Προσοχή! Η ευθύνη παραμονεύει.

Αγαπημένη μου Σόφη,

   

    Οι εκλογές είναι προ των πυλών. Μερικές μέρες πριν, είδα αυτή την πολύ πετυχημένη γελοιογραφία. Μετά από το μειδίαμα και την εύθυμη διάθεση ήρθε η σκέψη. Πόση ευθύνη έχουμε για την ψήφο μας; Υπάρχουν άνθρωποι που τους εκλέγουμε σε αξιώματα ενώ δεν είναι ούτε για ικριώματα; Αυτούς βρε παιδί μου που φωνάζουν από μακριά ότι κάτι δεν πάει καλά, όμως εμείς εννοούμε να συνεχίζουμε να συντασσόμαστε μαζί τους. Πόσο κόβει το μάτι μας τελικά; Μερικοί τύποι υποψηφίων είναι τόσο εμφανές ότι μας κλείνουν το μάτι για να μην τους ψηφίσουμε που δεν μπορώ θα τους αποκαλύψω.
    Μακριά από τους πρόστυχους Σοφάκη. Για να ξεκαθαρίσω, δεν εννοώ την προστυχιά με την κοινή  σημασία. Αναφέρομαι σε εκείνη την προστυχιά που γέννησαν οι καιροί μας. Για παράδειγμα: ένας υποψήφιος τοπικός άρχοντας ενημερώνει, μοιράζοντας φυλλάδια σε σούπερ μάρκετ, ότι στην ευρύτερη περιοχή λειτουργεί κοινωνικό παντοπωλείο και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες για τους μη έχοντες. Ζητάει την συνδρομή των πολιτών γι'αυτά, είκοσι μέρες πριν τις εκλογές. Φαντάζομαι το διάστημα ήταν εντελώς τυχαίο. Εγώ πάντως αυτό το λέω προστυχιά. Μπορώ να ανεχθώ τα έργα τις τελευταίας στιγμής, την ξαφνική στροφή στην καθαριότητα στην αρχή κάθε προεκλογικής περιόδου, αυτά είναι τερτίπια που χρόνια τώρα χρησιμοποιούνται για εντυπωσιασμό, αλλά η χρήση του αδυνάτου με εξοργίζει. Αν θέλεις κύριε να δείξεις κοινωνική ευαισθησία να το κάνεις στη διάρκεια της θητείας σου. Η συγκεκριμένη κίνηση εμένα μάλλον αναισθησία μου δείχνει περισσότερο.
    Ένα άλλο είδος υποψηφίου που κυκλοφορεί είναι ο γυρολόγος. Τη μία τετραετία με τον έναν συνδυασμό, την άλλη με τον άλλον, την τρίτη την καλύτερη με όποιον έμεινε μάλλον. Είναι κάτι σαν την παλιά διαφήμιση "Κλαουδάτος, τώρα και στα Τρίκαλα". Όποιος γυρίζει, μυρίζει λέει η παροιμία αλλά στην προκειμένη μάλλον κάτι μου βρωμάει. Όταν κάποιος αλλάζει κάθε εκλογές πολιτική στέγη, επειδή κάτι θα βρει να του φταίει, τότε καλύτερα να ψάξει να βρει μήπως κάτι φταίει και στον ίδιο. Σίγουρα μπορεί να έχεις διαφωνίες και να φύγεις από ένα συνδυασμό που είχες στηρίξει. Το πόσες φορές θα το κάνεις όμως είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Δεν μπορεί πάντα να είναι στραβός ο γιαλός κι εσύ, αγαπητέ υποψήφιε, κάπου στραβά θα αρμενίζεις.
    Υπάρχει όμως κι ένα είδος υποψηφίου που δεν χωρά ούτε δεύτερη σκέψη ότι πρέπει να το αποφεύγεις δια ροπάλου. Σοφάκη μου, μακριά από φασίστες. Και προσοχή, οι φασίστες κρύβονται παντού. Δεξιά, αριστερά, κεντρικά, πάνω, κάτω και πλαγίως άμα λάχει. Κι εκεί που δεν του φαίνεται φωλιάζει ο φασισμός. Όταν κάποιο κομματικό στέλεχος, παντός τύπου, πάρει ύφος σαράντα καρδιναλίων και πει "ρε, ξέρεις ποιος είμαι εγώ;" τον έχεις μπροστά σου τον φασίστα, αλλά δεν το καταλαβαίνεις εκείνη τη στιγμή. Ας ψαχτούμε όλοι λίγο παραπάνω σε αυτό το θέμα. Τα μάτια ανοιχτά για τους φασίστες.
   Εν τέλει όλα καταλήγουν στο εξής: δεν είναι δεκτή πλέον καμία άγνοια. Δεν δικαιολογεί κανέναν το "δεν ήξερα" .Δεν ήξερες, δεν ρώταγες; Κι αν έχουμε υποχρεώσεις σε κάποιον υποψήφιο, τότε ας του πάρουμε κανένα κουτί σοκολατάκια, όπως πολύ πετυχημένα προτείνει ευθυμογραφία που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στα social media. Η ευθύνη μας είναι εδώ. Ας την πάρουμε και μία φορά στα σοβαρά. Τόσο καιρό που κάναμε το αντίθετο δεν καταλάβαμε και τίποτε καλό. Καλή ψήφο σε όλους μας.

    Σε φιλώ υπεύθυνα Σοφάκη

    Καλό βράδυ.

Για τις μαμάδες.

Αγαπημένη μου Σόφη,

   

    Τη σχέση με τη μαμά του ο καθένας την ξέρει. Δεν χρειάζεται ανάλυση ούτε μακρηγορία. Αύριο είναι η μέρα που έχουν όλοι την ευκαιρία να εκφράσουν ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη σε εκείνη την κυρία που για εννιά μήνες ανέχθηκε εμετούς,πόνους,πρηξίματα,νεύρα, αγωνία. Έπειτα  από τους εννέα μήνες ανέχεται πάλι εμετούς,από το πρώτο γάλα του μωρού,πόνους,από τα πρώτα δόντια,"πρηξίματα",από το παιδί που δεν σταματάει τα "γιατί",νεύρα,ποιος έφηβος δεν έχει,αγωνία,σε κάθε αγώνα ζωής του παιδιού της.

      Επειδή όλοι αύριο θα θέλουν να πάρουν ένα λουλούδι για τη μαμά τους σκέφτηκα,αν και λίγο στο παρά πέντε,να προτείνω τρεις ιδέες για να γίνει το λουλουδικό πιο πιασάρικο σαν δώρο.Είναι και οι τρεις δοκιμασμένες,από εμένα και τον αδερφό μου,στη δική μας μαμά.Η επιτυχία υπήρξε μεγάλη και το δάκρυ συγκίνησης εγγυημένο.
    Τα πολλά τριαντάφυλλα και τα μηνύματα: Θα χρειαστούν μερικά τριαντάφυλλα,όχι σε ανθοδέσμη, μερικά φύλλα χαρτιού και η μαμά να είναι εκτός σπιτιού για να οργανωθεί το "έγκλημα".Σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού αφήνεις ένα τριαντάφυλλο,μαζί με ένα φύλλο χαρτιού όπου επεξηγείς για πιο λόγο είναι το λουλούδι εκεί. Για παράδειγμα " αυτό γιατί με έφερες στο κόσμο". "αυτό γατί ξυπνάς το βράδυ όταν είμαι άρρωστη να μου κάνεις τσάι","αυτό γιατί μου χάρισες τον καλύτερο μπαμπά","αυτό γιατί αγωνιάς μαζί μου".Και κάπως έτσι συνεχίζεις μέχρι να τελειώσουν τα δωμάτια. Προτείνω να κλείσει η σειρά με ένα μεγάλο "Σ'αγαπώ μαμά" στο υπνοδωμάτιο.
   Το κουτί και η φωτογραφία:Σε ένα κουτί, όσο το δυνατόν ευπαρουσίαστο,βάζεις μερικά ροδοπέταλα ή ακόμη και ποτ πουρί και μία φωτογραφία δική σου και αδερφών,αν υπάρχουν και γράφεις ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείτε να κάνετε στη μαμά είναι η αγάπη και η παρουσία σας στη ζωή της. Εμείς είχαμε πάρει μία μικρή,ξύλινη μπιζουτιέρα αλλά ένεκα που αύριο είναι Κυριακή, ότι βολεύει τον καθένα.
   Τα μικρά φυτά: Αγοράζεις μερικά λουλούδια της εποχής σε φυτά(πανσέδες, ζέρμπερες,ντάλιες κτλ) και τις τα χαρίζεις γράφοντας ότι είναι μικρά,θέλουν φροντίδα και αγάπη για να μεγαλώσουν κι έτσι τα έφερες στην πιο καλή μαμά για να τα φροντίσει όπως φρόντισε κι εσένα.
    Αν κανένα από τα παραπάνω δεν είναι του τύπου σας ή της μαμάς σας, τότε απλά πείτε "σ΄αγαπώ" και θα είναι αρκετό.Να τις χαιρόμαστε όλες τις μαμάδες και να τις αγαπάμε κάθε μέρα.Κι όσοι δεν μπορούμε πλέον να τις χαρούμε, ας τις αγαπάμε.Χρόνια σας πολλά.

   Καλό σου βράδυ Σοφάκη

   Πες τη μαμά μου ότι μου λείπει πολύ.


 

Της Eurovision

Αγαπημένη μου Σόφη,

 

Πολλή συζήτηση είχε γίνει τα προηγούμενα χρόνια για την Eurovision.Τα τελευταία χρόνια, επειδή έχουμε πιο σοβαρά θέματα για να ασχοληθούμε, οι πολλές συζητήσεις έχουν πάψει κι έχουν περιοριστεί στο γεγονός και σε κάποια κουτσομπολιά, έτσι για το πικάντικο του πράγματος.
 Να καταθέσω κι εγώ την άποψη μου για το θέμα:δεν ξέρω τι ήταν παλιά ο διαγωνισμός αλλά από τότε  που θυμάμαι να τον παρακολουθώ, η Eurovision ήταν,για μένα, μία πολύ καλή ευκαιρία για μάζωξη οικογένειας και φίλων,με συνοδεία πίτσας,σχολίων και μουσικής.Τελεία.Να σου πω τώρα μερικά μικρά tips Σοφάκη;

• Το ήξερες Σοφάκη ότι η Καίτη Γαρμπή από το 1993 κατέχει ένα ρεκόρ στην ιστορία της Eurovision; Το μεγαλύτερο σταθερό,κοντινό πλάνο που έκανε ποτέ σκηνοθέτης σε ερμηνεύτρια.Για περίπου 45 δευτερόλεπτα ο σκηνοθέτης της βραδιάς είχε κολλήσει την κάμερα στα γαλάζια μάτια της Γαρμπή. Θεά! Για του λόγου το αληθές ορίστε το "Ελλάδα χώρα του φωτός". Από το 2.00' μέχρι το τέλος είναι μόνο Καιτούλα.
• Το ήξερες Σοφάκη ότι πριν το 1998 υπήρχε ζωντανή ορχήστρα που έπαιζε το μουσικό κομμάτι εκείνη την ώρα; Μάλιστα το 1989 στο τραγούδι της Κύπρου ( Απόψε ας βρεθούμε) είχε γίνει λάθος από τον κιθαρίστα της ορχήστρας που ξεκίνησε σε διαφορετική κλίμακα από αυτή που έπρεπε κι έτσι η τραγουδίστρια ακούστηκε τελείως εκτός στην εισαγωγή της.
• Το ήξερες Σοφάκη ότι το 1991, ενώ είχαμε ένα πραγματικά ωραίο τραγούδι,"Η άνοιξη"  του Ανδρέα Μικρούτσικου με ερμηνεύτρια τη Σοφία Βόσσου, με πολύ καλά προγνωστικά πήραμε μόλις την 13η θέση;Λίγο το απερίγραπτο μπρος-πίσω του Μικρούτσικου επί σκηνής,λίγο η γεμάτη έπαρση δήλωση του στην συνέντευξη τύπου της προηγούμενης μέρας "σας μιλάει η πρώτη θέση",λίγο τα φαλτσαρίσματα-κοκοράκια που έκανε ο σαξοφωνίστας (στο βίντεο από το 1.48'' μέχρι 2.03'' το σαξόφωνο πραγματικά σπάει αυτιά) και να την η 13η θέση. 
• Το ήξερες Σοφάκη ότι τις χρονιές 1974,1982,1984,1986,1999,2000 δεν συμμετείχαμε στον διαγωνισμό; Η μη συμμετοχή μας ήταν για διάφορους λόγους. Αυτός που μου προκαλεί την μεγαλύτερη απορία είναι του 1984, όπου η ΕΡΤ θεώρησε ότι η Eurovision είναι διοργάνωση χαμηλού επιπέδου και δεν προκήρυξε καν διαγωνισμό για τραγούδι!Ενώ τα τελευταία χρόνια που στέλνουμε τραγούδια έχουμε πήξει στο επίπεδο.

         Πολλά μελωδικά φιλιά κοριτσάκι

         Σε φιλώ γλυκά.

Τα πρώτα Μαγιάτικα.

Αγαπημένη μου Σόφη,

    Ο αγαπημένος μου μήνας είναι ήδη εδώ. Να είναι καλός, να είναι ανοιξιάτικος προς το καλοκαιρινό και να έχει λιγότερες βροχές, διότι παραποτίστηκαν τα χωράφια μας. Νισάφι πια.
    Από εδώ και πέρα ήλιο.Έχουμε και μία φήμη να υπερασπιστούμε σαν χώρα. Περπατούσα τις προάλλες στο κέντρο, στη Λεωφόρο Νίκης κι έβλεπα τους τουρίστες να κοιτάζουν συνέχεια τον ουρανό. Κι εκεί που αναρωτιόμουν αν όλοι ψάχνανε τα χαμένα τους μπαλόνια, κατάλαβα ότι απλά αναζητούσαν τον πολυδιαφημισμένο μας ήλιο. Θα μπερδευτούν οι άνθρωποι, θα νομίσουν ότι είναι στην Αγγλία, θα ψάχνουν να βρουν και μετρό και άντε να εξηγήσεις τις χρόνιες, wannabe metro, τρύπες.

  Ο μήνας ξεκίνησε με ένα πικ-νικ στην εξοχή με το αγόρι μου. Έκανα τα σουτζουκάκια μου, λίγο παραψημένα αλλά αυτό το προσπερνώ, πήραμε τα ντολμαδάκια, ευγενική χορηγία της μαμάς Μορφούλας, σαλάτα, συνοδευτικά και ρετσίνα. Φάγαμε, ήπιαμε και πιάσαμε το Μάη σε μερικά κίτρινα λουλουδάκια που υπήρχαν σε αφθονία στα πέριξ. Η μουσική επένδυση από τα γύρω αυτοκίνητα ήταν αυτή που έπρεπε και ταίριαζε στην ημέρα. Συρτά, λαϊκά και μερικοί επαναστάτες που έκαναν τη διαφορά και έπαιζαν disco. Και με τούτα και με 'κείνα πέρασε η πρωτομαγιά καθόλα ανοιξιάτικα και καθόλου "εργατικά". Αυτό το τελευταίο δεν το λέω με υπερηφάνεια, απλά είναι γεγονός και δεν μπορώ παρά να το αναφέρω.
   

  Την ωραία πρώτη μέρα του μήνα διαδέχθηκε μία εξίσου ωραία δεύτερη. Για να εξηγηθώ θα κάνω μία ιστορική αναδρομή. Θυμάμαι πριν πολύ καιρό είχα βγει έξω για διασκέδαση το βράδυ. Ήταν τότε που κυκλοφορούσαν ακόμη τα τραμ στη Θεσσαλονίκη και ο Χατζηγιάννης έκανε δίσκους που πουλούσαν. Αυτό το ευχάριστο μου συνέβη ξανά την παρασκευή το βράδυ. Η πολύ καλή παρέα ήταν το τέλειο συνοδευτικό για μία μουσική βραδιά με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.  (Stage by night, Θεσσαλονίκη) Ευχαριστήθηκε η ψυχή μου και τα αυτιά μου από ήχους και στίχους που, εκτός από συναισθήματα, έφτιαχναν και εικόνες. Σ 'εκείνο το "μια παραλία ερημική και ν'απλώναμε εκεί της ζωής μας το βήμα" από τη "Σωτηρία της ψυχής", δεν χρειάζεται καν να φτιάξεις την εικόνα, σου τη δίνει έτοιμη και σου λέει, άντε τώρα ονειρέψου. Όνειρο ήταν η βραδιά Σοφάκη. Όνειρο και μικρή εκδρομή στην εφηβεία, στα φοιτητικά χρόνια στα λεγόμενα, καλύτερά μας χρόνια. Δεν είχε όμως μελαγχολία.Γλύκα είχε και το συναίσθημα του ,τι ωραία που είμαι εδώ κι ακούω καλές μουσικές. Δεν ξέρω βρε Σοφάκη πως ακριβώς το καταφέρνουν μερικοί καλλιτέχνες και παραμένουν τόσο "φρέσκοι" και γεμάτοι ενέργεια, μετά από χρόνια καριέρας. Δηλαδή κάτι υποψιάζομαι με το αθώο μου μυαλό, αλλά διαλέγω το πιο ρομαντικό "πηγή ενέργειας είναι η αγάπη του κόσμου". Πολύ καλό δίδυμο, με αυθεντική χημεία, κατά τα φαινόμενα τουλάχιστον, σε ένα πρόγραμμα που δεν είχε κάποια έκπληξη, ούτε κάτι καινούριο αλλά ήταν πραγματικό βάλσαμο. Απλά Υπέροχες! Κρύσταλλα που λένε. Το μόνο που με λύπησε στο τέλος ήταν η συνειδητοποίηση του πόσο πολύ μου έχουν λείψει τέτοιες βραδιές. Λίγο που σκουριάσαμε, πολύ που σκούριασε η τσέπη μας και ξεχάσαμε ότι "δεύτερη ζωή δεν έχει" και πως "όλα μοιάζουν ένα τίποτα και κυκλοφορούν ανύποπτα". Τόσες ωραίες βραδιές με ανθρώπους που αξίζουν χειροκρότημα, δεν εννοώ κατ΄ ανάγκην επώνυμους και δεν τους χαιρόμαστε. Βλακεία! Συγνώμη για τη μη χρήση ευγενέστερου χαρακτηρισμού, αλλά από όποια μεριά και να το δεις, βλακεία είναι. Λες τώρα που έφτιαξε ο καιρός να γίνει κάτι καλό, να φτιάξουν και τα οικονομικά μας και να γίνουμε πιο ικανοί θεατές; Μακάρι.
     Ο νέος μήνας πάντως ξεκίνησε με καλούς οιωνούς. Δίχως να έχει γίνει κάτι που να αλλάζει ζωές, αλλάζει τη διάθεση και στις μέρες που ζούμε είναι το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε άμεσα. Βέβαια το Σαββάτο το πρωί είχα μία εμπειρία που με έβαλε σε σκέψεις και στο τέλος με εκνεύρισε, αλλά αυτό είναι κάτι που θα συζητήσουμε στην επόμενη μας κουβέντα.
    Σήμερα ας χαιρετηθούμε μουσικά Σοφάκη με "Τον έρωτα ρωτάω" και "Τα λαϊκά ". Όχι η καλύτερη ποιότητα στα βίντεο αλλά είναι κεφάτο φινάλε. Και εις άλλα με υγεία.

     Σε φιλώ γλυκά και σε χαιρετώ κοριτσάκι.




 

Της Μεγάλης Εβδομάδας

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Μερικά "σφηνάκια" πληροφορίας για τη Μεγάλη Εβδομάδα.

- Το ήξερες Σοφάκη πως ο " Ιησούς από την Ναζαρέτ" συμπληρώνει φέτος 37 χρόνια;Στην Ελλάδα προβλήθηκε πρώτη φορά το 1981 από την ΥΕΝΕΔ! Οι δικές μου μνήμες ξεκινούν από το 1990 και την προβολή του από το MEGA.Διαφωνώ κάθετα με αυτούς που αγανακτούν με την επανάληψή του κάθε χρόνο.Μία υπέροχη παραγωγή, ένα κάστ που θα ζήλευε κάθε σκηνοθέτης,ερμηνείες άξιες να μνημονεύονται.Τι ακριβώς δεν τους αρέσει σε αυτά;
- Το ήξερες Σοφάκη πως τη Μ. Πέμπτη έξω από το σπίτι μας (πόρτα, μπαλκόνι ,κάγκελα κτλ) βγάζουμε ένα κόκκινο αντικείμενο που συμβολίζει το αίμα του Χριστού; Παιδί, μου έδινε ένα  πανί η μαμά και το έδενα στα κάγκελα με χαρά κι επισημότητα.Ήταν η δική μου συνεισφορά στις ετοιμασίες για το Πάσχα.

- Το ήξερες Σοφάκη ότι την Μ.Πέμπτη επίσης δεν καρφώνουμε καρφιά γιατί είναι η μέρα που κάρφωσαν τον Ιησού στο σταυρό;
- Το ήξερες Σοφάκη πως από τα καλύτερα φύλλα για σχέδιο στα αβγά (με τη γνωστή μέθοδο δένω το φύλλο πάνω στο αβγό μέσα σε καλσόν), είναι αυτό του μαϊντανού;
- Το ήξερες Σοφάκη ότι την Μεγάλη Εβδομάδα πολλοί τρώνε σαλιγκάρια (όσοι δεν τα σιχαίνονται βέβαια.Εγώ πάντως τα τρώω). Αυτό επειδή τα σαλιγκάρια ,λέει,έσβησαν τα ίχνη του Ιησού όταν αυτός πήγε να κρυφτεί από τους διώκτες του στον Κήπο της Γεσθημανής, Γλυκό ε; Η ιστορία όχι το σαλιγκάρι. Αν και, εγώ βρίσκω ωραία και τα σαλιγκάρια...μαγειρεμένα!

Να έχουμε όλοι ένα "νόστιμο" και χαμογελαστό Πάσχα.
 

    Τα φιλιά μου Σοφάκη.