Όταν οι άνθρωπο κάνουν σχέδια...

... ο Θεός χαμογελάει καλό μου Σοφάκη.

       Διότι πριν από τρία χρόνια τέτοιες μέρες (πρόσεξε με, όχι πριν δέκα χρόνια πριν από τρία ψωροχρονάκια ) σχεδίαζα το γάμο μου, περίμενα ένα υπέροχο καλοκαίρι με δύο ήδη προγραμματισμένα ταξίδια για τις αρχές του Ιούνη για άλλους γάμους, είχα τη δουλειά μου, είχα όλους τους αγαπημένους μου και το μόνο μου πρόβλημα ήταν μην και γίνει τίποτε τρομερό με την οικονομία και χαλάσει ο γάμος!!! Χαχαχαχαχαχαχα. Πόσο πολύ αστεία μου φαίνεται τώρα αυτή η ανησυχία.
     Σήμερα 13 Απριλίου 2013, έχω χάσει τη μαμά μου, τη δουλειά μου, δύο αυτοκίνητα (χωρίς να φταίμε ούτε εγώ ούτε ο Γιώργος για κανένα από τα ατυχήματα!) , μας έχουν κλέψει στο σπίτι, έχω κάνει μία εγχείρηση γυναικολογική αρκετά σοβαρή, όπως αποδείχθηκε, έχω πρόβλημα με τη μέση μου (το οποίο βέβαια βαίνει προς λύση γιατί οι φυσιοθεραπείες μου κάνουν πολύ καλό) και τα τελευταίο hit της πολύ πετυχημένης αυτής τριετίας είναι ότι ντρρρρρρρρρ (τύμπανα που χτυπάνε)
Και ο Γιώργος πλέον είναι άνεργος!!! Ναι Σοφάκη από χθες δεν ανήκει στο έμψυχο δυναμικό της ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑΣ και ο επόμενος του εργοδότης θα είναι ο ΟΑΕΔ.
     Να σου πω την αλήθεια ήταν κάτι που φοβόμασταν εδώ και λίγο καιρό γιατί είχαν εμφανιστεί κάποια σημάδια στον ορίζοντα. Ελπίζαμε ότι θα το αποφεύγαμε το ανεπιθύμητο δωράκι αλλά τι να κάνεις, αυτά έχει η ζωή. Μας έδωσε μερικά καλά μαθήματα αντιμετώπισης δυσκολιών η ζωή οπότε σαν τα άλλα έτσι κι αυτό. Ευτυχώς είχαμε κάνει κάποια "κουμάντα" κι έτσι έχουμε μία κάλυψη για λίγο καιρό. Πάνω που είχα αποφασίσει να βγω από τη φούσκα μου (θυμάσαι Σοφάκη ; Εκεί που είχα μπει κάπου πριν τα Χριστούγεννα )  λέω να μην το επιχειρήσω για  να μπορέσω να βρω την πίστη ότι μέσα σε αυτό τον χαμό εμείς θα καταφέρουμε να βρούμε δουλειά και θα συνεχίσουμε τη ζωή μας.
     Χθες το βράδυ έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάζω τον Γιώργο και να κάνω την εξής σκέψη:
" Ας τα είχαμε χάσει όλα όσα χάσαμε , ας έκανα ακόμη μία εγχείρηση, ας είχαν πάρει κι άλλα πράγματα οι κλέφτες,ας ήμασταν άνεργοι, διάβολε ας μην είχε γίνει και καθόλου ο γάμος, αρκεί αν είχα πίσω τη μανούλα μου!!" . Ήταν μία στιγμή που σκεφτόμουν το μέλλον και απορούσα με το τι μπορεί να μας περιμένει και πως θα αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα και θα κάνουμε τις αλλαγές που είχαμε ανάγκη και θέλαμε όντας και οι δύο άνεργοι. Με έπιασε ανησυχία και βαριανάσανα κι εκεί ακριβώς κοίταξα τον Γιώργο κι έκανα εκείνη τη σκέψη. Αφού τον έχω κοντά μου και είμαστε μαζί όλα τα άσχημα θα είναι μισά. Δεν γίνεται να λυγίσεις όταν υπάρχει αγάπη αλλά για να γίνω και λίγο ρεαλίστρια και οικογένεια που πάντα είναι εκεί 24 ώρες, 7 ημέρες.
     Ο Ελύτης είχε γράψει "Θε μου τι μπλε ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε! ". Κι εγώ λέω να πάρω μερικά κιλά χρώμα λευκό, να ανέβω εκεί ψηλά και να το αναμείξω με το μπλε. Που θα πάει. Θα ξανοίξει κάποια στιγμή , θα γίνει διάφανο λευκό και θα δούμε κι εμείς Θεό!
      Σε φιλώ γλυκά Σοφάκη μου και μην ανησυχείς. Τα' χουμε ξαναπεί άλλωστε για την ελπίδα. Πάντα τελευταία.

    Καλή σου νύχτα κοριτσάκι.