις τα "ευχαριστώ". Ο καθένας έχει την ανάγκη να ακούει "ευχαριστώ" για να ικανοποιεί και το εγώ του.Ανθρώπινο είναι κι αυτό.Γιατί ποιος θα πει ότι δεν νιώθει όμορφα όταν οι άνθρωποι που τον ενδιαφέρουν εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους. Εκτός κι αν ο κόσμος γύρω μου είναι γεμάτος με Μητέρες Τερέζες. Μην βγάλω και φλύκταινες τώρα!
      Υπάρχουν όμως και καθημερινές στιγμές που μπορούν να μου προκαλέσουν κρίση αναφυλαξίας. Από τις καλύτερες; Μπαίνεις στο λεωφορείο και στις διπλές θέσεις ο άλλος κάθεται από την έξω πλευρά. Γιατί ρε μεγάλε, ζαλίζεσαι στο παράθυρο; Μήπως δεν θέλεις να κάτσει άλλος δίπλα σου; Αποκλειστικότητα το διπλό κάθισμα; Κι όταν τους λες ότι θέλεις να κάτσεις στη διπλανή θέση δεν πηγαίνουν προς τα μέσα. Αντίθετα, ξινίζουν τη μούρη τους, σηκώνονται, σε αναγκάζουν να μετακινηθείς στο διάδρομο, να μετακινήσεις ίσως και μερικούς ακόμη για να μπορέσεις επιτέλους να καθίσεις εκεί, που εξ αρχής θα έπρεπε να είχαν καθίσει εκείνοι.
     Κι έχω κι ακόμη καλύτερο Σοφάκη. Είσαι στο δρόμο και δίπλα σου περνάνε οι ιδιοκτήτες συμπαθητικών τετράποδων. Με το χαριτωμένο λουράκι ανά χείρας ακολουθούν τα ζωντανά που, σκασμένα από την ολοήμερη κλεισούρα, σημαδεύουν στο διάβα τους κάθε δεντράκι και αφήνουν "δώρα" όπου βρίσκουν. Αφού αφήσουν όλα τα δωράκια τους οι περήφανοι ιδιοκτήτες τα τραβάνε, τάχα διακριτικά και δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν, κινούν για να συνεχίσουν την βόλτα τους. Και τα δωράκια εκεί, να περιμένουν τον επόμενο ανυποψίαστο περαστικό να τα φιλοξενήσει στον πάτο του παπουτσιού του. Κι αν κάνεις το λάθος να κάνεις κάποιο σχόλιο ακούς και το κλασσικό " Ε, τι να το κάνω; Πρέπει να κάνει την ανάγκη του." Δεν εννοώ αυτό βρε ανεγκέφαλε μπαγλαμά. Εννοώ γιατί δεν φροντίζεις να μαζέψεις την "ανάγκη" του σκύλου σου. Πάρε μία σακούλα και μάζεψε τα (που είσαι ρε φιλενάδα με τα σακουλάκια σου. Ξέρεις εσύ ποια είσαι). Δεν σου αξίζει να έχεις ένα τόσο πιστό και καλόψυχο ζωντανό για συντροφιά. Και μην ισχυριστεί κανείς ότι πάντα υπήρχαν τέτοια "δωράκια" στους δρόμους επειδή υπήρχαν πάντα τα αδέσποτα, γιατί έτοιμο το έχω το αναφυλακτικό σοκ. Μήπως δεν προσέξαμε το πόσα σκυλιά πλέον κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης; Ε, δεν θα πνιγούμε και στο σκατό επειδή αυξήθηκαν και καλά έκαναν βέβαια, τα ζωόφιλα αισθήματά μας. Ναι στα σκυλιά, όχι στους ανεύθυνους ιδιοκτήτες τους.
      Κακό πράγμα οι αλλεργίες. Σε ταλαιπωρούν Σοφάκη. Κι ενώ αυτές του σώματος έχουν τον καιρό τους και με το πέρασμα της άνοιξης χαλαρώνουν και σε αφήνουν στην ησυχία σου, εκείνες του μυαλού δεν έχουν εποχές και είναι μαζί σου καθημερινά. Περιμένουν την στιγμή που θα βρεθεί η "γύρη" , το "φιστίκι", η "σκόνη" ή δεν ξέρω τι άλλο για να μπούνε στο νου σου και να σε σκάσουν. Και τι να πάρεις, φάρμακα; Αλλά, να σου πω την αλήθεια, καλύτερα να 'χεις αλλεργίες παρά αναισθησία. Καλύτερα Σοφάκη. Είναι πιο ανθρώπινο όπως και να το κάνουμε.

    Σου τα 'πα και ξαλάφρωσα.

    Να έχουμε ένα υπέροχο βράδυ

    Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι.

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Το "Σοφάκη" και οι αριθμοί.

Αγαπημένη μου Σόφη,

     Πολλοί λένε ότι οι αριθμοί δεν δείχνουν πάντα την αλήθεια. Άλλοι πάλι μαθαίνουν να στηρίζουν όλη τη ζωή τους σε αυτούς. Η δική μου σχέση μαζί τους έχει υπάρξει από αδιάφορη μέχρι και πλήρως εξαρτώμενη. Παρόλη την έλλειψη σταθεράς που μπορεί να έχει η σχέση, και μιας και η χρονιά είναι ακόμη καινούρια και διατίθεται για στόχους και αναδρομές, είπα ότι θα ήταν ενδιαφέρον, Σοφάκη, να δούμε λίγο τους αριθμούς που "έχουμε πιάσει " από τότε που ξεκινήσαμε τις διαδικτυακές κουβέντες μας.
    Από τις 5 Σεπτέμβρη του 2012 που αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε έως σήμερα είχαμε 6 .663 επισκέψεις και αναρτήθηκαν 78 άρθρα. Ο μέσος όρος των αναρτήσεων είναι περίπου 4 κάθε μήνα με πιο συνήθη μέρα δημοσίευσης την Κυριακή , κυρίως απογευματινές ώρες. Η παρέα έχει μεγαλώσει αισθητά από την ημέρα που η "Sofi " συνδέθηκε με το facebook και το twitter και οι αναγνώσεις για κάθε άρθρο υπερδιπλασιάστηκαν κι έχουν πλέον μέσο όρο τις 40 αναγνώσεις από τις περίπου 15 με 20 που ήταν πριν. Πρόσφατα είχαμε και την πρώτη αναδημοσίευση για ένα άρθρο μου, στο blog ποικίλης ύλης "Στα αρχεία μας " ( ενδιαφέρον blog με άρθρα για όλα τα γούστα, επίκαιρα και μη. Το τρίτο στη σειρά στα dearest blogs στη λίστα μου δεξιά ).
   Όπως βλέπεις Σοφάκη τα νούμερα μας ευνοούν κι η επιθυμία είναι να γίνουν ακόμη καλύτερα. Δεν θα κρύψω τη χαρά μου που περισσότεροι διαβάζουν τις κουβέντες μας. Δεν θα κρύψω ότι έχω μέσα μου το συγγραφικό μικρόβιο και θέλω "αναγνωστικό κοινό" . Ανθρώπους που θα μοιράζομαι μαζί τους σκέψεις, ανησυχίες και που όσο τίποτε άλλο θέλω όταν έχουν κάτι να μου πουν ,να το κάνουν. Είναι και ψυχοθεραπευτικό . Άλλωστε έτσι ξεκίνησε , σαν βάλσαμο για την ψυχή μου , σαν "υποκατάστατο" για τις κουβέντες που έκανα με το δικό μου Σοφάκη που έφυγε. Και μόνο η ψυχή μου ξέρει το πόσο πολύ με βοήθησε και με βοηθάει.
   Ήρθε το 2014 Σοφάκη, είμαστε ήδη στο δεύτερο μήνα. Έκανα λοιπόν την εξής καινούρια προσθήκη για τον καινούριο χρόνο : κάτω από τα "dearest blogs" στην δεξιά πλευρά της σελίδας πρόσθεσα το "γίνεται μέλος αυτού του ιστότοπου" . Προς το παρόν είναι μόνο δύο.Ελπίζω οι φίλοι που μας παρακολουθούν Σοφάκη να γίνουν μέλη και έτσι να γίνουμε πολλοί ! Σκέφτομαι επίσης να δημιουργήσω  μία σειρά από σταθερά άρθρα που θα εμφανίζονται σε τακτά διαστήματα αλλά αυτό δεν το έχω ολοκληρώσει ακόμη σαν σκέψη οπότε, επιφυλάσσομαι.
   Προς όλους τους φίλους εκεί έξω. Δηλώνω πλέον δίχως κανένα δισταγμό ότι θέλω να μεγαλώσω το "Σοφάκη" μου. Όποιος  πιστεύει ότι αξίζει τον κόπο ας γίνει μέλος κι ας μας ... προωθήσει.
   Τις πιο ειλικρινής ευχαριστίες για την υπέροχη παρέα όλους αυτούς τους μήνες. Βάλσαμο ήσασταν βρε παιδιά. Πάμε για τα ακόμη καλύτερα

   Με αισιοδοξία και πολλές θετικές σκέψεις.

   Καληνύχτα Σοφάκη

   Σε φιλώ